‘Spaceflowers’ is intussen al het zesde album van dit knettergekke, uit Reutlingen afkomstige maar eerder uit de jaren zeventig weggelopen drietal psychedelische spacerockers (dat had je niet gedacht he). Met amper drie tracks houdt de plaat je toch ruim vijftig minuten zoet. De combinatie van stoere baslijnen en een frivool orgel geeft de titeltrack een badass seventies filmsfeertje, terwijl de leadgitaar initieel een post-rock vibe afgeeft. Na een drietal minuten breekt de space rock compromisloos door en zwalpen de gitaren dronken door het zwerk, ondersteund door wervelende synths. Het is een heel gezapige track, maar je blijft wel wakker door de aangename afwisseling en de vele space rock showdown die laten vermoeden dat hier heel wat jamwerk aan te pas is gekomen. Opvolger ‘Frau Kuhnkes Kosmos’ slaagt er minder in om de aandacht vast te houden, hoewel de track sterk begint met leuk upbeat cymbaalwerk en enkele snelle tokkelpartijen bevat die een goede soundtrack voor een Tarantino western zou vormen. ‘Cosmic Trip’ vormt dan weer één lange trance (van niet minder dan vierentwintig minuten) waarop je met gesloten ogen kan meedrijven. Een grote meerwaarde aan dit nummer is het (re)creatief gebruik van een oosterse doedelzak, een leuke knipoog naar de tijd van hun debuut ‘Spacelords’, waar Holdi Pape nog de pannen van het dak floot. Uiteraard schitteren de vocalen nog steeds door afwezigheid: lyrics zouden afbreuk doen aan de grote interpreteerbaarheid van de muziek. En met de laatste tonen van Cosmic Sun komt een einde aan de muzikale trilogie, de ware Odyssee die met Liquid Sun begon.

Sam Bruynooghe (75)

Tonzonen Records

Tracklist: 1. Spaceflowers 2. Frau Kuhnkes Kosmos 3. Cosmic Trip