Uit Göteborg (Zweden) komt dit debuut van V:XII, een soloproject van Daniel Jansson uitstaan in 2018 uit de asse van het project Deadwood (black industrial). Daniel Jansson kent u misschien ook van Culted (doom-industrial band). Met ‘Rom, Rune and Ruin – The Odium Disciplina’ situeert hij zich eveneens in het segment van black industrial waarbij dark ambient om de hoek loert. Volgens de omschrijving van de platenfirma is het album een verkenning van het duistere in de mens, het beest en de cultuur. Als u zich hierbij geen beeld kan vormen, helpt deze omschrijving u misschien vooruit: verwacht u in deze apocalyptische tijden van coronavirussen aan ruim drie kwartier van duister oorlogsgeweld (zo voelt het toch aan) waarbij het geluid van overvliegende bommenwerpers angstaanjagend dicht in de buurt komt. De hele schijf ademt voor ons de dreigende sfeer uit van de beste oorlogsfilms die u zich kan inbeelden. Zang valt er eigenlijk niet te onderscheiden, er is wel een stem die het midden houdt tussen Voldemort en Darth Vader maar het gaat hier eerder om een soort van declareren (soms ook gefluister dat uit een moeras lijkt te komen) dan wel om iets wat zelfs maar van ver op zang zou lijken. Qua sfeerschepping perfect aanleunend bij de alles verwoestende tanks en bommenwerpers. Als u uw familieleden de stuipen op het lijf wil jagen met onheilspellend achtergrondgeluid bij het journaal dan is V:XII het ideale middel. Als u enig ritme of uptempo duistere industrial in gedachten had, zouden we u aanraden in een grote boog hieromheen te lopen. Indien u fan bent van nachtenlang ronddolen door verlaten fabrieksgebouwen en kerkhoven in de verwachting Dracula himself tegen het lijf te lopen, wij hebben hem gevonden: Daniel Jansson. Hitpotentieel is nul komma nul maar we vermoeden dat dit ook niet het opzet was. We moeten eerlijkheidshalve zeggen dat we de nummers ook na vijf luisterbeurten aan geen kanten van elkaar kunnen onderscheiden. De sfeer is echt constant hetzelfde dreigende onheilspellende elektronische gedreun doorspekt met zweverige synths en een rauwe, hese schreeuwerige stem afgewisseld met al even onheilspellend gefluister. Ergens een zware drum of eens een snerpende gitaar had wat ons betreft niet misstaan maar daarop is het tevergeefs wachten.

K.H. (60)

Aesthetic Death

Tracklist: 1. The New Black 2. Madr 3. Twining Rope 4. Djavulsogon – Deconstructing The Bloodwolf 5. Ururz 6. Yawning Void 7. B.A.H.F. 8. Vanagandr