Het is al lang gelden dat ik nog zo van mijn sokken werd geblazen door een debuutalbum. Omega Infinity presteert het in ieder geval met dit intense en beklijvende eerste werkstuk. Omega Infinity werd in 2018 opgestart als studio project door Tentakel P., je misschien bekend van het avant garde black metal gezelschap Todtgelichter nu deze band even (?) “on hold” staat. Wat de man hier aflevert past helemaal niet bij Todtgelichter en vandaar dus. De man schreef niet enkel zelf alle nummers, hij speelt ook alles zelf in: een huzarenstukje als je het mij vraagt. De vocalen laat hij over aan anderen. Xenoyr, je misschien bekend van Ne Obliviscaris, sprong aan boord omdat hij zelf vind dat hij zich vocale capaciteiten bij Ne Obliviscaris niet volledig worden gebruikt. Wat de man hier neerzet is gewoonweg fenomenaal. Het duo wordt dan ook nog bijgestaan door Marta (Todtgelichter, Vyre – vrouwelijke vocalen op ‘Venus’ en ‘Neptune’) en C. Kolf (o.a. Valborg, Owl en Gruenewald – clean vocals en screams op ‘Mars’ en ‘Jupiter’). Negen immense mokerslagen deelt Omega Inifinty uit die je meevoeren op een intense reis naar hun zelfgecreëerde muzikale spectrum waar black metal als basis dient, maar waar je gewoonweg wordt overdonderd hun zwartgeblakerde visie op het universum, door hun visie op op de eindeloze cyclus van leven en dood of van bouwen en vernietigen. Track per track wordt je dieper meegesleurd in hun verhaal, wordt je overweldigd door intensiteit en voel je dat jezelf maar een heel nietig en klein miniscuul deeltje bent van wat er in het grote geheel allemaal te vinden is. Omega Infinity grijpt je vanaf de eerste tonen van ‘Uranus’ bij de keel en knijpt die langzaam steeds iets verder dicht, je enkel weer wat adem gunnend tussen de nummers in, tot je uitgeput en naar adem snakkend mag beschikken na de laatste tonen van ‘Mercury’. Eerlijk is eerlijk: het is een waanzinnige maar uiterst beklijvende gebeurtenis. Op de digi-pack release van dit album krijg je nog een intense bewerking van Killing Joke’s ‘Hosannas From The Basements Of Hell’ bij, maar hoe intens, krachtig, dreigend en donker die ook is, ze verbleekt bijna in het niets met de negen eerder gehoorde nummers op dit debuut. Ik hoop dan ook, uit de grond van mijn hart, dat ‘Solar Spectrum’ niet het enige album zal blijven van Omega Infinity.

Luc Ghyselen (96)

Season Of Mist

Tracklist: 1. Uranus 2. Mars 3. Venus 4. Jupiter 5. Sol 6. Neptune 7. Saturn 8. Terra 9. Mercury 10. Hosannas From The Basements Of Hell