Vader, supports: Fallcie, Chronosphere, Defiled – 11/03/2020 – Sport- en Jeugdcomplex Durmebad, Lokeren.

Met letterlijk en figuurlijk de hete adem van Corona in onze nek bewogen we ons woensdagavond richting Sporthal te Lokeren. Letterlijk, want Lokeren viel van bij het begin in de prijzen met een aantal bevestigde besmettingen bij mensen die uit Italië waren teruggekomen. Figuurlijk, want het werd dus vol spanning afwachten tot op het moment zelf of de show van Vader zou worden gespeeld. Eerder al werd bekend gemaakt dat de shows in Kroatië, Italië, Oostenrijk en Slovakije geannuleerd waren omwille van het risico. In Nederland en België konden de optredens op de valreep nog door gaan. Nog niet halverwege werd de tour de dag erna, op 12 maart, vervroegd afgebroken. We prijzen ons gelukkig dat we nog nét ons graantje konden meepikken.

In eerste instantie waren we ook blij te zien dat toch een flink aantal fans hun weg gevonden had naar Lokeren. Het sport- en jeugdcomplex in de Sporthal heeft grote faam als fuifzaal, maar als concertzaal dient de locatie vooral als tweede podium tijdens de jaarlijkse metaldag van de Lokerse Feesten. Organisator Fat Bastard Promotions geeft toe dat het niet meevalt om Sporthal Lokeren op de kaart te zetten als het om metaloptredens gaat. Nochtans heeft de zaal met trappen het belangrijk voordeel dat ook fans die het rustig willen houden achteraan niets van de show hoeven te missen, en er is ruimte om ook buiten rustig te chillen. Ook is er voldoende parkeergelegenheid, ligt de zaal op loopafstand van het station en -last but nog least- zijn er weinig buren.

Fallcie uit Rusland opent om half zeven de avond. Zangeres Valentina Lavrinenko weet alle blikken naar zich toe te trekken met haar bevallige rode lokken en wanneer ze alle registers open trekt, weten we meteen ook waar de klepel hangt. Fallcie brengt metalcore op het niveau van Jinjer en Infected Rain, maar klinkt eerder als een coronavrije kruising tussen beide. Met het kersverse tweede album ‘Bad Blood’ bevestigt de band dat ze heel wat noten op hun zang hebben en een indrukwekkend stukje nu-metal kunnen spelen dat afwisselend heel technisch en progressief in elkaar steekt, om dan weer meeslepend en melodieus te worden en terug. Een half uur lang worden we dynamisch heen en weer geslingerd en we krijgen er een goed gevoel bij. Een geslaagde start die meteen alle stress de zaal uit kiepert en ons in de vertrouwde metal stemming brengt.

*foto’s: Fallcie / Chronosphere*

Na het rood haar de rode skinnies: het vierkoppige Chronospere uit Athene gaat duidelijk samen shoppen als het op hun podiumoutfit aan komt. Als blikvanger is het een simpele maar geslaagde prikkel die meteen een luchtige toon zet. Maar de ware verrassing komt uit de boxen. In de jaren ’80 zouden we dit speedmetal genoemd hebben: een zalige hypergestructureerde en snel gespeelde mix van rock en thrash. De flying V geeft ons dat zalig eighties metal gevoel en na enkele nummers vragen we ons met open mond af waarom we deze Grieken, die toch al acht jaar bestaan en drie albums op hun palmares hebben, nu pas voor het eerst in België zien. Het duurt niet lang voor Chronosphere de hoofden aan het bangen heeft en na enkele nummers eet de zaal uit hun hand. Hemels old-school met catchy riffs en gierend solowerk. ‘Red ‘n’ Roll’ is de wel heel toepasselijke titel van hun derde album uit 2017, dat met ondergetekende mee naar huis mag zodat we nog lang na kunnen genieten van deze adrenaline producerende ontdekking.

Nog helemaal in de roes van het aanstekelijke Chronosphere, kijken we uit naar wat de Japanners van Defiled ons zullen brengen. Die overgang is op zijn zachtst gezegd bruut. Waar de klassieke thrash van Chronosphere bijna in als in een matrix gegoten klonk, zo chaotisch en ongestructureerd komt de rauwe death metal van Defiled op ons af. Als ze jazz hadden gespeeld, dan zouden we het free jazz hebben genoemd, zoals iedere bandlid naar ons gevoel een beetje op zichzelf zijn ding staat te doen. De term ‘free death’ zou ons echter iets te dicht bij het coronaverbod om samen te troepen brengen. Laten we het er op houden dat de muziek van Defiled wat vreemd in de oren klinkt en niet gemakkelijk te doorgronden is. Misschien ligt Japan toch gewoon een heel eind van Europa.

*foto’s: Defiled / Vader*

Een pint en we zijn het alweer vergeten, want als de intro van Vader van start gaat, loopt de Sporthal aardig vol. Een meter tussen laten: een nobel voornemen, maar als Vader een speciale set speelt om de jubilea van ‘De Profundis’, ‘Art of War’ en ‘Litany’ te vieren, dan is dat bij voorbaat een verloren zaak. Met nummers uit drie van hun beste albums vlot aan elkaar gespeeld kan een moshpit niet lang uitblijven. Vader slaat de zaal buiten westen met ‘Silent Empire’, ‘Reborn In Flames’, ‘Litany’, ‘Wings’ en ‘What Colour Is Your Blood’. Tegelijk vergeet de band natuurlijk niet het nieuwe album te promoten dat op 1 mei in de winkels zal liggen en dat ‘Solitude In Madness’ werd gedoopt. Bij het daarop te verschijnen ‘Shock And Awe’ en ‘Despair’ krijgen we het water in de mond en aangezien bier toch altijd nog beter smaakt op een metalfeestje, tanken we nog even bij. De sfeer zit er helemaal in en zelfs de pizzabezorgers kunnen het niet nalaten om even mee te komen genieten in de zaal. Vader laat ons alle miserie een uurtje vergeten en stelt ons geen moment teleur. Respect voor dit icoon uit de death metalscene dat na bijna veertig jaar nog niets aan enthousiasme en kwaliteit heeft ingeboet.

Met een dubbel gevoel keren we huiswaarts. Terug naar de realiteit en de maatregelen om Corona in te dijken. Wanneer we nog eens een goede show zullen zien? Dat wordt afwachten. Voorlopig genieten we na van een geweldige avond met zowel een nieuwe ontdekking als een vast waarde.

Tekst en foto’s: Sylvie Huybrecht.