De naam Suidakra komt, zoals jullie ongetwijfeld allemaal wel weten, van de voornaam van bandleider Arkadius “Akki” Antonik, maar dan omgekeerd gespeld. In ieder geval is de band er reeds sinds 1994. Begonnen als melodic black metal / death metal band, maar gaandeweg werden meer en meer folk invloeden in de sound verwerkt. Vorig jaar – toen de band dit album op de markt bracht (15 november), maar het bereikte nu pas onze mailbox – bestond Suidakra dus vijfentwintig jaar. Tijd om een overzicht te bieden van de muzikale carrière aan onze (nieuwe) fans moet Arkadius gedacht hebben. Op deze ‘Echoes Of The Yore’ bewerkte de huidige incarnatie van de band – naast Arkadius (vocals, gitaar, orkestratie) hoor je ook Sebastien Jensen (gitaar, clean vocals), Tim Siebrecht (bass, backing vocals) en Ken Jentzen (drums) – tien nummers uit het uitgebreide oeuvre van de band. Een pak onder de “die hard” fans van de band zullen roepen dat deze track of dat nummer niet werd opgenomen, maar zelf vermoeden we dat Suidakra een zo ruim mogelijk overzicht van het oeuvre wil aanbieden. En daar zijn ze best wel goed in geslaagd. Krachtig en stevig openend met ‘Wartunes’, waar black en death metal invloeden de bovenhand halen, maar waar reeds een folky aanvoelende break in verwerkt is, en waar heel wat melodie in verwerkt wordt. Datzelfde geldt ook voor ‘The Quest’. ‘Havoc’ is pure black metal en zorgt misschien wel voor het meest energieke nummer op dit album, alhoewel …. Met ‘Morrigan’ sluipen er meer folky invloeden in de sound van Suidakra, en die nemen tijdens ‘Rise Of Taliesin’ al duidelijk de bovenhand. Overduidelijk het meest folky nummer op dit album. ‘Hall Of Tales’ knalt er weer stevig tegenaan en mag, naar onze smaak, net onder ‘Havoc’ geplaatste worden. Black metal overheerst in dit nummer terug overduidelijk. ‘Pendragon’s Fall’ krijgt op dit album een folky gesproken intro mee, maar knalt dan alles aan flarden en mag zodoende naast ‘Havoc’ geplaatst worden op gebied van sound, energie, gedrevenheid en kracht. Toch kent dit nummer ook een folky break en een rustig uit deinend einde zodat de eerder gemaakte vergelijking misschien net niet op gaat. Nog een stevige knaller is ‘Banshee’ waar de folk elementen pas na een tijdje hun opwachting maken en eerst de kans geven aan gitzwarte duisternis om te “schitteren”. Fragmenten folk en stevige black metal erupties wisselen elkaar af tijdens ‘Warpipes Call Me’. Men sluit af met ‘Lays From Afar’ dat aarzelend opent, maar al vlug krachtig en stevig uit de hoek komt om daarna nog wat wisselingen in tempo, ritme en stemmingen te laten horen. Nog een knap gearrangeerd nummer. Tja, zo’n bewerking van oudere nummers kan steeds twee kanten uit gaan, en we kunnen dan ook heel wat liefhebbers begrijpen als ze stellen dat het origineel beter klinkt – wij vinden originele versies meestal ook een stuk beter (waarschijnlijk omdat we die beter kennen). Maar wie nog nooit van Suidakra heeft gehoord – shame on you – krijgt hier een mooi overzichtje van wat de band te bieden heeft. Wij zijn al lang overtuigd van het kunnen van het gezelschap en dit werkstuk bevestigd alleen maar het feit dat Suidakra door heen zijn muzikale loopbaan al heel wat knappe songs heeft afgeleverd.

Luc Ghyselen (88)

MDD Records MDD 157

Tracklist: 1. Wartunes 2. The Quest 3. Havoc 4. Morrigan 5. Rise Of Taliesin 6. Hall Of Tales 7. Pendragon’s Fall 8. Banshee 9. Warpipes Call Me 10. Lays From Afar