Firewind is de band van Gus G, de uitzonderlijke gitarist die ook gekend is van Ozzy Osbourne, Arch Enemy en Dream Evil. Telkens is een album uitkijken naar de manier waarop de snarenplukker zijn technische talent zo weet te verpakken in riffs, gitaarlijnen en muzikale kronkels, zonder dat het technisch overkomt. Wat nu juist zijn sterke punt is want er komt enorm veel techniek bij kijken. Zanger Herbie Langhans (Avantasia, Radiant, Seventh Avenue, Sinbreed) is onlangs erbij gekomen en dat is een heel sterke zet. Gus en Herbie leerden elkaar kennen eind 2019 toen de band een vervanger zocht voor Henning Basse, die voor persoonlijke redenen Firewind verliet. Naast gitarist Gus G (die de plaat ook produceerde) en zanger Herbie, bestaat de band uit bassist Petros Christo en drummer Jo Nunez. ‘Welcome To The Empire’ is een duister en dreigende starter op een dreunend ritme, dat Spartaans de cadans aangeeft. De refreinen zijn een stuk lichter, maar deze worden aan elkaar geregen door snoeiharde en snelle drumsalvo’s. Het gitaargeweld dat Gus ertussen loslaat is om je vingers van af te likken. Snelheid is een ding, accuraatheid is een tweede. Dat beiden perfect zitten horen we in ‘Devour’, dat een stuk lichter en melodieuzer is dan de opener, al moet je alles met een korrel zout nemen. Enkele progressieve stukken zorgen voor een aangename variatie. Loodzware riffs pakken je bij de keel en sleuren je doorheen de intro van ‘Rising Fire’, waarna het nummer lijkt open te breken. Luchtigere momenten wisselen af met pittig gitaarsolo’s, maar het ritme blijft dreunend. Iets meer pit in ‘Break Away’ dat de zanglijnen de kans laat om voluit te gaan. Ook aan de vlugge vingers van de snarenplukker is geen ontkomen aan. We boeten even aan snelheid in maar de diepte neemt toe in ‘Orbitual Sunrise’, dankzij de bombastische vocale lijnen die Herbie uit zijn strot duwt. Een nummer dat de kracht in heavy metal laat openbloeien. Na de ballad ‘Longing To Know You’ gaat het onverminderd verder met ‘Perfect Stranger’. Dit nummer heeft in alle opzichten niets met het Deep Purple nummer te maken. Een bombastisch nummer met titel ‘Overdrive’ dat het nu net rustiger aanpakt is misschien eigenaardig, maar het doet denken aan de hoogdagen van Dio, zowel door zijn ritme als vocale draad doorheen het nummer. Toch gaan de heren na enkele minuten in overdrive als plots “We believe in the power” weerklinkt. ‘All My Life’ is wat meer klassieker en traditioneler gericht, al zitten er ook hier enkele knappe snareninjecties in. In tegenstelling tot Pantera komt deze ‘Space Cowboy’ niet uit de hel, maar start alvast met een strakke riff en een gierende solo. Het progressieve rocknummer varieert vaak in ritme. Nog een laatste keer worden de riemen aangespannen bij ‘Kill The Pain’, want deze afsluiter zorgt voor een stevig maar vertrouwd geluid. Halverwege kantelt het nummer van tempo en vervolgt met een laatste gitaarsolo die doorloopt tot het stevige einde. Het gitaartalent van Gus G (ook gekend als Konstantinos Karamitroudis) is ook in deze nieuwe release een sterk pluspunt. De zware vocale ondersteuning door Herbie Langhans zorgt voor een erg solide basis voor een drie kwartier stevige power metal.

Rocking Klingon (87)

AFM Records

Tracks: 1. Welcome To The Empire 2. Devour 3. Rising Fire 4. Break Away 5. Orbitual Sunrise 6. Longing To Know You 7. Perfect Stranger 8. Overdrive 9. All My Life 10. Space Cowboy 11. Kill The Pain