Soms kan een promo tekstje voor een bepaald album je volledig op het verkeerde been zetten. Zo lezen we in de promo tekst voor Isle Of The Cross: “For fans of Symphony X, Ayreon, Opeth.” Isle Of The Cross is een project / band rond multi-instrumentalist, vocalist en componist Je Schneider die met Eric Gillette (lead gitaar), Diane Lee (vocals) en Eric Castiglia (vocals) dit debuutalbum heeft ingeblikt. Het is een conceptalbum geworden over twee geliefden die zich staande proberen te houden tussen verraad en moord en hopen elkaar terug tegen te komen in een leven na de dood. ‘Excelsis’ opent met ‘Sacrifice’, een nummer dat qua vocalen sterk aanleunt bij death metal, maar muzikaal duidelijk de kaart van progressive metal trekt. Tal van inventieve wisselingen in tempo en ritme springen in het oog en zorgen zo voor een nummer dat van begin tot eind weet te boeien, al zijn de mannelijke vocalen (het stem timbre dan) niet echt aan mij besteed. ‘Tartarus’ wordt als single naar voor geschoven. Dit werkstukje duurt meer dan acht minuten en laat een mix horen van melodic metal, symphonic metal, death metal en progressive metal. Wisselingen in tempo en ritme zijn opnieuw schering en inslag. Een eigenzinnige break op fluit aangevuld met complexe ritmes zorgt voor een eigenaardig tussenstuk. ‘Excelsis’ start groots met veel bombast en koorzang, maar zakt na een tijdje in elkaar om dan later terug aan grootsheid te winnen. ‘The Wolf’ beslaat twee delen. Het eerste, ‘Invocation’, kan je als intro zien voor deel twee. ‘Sanctuary’, dat opnieuw lang uitgesponnen is – meer dan zeven minuten – kiest voor een melodieuze koers om dan terug te keren naar death metal invloeden. De afwisseling tussen beide muziekstijlen in deze song kan ons best bekoren al zorgt een eigenzinnige break met angst opwekkende vocalen en geluiden voor wat gefrons, terwijl een indrukwekkende gitaarsolo het nummer dan opnieuw op sleeptouw neemt. ‘Stars’ is duidelijk een rustpunt, maar een die ons minder bevalt wegens de veel te zeemzoete vocalen. Gelukkig wint het nummer halverwege, dankzij opnieuw een knappe gitaarsolo, aan kracht. ‘Empyrean’ kan ons dan wel weer bekoren: een mooie mix van symphonic metal en melodic metal aangevuld met wat progressieve wendingen en goede vocalen. We knappen opnieuw wat af op de vocale prestaties tijdens ‘Paradigm’, terwijl ‘Breatheia’ naar onze smaak te veel elektronische bieps en geluiden bevat om ons te overhalen. ‘The 9^th Circle’ wordt dan opgesplitst in drie delen. ‘Pt. I Caina’ komt groot en vol bombast binnen met koorzang, terwijl ‘Pt. II Judecca’ voor dreigende geluiden en een gesproken tekst zorgt. ‘Pt. III Inferno’ opent met een flitsende gitaarsolo. Alle eerder opgesomde ingrediënten komen hier opnieuw samen in wat wij zelf als het beste nummer beschouwen op dit album. Alle vocale lijnen kloppen dit keer perfect. Daarnaast zijn tempo en ritme wisselingen schering en inslag, maar de samenhang lijkt ons dit keer perfect, terwijl schitterend gitaarspel doorheen het volledige nummer met veel aandacht gaat lopen. Ja, Isle Of The Cross heeft het beste voor het laatst bewaard, al zorgt een break met gesproken Italiaanse (?) tekst opnieuw voor weerstand op gebied van aanvaarding. Besluit: laat je niet vangen aan stukjes die in de promo tekst voorkomen. De aanstekelijke kracht en soepele wendingen van Symphony X worden hier niet gehaald, zonder dat ik het heb over de vocale capaciteiten van Russell Allen. De indrukwekkende vocalen van bij Ayreon en de verbluffende composities vind je hier niet terug. En over Opeth zal ik hier maar zwijgen. Toch heeft Isle Of The Cross op zijn manier heel wat te bieden op dit debuut. ‘Excelsis’ zorgt immers voor een pak goede ideeën, kent heel sterke momenten, maar er komen ook fragmenten en stukken langs waar we, zelfs na een paar luisterbeurten, niet echt van overtuigd raken. Ook het feit dat dit een heel lang album is geworden om in een rit uit te zitten, zorgt ervoor dat onze aandacht toch nu en dan aan het wegebben is. Te veel ideeën gebruiken in een en hetzelfde nummer zorgt soms voor een overdaad.

Luc Ghyselen (82)

Rockshots Records

Tracklist: 1. Sacrifice 2. Tartarus 3. Excelsis 4. The Wolf, Pt. I. Invocation 5. The Wolf, Pt. II. Sanctuary 6. Stars 7. Empyrean 8. Paradigm 9. Breatheia 10. The 9th Circle, Pt. I. Caina 11. The 9th Circle, Pt. II. Judecca 12. The 9th Circle, Pt. III. Inferno