Van de originele bezetting sinds de oprichting van Body Count in 1990 blijven enkel gitarist Ernie C en zanger Ice-T over. Na een jarenlange stilte rond de hardcore / metalformatie is ‘Carnivore’ het derde album sinds hun comeback in 2014 met ‘Manslaughter’, het zevende album in totaal. Waar Body Count destijds als pure metalband van start ging – rapper Ice-T rapte geen woord op hun debuutalbum – veranderde hun stijl in de loop van de jaren tot quasi pure rapcore. Pas sinds ‘Manslaughter’ neemt metal opnieuw een groter aandeel in. Met ‘Carnivore’ vervolledigen ze naar eigen zeggen de trilogie – met ook nog ‘Bloodlust’ uit 2017 – om het bloeddorstig karakter van de mensheid te onderstrepen. Ice –T stelt dat Body Count wil aankaarten dat de meerderheid van de mensen geconfronteerd wordt met dezelfde vragen, dezelfde problemen en dezelfde vijanden waarbij de kracht ligt in eenheid en niet in het verschil. Als om dit extra in de verf te zetten, draven op ‘Carnivore’ gastartiesten op uit alle mogelijke hoeken met o.a. Riley Gale van Power Trip, Jamey Jasta van Hatebreed, Amy Lee van Evanescence en drummer Dave Lombardo (ex-Slayer). Met titelnummer ‘Carnivore’ gaat de band oerend hard van start. Dit is Body Count op zijn best. Ice-T zingt even energiek en krachtig als ooit tevoren ondanks het feit dat hij intussen 62 is. De riffs zijn ronduit meeslepend en opzwepend, de drums knallen. Na ‘Carnivore’ volgen met ‘Point The Finger’ en ‘Bum-Rush’ twee bommen van hetzelfde kaliber. Het tempo is verschroeiend en de band toont hier dat ze verre van versleten zijn. Maar dan gaat het wat ons betreft plots steil bergaf. Het siert Body Count dat ze een eerbetoon willen brengen aan Lemmy van Mötörhead maar wij zaten bepaald niet te wachten op deze cover van ‘Ace Of Spades’. Met het daaropvolgende ‘Another Level’ gaat het gaspedaal er helemaal af, de gastvocalen van Jamey Jasta ten spijt. ‘Colors – 2020’ is, zoals de naam reeds doet vermoeden, een metal-makeover van het een Ice-T nummer en is in die zin ook niet echt een toonbeeld van een overvloed aan inspiratie. Nadien volgt nog een Body Count primeur door met Amy Lee voor het eerst in hun bestaan een vrouw de hoge noten te laten zingen. Dat de dame kan zingen bewijst ze al jaren bij Evanescence maar of dit nu echt past bij Body Count durven we eerlijk gezegd betwijfelen. We weten het, een band die nooit eens een nieuwe richting durft inslaan, krijgt het verwijt gemakkelijk van ter plaatse te blijven trappelen en als er dan eens een ander pad wordt ingegaan, is de kritiek dat het teveel afwijkt dus het is nooit goed. Niettemin vinden we dat Body Count met de eerste nummers bewijst waar hun kracht ligt en dat is in krachtige riffs en rauwe teksten met dito zang. Had elk nummer geklonken als het begin van de plaat, het was een bijzonder hoge score geweest, nu blijven we toch een beetje vinden dat het een half gemiste kans is al zijn we wél benieuwd wat het live gaat geven op Graspop. Toch nog even het prachtige artwork vermelden én het feit dat de plaat in diverse uitgaves te verkrijgen valt waarbij al naargelang nog enkele bonusnummers te vinden zijn.

K.H. (78)

Century Media

Tracklist: 1. Carnivore 2. Point The Finger (feat. Riley Gale) 3. Bum-Rush 4. Ace Of Spades 5. Another Level (feat. Jamey Jasta) 6. Colors – 2020 7. No Remorse 8. When I’m Gone (feat. Amy Lee) 9. Thee Critical Beatdown 10. The Hate Is Real 11. 6 In Tha Morning – 2020 (Unreleased Demo) * 12. No Lives Matter – Live In Australia 2017 ** 13. Black Hoodie – Live In Australia 2017 **

* only available on the LP & the 2CD Box Set // ** only available on the 2CD Box Set