Het lijkt erop dat Frontiers Rock Festival een bakermat is voor live registraties. Ook zo voor de goed geoliede live-machine Hardline, die de voorbije jaren frequent Europa hebben doorkruist. Alhoewel ze, zoals vele bands, vrij toegankelijke melodieuze rock brengen, doen ze dat met zoveel energie dat ze hierdoor boven de massa uitstijgen. Met de multi-getalenteerde keyboardspeler Alessandro Del Vecchio in de gelederen spelen de heren trouwens een beetje een thuismatch. Hij produceerde trouwens ook dit album. Verder vinden we een stevige ritmesectie met krachtpatser drummer Marco Di Salvia en bassiste Anna Portalupi, de nieuwe gitarist Mario Percudani en natuurlijk meester vocalist Johnny Gioeli. Uit hun vijf eerder uitgebrachte albums werd een selectie gemaakt, maar de nadruk lag op hun eerste album ‘Double Eclipse’ uit 1992. De avond begon met het strakke ‘Place To Call Home’, dat naadloos overging in ‘Takin’ Me Down’ uit hun debuut Double Eclipse van 1992. Met veel goesting (lees: een geweldige gitaarsolo) vloeide het nummer over in ‘Dr. Love’, waar een ratelende bas en daarna de drum het Spartaanse ritme aangaven. Na enkele nummers, afkomstig van hun debuut in 1992, volgde ‘Where Will We Go From Here’ uit Human Nature. Daarna legde Johnny uit dat hij zijn publiek zo dankbaar is dat hij zanger mag zijn. ‘Page Of Your Life’ gaat over ‘about making our story now’. Piano en Gioeli’s doordringende vocalen, meer heeft een goed nummer niet nodig. Maar als de rest ban de band erbij kwam, barstte de bom pas echt los. Een breed uitgesmeerde, bombastische track die met gitaar flink ondersteund werd. Voor ‘Life’s A Bitch’ en ‘In The Hands Of Time’ werd de hulp van originele drummer Deen Castronovo ingeroepen. De manier waarop ze live dit eerste nummer van hun debuutalbum brengen, toont dat de energie nog lang niet verdwenen is, al is dat intussen al meer dan vijfentwintig jaar geleden. De heren kunnen nog altijd stevig rocken. “Everything you do in your life, you take it easy, you do it with love and you wait because everything is in the hands of time”. ‘In The Hands Of Time’ kon niet beter aangekondigd worden en met een nagenoeg sprekende gitaar werd het rustige nummer ingeleid. Eens het refrein eraan kwam zong het publiek luidkeels mee. Het meer dan tien minuten durende nummer zit verder doorspekt met fijne gitaarmomenten van Mario Percudani, die een echte aanwinst bleek te zijn. Vocalist Gioeli haalde het uiterste uit zijn strot en bij het ingetogen ‘Take You Home’ werd hij vocaal nog bijgestaan door Alessandro, die ook van een ferme set stembanden voorzien is. Terug steviger met een tweetal nummers van ‘Double Eclipse’, ‘Everything’ en daarna de kaskraker ‘Hot Cherie’. Na ‘Fever Dreams’ kwam ‘Rhythm From A Red Car’ het album stevig afsluiten. Als zeven nummers van hun debuutalbum nog altijd live gebracht worden, bewijzen de heren dat ze destijds een bommetje gelost hadden. Veel sfeer met een uitgelaten publiek, dat van een band genoot die de klappen van de zweep erg goed kent. Het album fungeert als een receptenboekje hoe je succesvolle melodieuze rock moet maken. Elk nummer kent wel dat extra pittige accentje. Of het nu ligt aan de vele gitaarsolo’s, de strakke riffs, de melodieuze refreinen, de geweldige vocale prestaties of de vele keyboardlagen op een strakke ritmesessie, ik weet het niet maar de formule werkt. Als je alles live na elkaar te verwerken krijgt, dan kan je niet anders dan genieten.

Rocking Klingon (86)

Frontiers Records FRCDVD 1016

Tracklist: 1. Place To Call Home 2. Takin’ Me Down 3. Dr. Love 4. Where Will We Go From Here 5. Page Of Your Life 6. Life’s A Bitch 7. In The Hands Of Time 8. Take You Home 9. Everything 10. Hot Cherie 11. Fever Dreams 12. Rhythm From A Red Car