Het Franse Etoile Filante werd in 2013 opgestart en zorgde in 2014 voor een eerste echt teken van leven middels de vier tracks tellende ep ‘Traité sur le Monde et la Lumière’. Daarna blieef het eigenlijk stil rond Etoile Filante. Nu zijn de heren er terug met een eerste full-album. ‘Magnum Opus Caelestis’ telt eveneens slechts vier tracks, maar het openingsnummer en meteen ook het titelnummer van dit album behapt al zo’n tweeëntwintig minuten. Daarvoor krijg je een mix van ambient en black metal die zweert bij kosmische effecten. Enerzijds krijg je vrij stevige stukken black metal te horen, anderzijds veel rustiger, sfeervolle passages waarin de heren voldoende accenten weten te leggen die doen denken aan space en / of krautrock. Tijdens die fragmenten schiet de naam Hawkwind frequent door mijn hoofd. Het heeft wel iets zo’n lang uitgesponnen track, maar niet elk stuk of fragment vind ik even boeiend, beklijvend of geslaagd. De volgende nummers zijn korter qua lengte. ‘Feu Prométhée’ klokt af rond de tien minuten, ‘Icare ou la chute des corps célestes’ haalt nog net de kaap van acht minuten en ‘Koyaanisqatsi’ met het stellen met wat meer dan drie minuten. De mix van ambient, space rock en black metal blijft wel behouden, maar kan me niet altijd even sterk boeien. Ik betrap mezelf erop dat mijn gedachten vaak afdwalen, zeker als het gezelschap meer de richting van ambient en / of space rock uitgaat. Ik moet dan ook stellen dat Etoile Filante niet echt “my cup of tea” is. Vooral omdat men dit wil slijten als cosmic black metal terwijl space rock / krautrock / ambient een grotere invloed hebben op het geheel dan black metal en die meestal vrij eentonig worden gebruikt.

Luc Ghyselen (65)

Northern Silence Productions

Tracklist: 1. Magnum Opus Calestis 2. Feu Prométhée 3. Icare ou la chute des corps célestes 4. Koyaanisqatsi