Cernunnos Pagan Fest – 23/02/2020 – Ferme Du Buisson, Noisiel, Frankrijk.

Geen idee of een heidens feestje ten tijde van de Kelten, Germanen of Noormannen indertijd meerdere dagen betrof, in elk geval zijn er heden ten dage genoeg pagan bands te vinden om moeiteloos een interessante affiche over meerdere dagen te vullen. Dag twee van Cernunnos Pagan Fest 2020 kondigde zich dan ook aan als een event om “u” tegen te zeggen.

Frekkr mocht eraan beginnen om 13h00 in de kleine zaal. Frekkr is een Franse folk metal band uit Nancy die reeds 15 jaar bestaan. In dit tijdsbestek werden we amper met opgenomen materiaal verblijd. En demo uit 2008 en een debuutalbum uit 2018 vormen het oeuvre van de band. Geen idee wat de ambities van de band zijn, maar ik vermoed dat hun passage op Cernunnos Pagan Fest wel eens het hoogtepunt van hun carrière zou kunnen worden. Het aanwezige publiek reageerde in elk geval enthousiast. De songs mag je degelijk noemen, de invulling op het podium had wat creatiever mogen zijn.

*foto’s: Frekkr / Infinityum*

Na Frekkr kwam Infinityum direct aan de beurt. Deze pagan metal band uit Nantes is veel jonger dan Frekkr, maar slaagde er toch reeds in om twee albums op de mensheid los te laten. Het recentste, ‘Alliance’, dateert van een jaar geleden. De band is getekend bij het overigens excellente M&O Music en iets zegt me dat we ze nog gaan terugzien op Hellfest. Infinityum kon wel bekoren, al had ik net zoals bij Frekkr graag een andere invulling van het podium gezien. Het mag in geval van pagan metal een beetje erover zijn, liefst erop eigenlijk, maar zeker niet eronder, want at staat gelijk aan niet erdoor. Ik ga Infinityum, net zoals Frekkr, niet buizen, maar een voldoende is het ook niet. Een beetje meer is zelfs nog niet genoeg. Wel een bonuspunt voor de mooie hoezen van hun albums.

Veliocasses dan was andere koek, zeg maar zoetekoek, in plaats van droge koekjes. Veliocasses moet eens goed nadenken wat ze willen bereiken, want nu twijfelen ze een beetje tussen studentenproject en volwaardige band. In mei 2016 brachten ze een ep uit, ‘Seluanos Bona’, maar dit is voorlopig spijtig genoeg hun enige wapenfeit. Voor andere wapenfeiten van de echte Veliocasses verwijs ik naar de ‘De Bello Galico’ van Julius Caesar. Deze Veliocasses zijn afkomstig van Rouen, niet toevallig het woongebied van de antieke Veliocasses, een stam behorende tot de Oude Belgen. Deze jonge Bretoenen hebben een uniek geluid. Je kan de muziek bestempelen als pagan black / death metal, maar dan met heel veel folk invloeden. Wat de band speciaal maakt is de prominente aanwezigheid van fluit en viool in de sound. Deze instrumenten worden bespeeld door de zusjes Boc, Lena & Mathilde. Ongetwijfeld komt Eluveitie als inspiratiebron naar voren, maar het geluid van Veliocasses is er toch niet mee te vergelijken, net zomin de Helveten Oude Belgen waren. Ik hoop in elk geval dat deze jonge Bretoense band ernstig overweegt om hun sound verder uit te diepen.

*foto’s: Veliocasses / Toter Fish*

Van Veliocasses naar Toter Fish dan. Of van Rouen naar Tours. Bijna 300 km in vogelvlucht, maar het verschil tussen Veliocasses en Toter Fish kon niet groter zijn. Zeg maar Eluveitie tegenover Alestorm. Dode vissen zijn de bandleden niet, want het podium is hun aquarium. Ik bedoel maar. Wat show brengen vormt geen belemmering en dat vond het publiek ook.

Vervolgens kwam de folk metal uit Tunesië middels Ymyrgar. Van een verrassing gesproken. Dit feestje had ik niet zien aankomen. Deze Tunesiërs zijn misschien lichtjes geobsedeerd door folk metal en Vikingen, Maar het gaat hun echt goed af. Na het optreden verkochten hun cd’s als zoete broodjes. De sound van deze gasten omschrijven is mission impossible: folk metal die klinkt als gespierde vreugde. Carthago ligt misschien al lang plat, maar deze Tunesiërs spelen alles plat.

*foto’s: Ymyrgar / Sojourner*

Sojourner dan: een internationaal gezelschap dat staat te springen om de aanwezigen in vervoering te brengen. Vanaf de eerste seconde is het duidelijk dat Emilio en co er een adembenemende set van gaan maken. Deze groep is duidelijk geëvolueerd en dat is ook Napalm Records niet ontgaan. Vandaar dat het nieuwe album binnenkort via dit label uitkomt. Ook gitariste Chloe trekt veel aandacht naar zich toe, wellicht meer dan ze zelf zou willen. In elk geval is ze een begenadigd gitariste. Ook de massa heeft snel door dat dit geen doordeweekse band is en reageert unaniem positief op elk nummer.

