Anvil is terug van nooit weggeweest. Vraag me niet het hoeveelste album dit is. Ik ben al lang de tel kwijt. Anvil is zoals Riot of Raven: een vaste waarde binnen het klassiek metal genre dat weinig of nooit ontgoocheld. ‘Legal At Last’ is een beetje een vreemde naam voor een album. Bovendien openen ze dan nog eens met het gelijknamige nummer. Je kan er gewoon niets op aanmerken. Het zit perfect ineen zonder echt te verrassen. ‘Nabbed In Nebraska’ klinkt nogal clichématig, maar het is Anvil, remember. En na verloop van tijd werkt het zelfs. ‘Nabbed …’ is hier een mooi voorbeeld van. ‘Chemtrails’ is meer van hetzelfde. ‘Gasoline’ klinkt dan weer een beetje leuker. Het trage tempo op basis van een monsterrif in combi met de typische zang van Steve Kudlow is aangenaam luistervoer. ‘I’m Alive’ verlengt het goede gevoel. ‘Talking To The Wall’ is een beetje gebouwd op los zand en het is er aan te horen. ‘Glass House’ is alweer een pak beter. ‘Plastic In Paradise’, waar zou dat over handelen? Aan de lezer de eer om het uit te zoeken. Werk zal je er niet mee hebben, ook niet met de muziek. Bij mij begint er dan een beetje materiaalmoeheid op te duiken. De nieuwe Anvil is meer dan OK, maar daar houdt het dan ook op. Niets nieuws onder de zon. Maar je hoeft dit niet eens spijtig te vinden.

Frederik Blieck (75)

AFM Records

Tracklist: 1. Legal At Last 2. Nabbed In Nebraska 3. Chemtrails 4. Gasoline 5. I’m Alive 6. Taking To The Wall 7. Glass House 8. Plastic In Paradise 9. Bottom Line 10. Food For The Vulture 11. When All’s Been Said And Done 12. No Time