Met ‘Trail Of The Fallen’ laat Sometimes We Make Music zijn debuutalbum op de wereld los. Dit Noorse gezelschap werd in 2013 opgestart en zorgde al vlug voor een ep: ‘Forgotten Tales’ (2013). In 2015 volgden nog twee singles – ‘Skogens Ro’ en ‘Descending Into Darkness’ – maar dan bleef het stil rond deze band. De voornaamste reden daarvoor is het feit dat de bandleden nogal ver uit elkaar wonen en maar sporadisch samen komen om muziek te maken. ‘Trail Of The Fallen’ telt acht nummers die je in het vakje symphonic metal kan onderbrengen. Maar je hoort ook heel duidelijk dat de band invloeden uit andere (sub)genres door hun sound weeft. Opener ‘By The Might Of The Crow’ klinkt meteen als een schot in de roos. Kracht en melodie gaan meteen mooi hand in hand. Cleane vocalen openen, maar worden al vlug verdrongen door mooie zware en lichtjes ruwe vocalen. De symfonische ornamenten zorgen voor een volle sound, terwijl stevige riffs, mooie drumpatronen en stevige basslijnen voor de omkadering zorgen. Het geheel doet me wat denken aan Ensiferum als symphonic metal band. ‘Famine’ is de volgende track. Die opent met een stukje gesproken tekst, alvorens de band er tegenaan gaat met een folky inslag. Mag ik hier de namen Wintersun en / of Turisas aanhalen als inspiratiebronnen? Het nummer werd eerder als single naar voor geschoven en zorgt voor een aanstekelijke vibe waar wat folky toetsen aan bod komen. Het titelnummer laat ook accenten folk optekenen en zet het aanstekelijke verder van het vorige nummer, aangevuld met een onderhuidse dreigende kracht die uiteindelijk uitmondt in een episch nummer. Tijdens ‘Hymn Of The Lost Lord’ gaat het tempo wat de hoogte in tijdens de intro zonder aan kracht te verliezen. Dreigende vocalen drukken dan het tempo. Die worden ondersteund door knallende drumpatronen en stevige riffs. ‘Queen Annes Revenge’ lijkt ons dan eerder een donker zeemanslied waarin je uitgebreid mag mee brullen met de “He Ho He Ho’s” in de tekst. ‘Demon’ is niet echt een ballade ondanks het tragere tempo. De donkere dreigende tekst – dat is vooral de reden waarom ik dit niet als ballade bestempel – wordt vooral ondersteund door toetsen en strijkers. Met ‘The Return’ krijgen we opnieuw een stevig uptempo nummer te horen waar kracht en melodie weer mooi worden samengebracht. Verschillende wisselingen in tempo en ritme zorgen voor een boeiend geheel. Ook afsluiter ‘Two Kings’ kent een mooie opbouw. Van het nummer gaat een pak kracht en dreiging uit. Check alvast de verschillende “stemmen” uit van vocalist Danny Valle Johannessen die hier mooi in een nummer zijn vervat. Een nieuw extra accentje in de sound van Sometimes We make Music krijg je dit keer dankzij de inbreng van vrouwelijke achtergrond vocalen. Het zorgt voor een meerwaarde. Sometimes We Make Music zorgt met deze ‘Trail Of The Fallen’ voor een knap opgebouwd album dat heel wat facetten laat horen uit de metal wereld in een symfonische setting. Wie nog nooit eerder van de band hoorde en fan is van symphonic metal krijgt nu een heel mooie gelegenheid om de band te ontdekken.

Luc Ghyselen (82)

Independent Release

Tracklist: 1. By The Might Of The Crow 2. Famine 3. Trail Of The Fallen 4. Hymn Of The Lost Lord 5. Queen Annes Revenge 6. Demon 7. The Return 8. Two Kings