Bloody Tyrant uit Taiwan heeft de moeilijke opdracht om de lijn door te trekken, maar de heren hebben geen enkele moeite om erin te vliegen en een begeesterde set af te leveren. Hun versie van folk black metal is er één met een eigen identiteit, moeilijk te omschrijven, maar ga toch maar eens online gaan opzoeken graag. Hun releases zijn schaars indien ze al fysisch uitgebracht werden. Daarom denk ik dat deze band ons tot op heden ontglipt is. Ik kan me moeilijk voorstellen dat er geen interesse zou zijn van een of ander platenlabel om deze jongens onder te brengen, zeker nu er grote interesse is voor bands die iets extra brengen. In geval van Bloody Tyrant zijn dit de Aziatische invloeden die perfect in harmonie zijn met de black metal. Graag wat meer van deze jongens.

*foto’s: Bloody Tyrant / Finsterforst*

Vanaf Finsterforst is het aftellen tot het einde. Finsterforst is natuurlijk geen onbekende. ‘Zerfall’ ligt natuurlijk nog fris in het geheugen. De backdrop covert het hele podium en dat blijkt voldoende qua aankleding voor de groep. Zelf zijn ze gehuld in identieke houthakkkershemden, een verwijzing naar hun Schwarzwald-roots wellicht, net zoals het middels corpsepaint of andere verf aangebracht zwart op gezicht en hemd. Ze zien er eerlijk gezegd niet uit, maar we spreken er toch van. Missie volbracht zeker. Over de muziek kunnen we net hetzelfde vertellen. Niets op aan te merken, maar ik mis een beetje het spanningsveld dat ik wel had bij Sojourner. Geen idee hoe dit komt, want technisch spelen ze perfect, klinken ze perfect en zijn de nummers zoals op de albums, namelijk van zeer hoge kwaliteit. Ik ga ze voor de zekerheid binnenkort toch nog maar eens checken samen met Sojourner.

Iets waar ik geen seconde over moet twijfelen en zal twijfelen is Kalevala. Deze Russische folkmetal band is een fenomeen vanaf seconde één. Koppel een zeer sterke gitarist aan een betrouwbare ritmesectie en een uitzonderlijke frontvrouw en je zit gebeiteld. Kalevala is authentiek Russisch en dat bevalt. Fratsen uithalen zit hen in het bloed, net zoals het feit dat muziek er moet zijn om te entertainen. Ik ga hier geen prijs uitreiken voor de beste entertainer, dat soort wedstrijdjes laat ik over aan Facebookers met teveel tijd en te weinig herseninhoud. Kalevala is pure folk met pure rock ’n roll: zeg maar de AC/DC van de folkrock. Het rockt en swingt als de pest. En frontvrouw Kseniya die weet hoe ze de massa moet opzwepen. Eerlijk gezegd hoop ik dat zij die het bezoek kregen van de Bloody Tyrant / Ymyrgar / Kalevala toer in hun buurt dit event niet genegeerd hebben. Dit zou zeer spijtig zijn.

*foto’s: Kalevala / Turisas*

Eens zien of het geroutineerde Turisas de avond in schoonheid zou weten te beëindigen. Het decor oogde alvast spectaculair: al was het voornamelijk de immense backdrop, maar toch. De intro die luidde onheilspellend, maar maakte nieuwsgierig. Één voor één slopen de Turisas-leden het podium op om dan in volle geweld los te barsten. Indrukwekkend op zijn minst. En aangezien goed begonnen, half gewonnen is, kon het eigenlijk al niet meer stuk gaan. Na twintig jaar moet je deze jongens en dame niets meer leren. De job kan routineus geklaard worden of … er kan ook genoten worden van wat men brengt. Turisas behoren tot de laatste categorie. Je ziet duidelijk dat ze niet tegen hun zin op het podium staan. Turisas werkt ook niet meer ganse tournees af; het laatste album dateert van 2013. Die one-offs en korte tours doen hen goed. Turisas is niet helemaal mijn ding, maar afgaande op wat je ziet en oordeelt is het onmogelijk om hier negatief over te zijn zonder zichzelf belachelijk te maken. Nee, ik ben ook geen fan van Finntroll, Korpiklaani of Skald om maar iets te zeggen. Hoeft niet, maar je kan wel iets naar waarde schatten en Turisas heeft veel waarde om vooral hun unieke karakter en de manier waarop het gebracht wordt. Petje af en een reverence lijken me niet ongepast.

Verder ook hoedje af voor de organisatie van Cernunnos Pagan Fest. Ik hou van de locatie, de mogelijkheden en het hoge muzikale niveau. En wat ze doen voor folk metal verdient een standbeeld … van Cernunnos liefst. Duizend maal bedankt jij gehoornde voor uw beestig feestje.

Met dank aan Sarah Kazaroff.

Tekst: Frederik Blieck.

Foto’s: Luc Ghyselen.