Er is een tekort aan originele bandnamen tegenwoordig. Daarmee dat we deze The Shrieks verwisselden met de Finse psychobillyband met dezelfde naam. Deze band is echter afkomstig uit New York City en bevind zich dichter bij de roots van het rockgenre. We moeten vaak denken aan rockbands uit de jaren ’60 en ’70 als we naar ‘Ode To Joe’ luisteren. Zo hoorden we met openingstrack ‘T. Rex’ vooral een plaatje dat de Rolling Stones nogal schatplichtig is, indien Mick Jagger en co graag eens een keyboard zouden integreren in een nummer. In ‘Lie To Me’ gooien ze wat Ramones light in de blender en wacht ons ook het gezelschap van achtergrondzangeressen (ze duiken nadien nog op in een handvol andere songs). In ‘Whistleblower’ herkennen we dan meer The Stooges, iets waar ondergetekende niet rouwig om is. ‘Notre Dame Is Burning’ is dan weer meer een trage psychedelische song en als we eerlijk zijn haalt het wat de drive uit je luisterervaring. Misschien was deze track dan ook geschikter ergens rond het einde van ‘Ode To Joe’. De titeltrack kent dan meer een Hendrixvibe met een funky gitaar als hoogtepunt. ‘Give Love’ gaat verder op dat elan en haalt de innerlijke hippie in ons naar boven (iets wat eerlijk gezegd zelden gebeurt, daarom dat zijn kamer zo stinkt). ‘Mirror Mirror’ laat ons eerlijk gezegd warm noch koud, afgezien van het achtergrondkoortje die vol charme zingen. Wie een broeierige track wil, word daaropvolgend op zijn wenken bediend met ‘The Climb’. Wat ons op dit nummer het meest grijpt is de countryslide gitaar, een instrument die ons altijd kan charmeren. ‘Let Me Go’ is een regelrechte ballade, waarop de slidegitaar opnieuw mag meedoen. Het is nogal een downer, lyrisch gezien. Gelukkig is daar ‘Love Or Lust’, het hardste nummer van dit album, waarop we The Stooges en The Who als invloeden mogen rekenen. Bij uitstek mijn favoriete nummer op ‘Ode To Joe’. ‘Collision’ is dan een funky nummer waarop je ongetwijfeld de beentjes eens kan op losschudden. ‘Super Cryptonite’ spreidt dan weer de heren hun voorliefde voor The Stones tentoon. Als afsluiter krijgen we ‘Legs’, een trage rocker, die eerlijk gezegd meer als outro dan als een effectief nummer aanvoelt. Rock zoals The Shrieks ze brengt krijgen we nog maar zelden op ons bord, en daarmee doet het wel eens deugd om deze retrorock op te leggen. Lyrisch gezien gaat de band nogal diep. Niets mis mee natuurlijk, al klinkt de muziek ons wat vrolijker. De band zorgt voor heel wat variatie doorheen de dertien nummers, al vinden we niet alles even fantastisch. Vooral ‘Legs’, ‘Let Me Go’ en ‘Mirror, Mirror’ kunnen we gemakkelijk missen. Voor ons voelt dit als een warm album dat we het liefst in het zonnetje met een leuk drankje beluisteren. Niet bijster origineel maar wel gezellig.

Levi De Luycker (71)

Independent Release

Tracklist: 1. T.Rex 2. Lie To Me 3. Whistleblower 4. Notre Dame Is Burning 5. Ode To Joe 6. Give Love 7. Mirror Mirror 8. The Climb 9. Let Me Go 10. Love Or Lust 11. Collision 12. Super Cryptonite 13. Legs