Jinjer, supports: Space Of Variations, Khroma, The Agonist – 28/11/2019 – Kavka Zappa, Antwerpen.
Uitverkocht, reeds enkele weken op voorhand. Het is denk ik overduidelijk hoe hard het Jinjer voor de wind gaat. Overal volle zalen, lovende kritieken en bakken nieuwe fans. En dan nog zijn er die niet geloven in de band of het artistieke van Jinjer niet inzien. Tja, zalig de simpelen van geest zeker. Ondertussen genieten de fans met volle teugen van ‘Macro’ en van de passage van Jinjer in vele zalen en binnenkort op diverse festivals. Jinjer is overal. “Jinjer Bells, Jinjer Bells, Jinjer all the way, oh what fun it is to ride on the Jinjer wave” of zoiets. Soit, geen gezever, back to business.
Om 19u15 opende Space of Variations de debatten en jawadde, wat was dat? Eerlijk gezegd had ik me niet verwacht aan een klein orkaantje in Zappa. De band bracht voornamelijk werk uit recent album ‘Mind Darkent’. De band ging met zo’n furie tekeer dat het een verhaal werd van ja of nee. Geen ruimte voor ‘misschien’. Ik denk niet dat er veel zielen in de zaal te vinden waren die niet mee gingen in het gebeuren: metalcore die aanstekelijk is als de pest en een band die speelde alsof hun leven er vanaf hing. Vini, vidi, vici.
Daarna was het de beurt aan Khroma. Met hun versie van industrial metal. Alles was tot in de puntjes uitgewerkt qua geluid. Ook de band verkeerde in goede vorm. Alleen is hun sound iets minder de mijne. Maar geen kwaad woord over Khroma. Zelfs voor niet-fans is Khroma de moeite om live eens bezig te zien.
De zangers waren stilaan opgebruikt? Dus mochten de dames hun intrede doen. Jinjer verkeerd in het goede gezelschap van The Agonist die hun nieuwe album kwamen promoten. Ondertussen zijn we al lang gewoon aan The Agonist versie II inclusief Vicky Psarakis. Vicky en Co brachten werk uit ‘Orphans’ en voorgaande albums. Wat The Agonist perfect beheerst is de schitterende afwisseling tussen rifs en melodie, tussen hard en zacht, tussen traag en snel; m.a.w. variatie troef bij deze band. En Vicky, die is misschien niet geboren als frontvrouw, maar het gaat haar toch geweldig goed af. Vicky kan brullen, krijsen, zingen en kwelen als de beste. En na de show is ze haar eigenste zelve: een dame om te koesteren, net zoals de rest van de band overigens. Het was duidelijk dat velen niet enkel voor Jinjer waren gekomen.
Niettemin was Jinjer de hoofdact en was het voor mij de eerste keer dat ik ze in die hoedanigheid mocht zien. De rol gaat hen trouwens perfect af. Jinjer is een band met een plan. Ze weten verdomd goed waar ze mee bezig zijn. Alles is af: de sound, de show, de merch. Jinjer is een geöliede machine die draait als de beste motor. De muzikanten zijn technisch perfect en bovendien getuigen de songs van een compositorisch talent dat uniek is. Nee, grenzen hebben ze niet bij Jinjer. Ook live wordt het ingenieuze van ‘Macro’ benaderd. Je zal ze niet op een fout betrappen. En dan heb je nog die ene, die ene ster die aan het firmament schijnt zoals er maar weinig schitteren: Tatiana Shmaylyuk. Haar stem live is ongeëvenaard. Ok Tarja en Anneke en nog een paar anderen zijn ook uniek, maar alleen Tarja heeft volgens mij hetzelfde bereik als Tatiana. Ze zingt zo loepzuiver dat je je afvraagt of het een bandje is. De overgangen van grunten naar cleane zang en terug zijn fenomenaal. Dit is van het niveau “buitenaards” als je het mij vraagt. Fantastisch in alle opzichten.
Met dank aan Dennis (Kavka).
Tekst: Frederik Blieck.
Foto’s: Isabelle Ducci.