Het Zwitserse Aara kwam amper een jaar geleden vrijwel uit het niets opduiken met hun debuut ‘So Fallen Alle Tempel’. De bezielers van deze duistere gothische constructie: Berg, die alle instrumenten op zich neemt, en Fluss, die zorgt voor de totaal onverstaanbare screams op de achtergrond. De debuutplaat bestond uit veertig minuten hectische, maar degelijke atmosferische black metal die bij wijlen wel wat weg had van de vroege Dimmu Borgir, toen de duivel hun ziel nog niet had doorverkocht aan de hoogste bieder. Amper een jaar later komt er nu de opvolger ‘En Ergô Einai’. Misschien had Berg beter wat meer tijd genomen tussen de twee albums door om wat zaken te ordenen, want dit is niet bepaald een hoogvlieger. Ongetwijfeld is het een meesterlijke muzikant want als je je best doet, kan je heel wat zeer degelijke black metal ontwaren, maar misschien is het grote gevaar van solo componeren dat niemand je tegenhoudt of wat tegenwicht biedt. Dit resulteerde in het geval van ‘En Ergô Einai’ in een enorme overvloed aan lagen en intensiteit, waardoor je door het bos de bomen niet meer ziet en omgekeerd, één grote geluidsbrij. De blastbeats blijven non-stop alle atmosfeer de grond in rammen en zijn ronduit irritant, om van de vijftien verschillende gitaar- en keyboardlagen maar te zwijgen. Wanneer de blastbeats sporadisch ingewisseld worden voor een rustiger ritme, wordt het vaak wel even best aanhoorbaar (bijvoorbeeld op het behoorlijk goede ‘Aargesang’, ‘Entelechie’ en ‘Telos’), maar die momenten duren nooit lang. Al op ‘Stein Auf Stein’, de tweede track nota bene, vroeg ik me af wat eigenlijk het punt van dit album is. Aara had met zoveel minder, zoveel meer kunnen doen en het is gewoon zonde dat zoveel talent verloren gaat in haar eigen hubris (om even in het thema te blijven en het met Griekse filosofisch-mythologische termen te benoemen). En de meerwaarde van vocalist Fluss is me al helemaal niet duidelijk: ten eerste komen de vocals op geen enkel moment door en ten tweede zijn ze totaal onverstaanbaar. Vermoedelijk werd gegaan voor een atmosferisch Summoning-effect, maar als je dan toch per se je keel aan gort moet screamen, hoop je toch minstens op een beetje resultaat. Een lichtpuntje is wel dat gezien Aara een semi-soloproject betreft, we ze waarschijnlijk nooit live aan het werk gaan zien, want geen enkele geluidsman krijgt hier live iets deftigs uit. ‘En Ergô Einai’ is dus in hetzelfde bedje ziek als haar voorganger ‘So Fallen Alle Tempel’, maar dan een paar stadia verder gevorderd. Dit is niet hoe je atmosferische black metal maakt. Normaal gezien zou ik zeggen, voor fans van Summoning, Eldamar en Sojourner, maar ik betwijfel het eerlijk gezegd. Wat mij betreft is de Aara-tempel voorlopig gevallen; aan deze plaat waren ze beter wat langer “aan het werk geweest”.
Sam Bruynooghe (45)
Debemur Morti Productions
Tracklist: 1.Arkanum 2. Stein Auf Stein 3. Aargesang 4. Entelechie 5. Telos