De muziek van de Italiaanse band Postvorta echt omschrijven is zeer moeilijk. Deze in 2009 ontstane band brengt een mix van doom, met enkele post / sludge metal elementen maar mengt dit met zoveel laagjes, dat je op deze band dus onmogelijk een label kunt kleven. Dat is voor ons al een extra reden om de band en plaat die we aangeboden kregen, onder de loep te nemen. ‘Porrima’ is dan ook een stevig brokje vlees geworden, met songs die allemaal afklokken op circa veertien tot twintig minuten lang. Onze bevindingen lezen jullie hieronder. Om de aandacht scherp te houden bij songs van die lengte, daarvoor moet je zeer sterk in je schoenen staan. Vanaf die eerste song ‘Epithelium Copia’ gaat een doos van Pandora open die je meesleurt naar een spookachtige wereld van verderf. Bij voorkeur te beluisteren met de koptelefoon op, en je gewillig laten wegdrijven naar die verre oorden van voornoemd verderf is dan ook ten stelligste aan te raden. Huiveringen lopen over onze rug als de vocalist van dienst zijn bijzonder emotionele tot rauwe screams boven haalt, gerugsteund door een instrumentale omkadering die voortdurend schippert tussen intimiteit en oorverdovend een geluidsmuur als een mokerslag in je gezicht kwakken. Zonder oponthoud blijft de band, in diezelfde golvende bewegingen, emoties verder bewerken doorheen deze lange schijf van meer dan een uur puur genieten. Voor je het weet zijn die zestien minuten voorbij en zijn we klaar voor de volgende trip van wederom twintig minuten lang. ‘Vasa Praevia Dispassion’ laat een andere kant hoort van Postvorta: de zeer filmische omkadering van hun muziek. De band wordt vaak omschreven als ‘Cinematic Doom’ en dat blijkt dus voortdurend. Want het is alsof er inderdaad een griezelige film voor de ogen verschijnt, waar demonische wezens meedogenloos je hersenpan bewerken en je ziel uit je vege lijf rukken. Maar dus eveneens, binnen die trage doom atmosfeer, je tot een duistere gemoedsrust brengen waaruit je niet wil en kunt ontsnappen. Elke song heeft een kaliber van een nieuw hoofdstuk in die bijzonder spannende film, waarbij je gekluisterd aan je stoel baadt in het angstzweet. De spanning is zodanig te snijden, dat je u dan ook geen seconde verveelt. Dat is de soort thriller / horror films waar we het meest van houden. Diezelfde intensieve spanning voel je door je adders stromen als een gif, bij elke song opnieuw. Dus ook bij de daarop volgende kleppers als ‘Decidua Trauma Catharsis’, ‘March Dysthymia’ tot afsluiter Aldehyde Framework’ – weer zo een huzarenstuk van drieëntwintig minuten lang. Houdt u van deze soort films boordevol onverwachte plotse, ijzingwekkende verwikkelingen die je nachtmerries bezorgen, en een spanning die snijdt als een bot mes doorheen je ziel? Dan zal deze ‘Porrima’ zeker je ding zijn. Besluit: Overgoten met zoveel onverwachte wendingen, telkens in die golvende bewegingen van oorverdovend naar rustgevend, waardoor je als aanhoorder eens onder hypnose gebracht tot een gemoedsrust wordt gebracht die je eveneens koude rillingen bezorgt van pure angst, bevat deze schijf alles wat het post / sludge en doom metal genre zo bijzonder maakt. Maar er is dus veel meer aan de hand. Zoveel uiteenlopende emoties binnen die voortdurende golvende bewegingen, dat kom je namelijk niet elke dag tegen. Daardoor is Postvorta zonder meer een unieke parel binnen een muziekstijl waarvan we dachten dat de grens van vernieuwen was bereikt. Dat laatste is zelfs nog het meest opmerkelijke aan deze band en plaat, een te ontdekken Italiaanse doom / sludge metal band die niet alleen eigen grenzen verlegt, maar ook elke grens binnen die bovenstaande stijlen? Die moet je als liefhebber hiervan gewoon koesteren.

Erik van Damme (90)

Sludgelord Records / 22 Dicembre Records

Tracklist: 1. Epithelium Copia 2. Vasa Praevia Dispassion 3. Decidua Trauma Catharsis 4. March Dysthymia 5. Aldehyde Framework