In 1997 richtte songwriter Steve Newman de band Newman op en sinds 1998 brengen ze albums uit, telkens met teksten die tot nadenken stemmen. Steve bleef ook materiaal schrijven voor andere bands die op verschillende artiestenuitgaves verschenen, zoals Cry Of Dawn (Goran Edman) en drie nummers van het Toby Hitchcock solo-album “Reckoning”. Na een pauze van twee jaar richtte Steve zijn aandacht op het volgende Newman-album. Hij bracht invloeden mee van enkele projecten waaraan hij eerder had gewerkt, maar bleef trouw aan het Newman-geluid. In 2018 speelde Newman op het HRH-festival en vierden daar de 20ste verjaardag van hun eerste album. Daarna schreef hij ook nog voor andere artiesten. Met ‘Ignition’ komt er dus een vervolg op ‘Aerial’ van 2017, in een twaalftal nummers, goed voor bijna een vol uur melodieuze rocknummers. Het album werd opgenomen in de Chrome Dome Studios in Londen tussen mei en oktober 2019 en alle nummers werden geschreven en gearrangeerd door Steve Newman. Newman is geen soloproject, want naast Steve Newman (zang, gitaar en keyboard) zien we drummer en percussionist Rob McEwen. Verder horen we op dit album nog Dave Bartlett als backing vocalist op ‘End Of The Road’, ‘Ignition’ en ‘Moving Target’ en Mark Thompson-Smith als backing vocalist op ‘Worth Dying For’ en ‘Welcome To The Rush’. ‘End Of The Road’, de eigenaardige titel om een album te beginnen, houdt een stevige start in. De opener schiet uit zijn sloffen op een daverend basritme, dat al rap naar een melodieus refrein overgaat. ‘Chasing Midnight’ start mysterieus maar met punch, neemt kort daarna gas terug, om in het catchy refrein terug voluit te gaan. Titeltrack ‘Ignition’ is funky en popachtig, waarmee het een andere kant van de band toont, die ik jammer genoeg minder weet te appreciëren. Een pak steviger en melodieuzer is ‘Worth Dying For’, dat ook als ‘official audio’ uitgebracht werd op Youtube: https://youtu.be/cb5wHRlNguY. De opvolger ‘To Go On Loving You’ start met vocale kracht (zang en backing) met snedig gitaarwerk, kent een rustige brug naar een refrein met weinig kracht. Het ritme varieert vrij vaak op dit album want het uptempo begin van ‘Moving Target’ valt terug in de strofe. Eens op tempo bolt het nummer als een trein. Veel tempowisselingen, met sterk gitaarwerk dat pittige accenten legt, op weg naar een krachtiger refrein. ‘Last Chance’ behoudt een innerlijke kracht. Ondanks de energiewisselingen blijft een strak tempo behouden in ‘Life In The Underground’. Mooi gitaarwerk en een goed meebrulbaar refrein typeert ‘Wild Child’. ‘Promise Me’ klinkt opgewekter door een portie sprankelende keys en bevat meer tempo. Op en neer, het is bijna niet bij te houden, want alhoewel ‘The Island’ rustig op gang komt, blijft het een vrij gevoel behouden van onbedwongen rock. Erg knap. Afsluiten doen we met ‘Welcome To The Rush‘ met veel melodie, goede vocalen en een solerende gitarist. Fans van Vega, FM of Heartland hebben met dit album terug iets om naar uit te kijken. Newman brengt terug nieuw materiaal uit na drie jaar. Verwacht je aan bijna een uur melodieuze rock. Een goed album, volledig in de gekende stijl met nummers die soms beter scoren dan de andere. De verandering is soms een pluspunt gedurende dit uur, maar echte uitschieters zitten er volgens mij niet in.

Rocking Klingon (82)

AOR Heaven AOR 00203

Track list: 1. End Of The Road 2. Chasing Midnight 3. Ignition 4. Worth Dying For 5. To Go On Loving You 6. Moving Target 7. Last Chance 8. Life In The Underground 9. Wild Child 10. Promise Me 11. The Island 12. Welcome To The Rush