Als een nieuw album van Pretty Maids voor mijn neus ligt, betekent dat meestal feest. Wellicht speelt mijn jarenlange fan ervaring mij parten, maar een slecht album moet ik van de heren nog tegenkomen. Zanger Paul Christensen, ook gekend als Ronnie Atkins, en gitarist Kenneth Hansen, ook gekend als Ken Hammer, hadden al in 1981 het plan om de band te starten. Samen met Bassist Rene Shades en gitarist/keyboardspeler Chris Laney vormen ze de huidige line-up. Allan Sørensen staat niet langer vermeld als lid van de band, alhoewel hij de voorbije jaren achter de drum zat. Als ik juist kan tellen, zou ‘Undress Your Madness’ het zestiende studio album zijn. De heren hebben dus bergen ervaring (lees: bijna 40 jaar) en weten hoe je een goede schijf in elkaar steekt. Maar toch, elke match moet gespeeld worden. Een korte intro brengt ons bij de echte opener ‘Serpentine’, die gestaag uitlegt hoe het serpent zijn gang gaat. Ook hier staat Ronnie centraal met zijn typerende vocalen, bijgestaan door sterk gitaargerichte melodieuze hardrock. Het frisse ‘Firesoul Fly’ maakt het me moeilijk om stil te zitten. Een cliché-achtig nummer, dat mooi binnen zijn lijntjes blijft, maar simpelweg geniaal in elkaar zit. De titeltrack stormt een pak energieker je oren in. ‘Undress Your Madness’ opent met een krachtige ruwe gitaarriff, zakt iets in energie maar pept zich telkens steviger op tijdens het refrein. Ook hier een melodieuze zanglijn, die met vurig gitaar- en drumwerk in de rug ondersteund wordt. Het zou pas verrassend zijn mocht een nummer met titel ‘Will You Still Kiss Me (If I See You In Heaven)’ de pannen van het dak spelen. Inderdaad, even gas terugnemen met deze ballad, die met keyboard ondersteuning en guitige gitaarsolo als oorwormpje dienst doet. Na de klassiek opgevatte ‘Runaway World’ komt ‘If You Want Peace Prepare For War’, die het blijkbaar meent als het op stevig rocken aan komt. Een agressieve riff bepaalt het snedige ritme, dat met sterk slagwerk bijgestaan wordt. De hese stem van Atkins past hier perfect bij. ‘Slavedriver’ is een stuk progressiever met een bijna spartaans ritme, dat daardoor vrij zwaar aankomt. Het refrein doet bij momenten aan Dio’s Holy Diver denken, omdat de woorden een stuk gelijkaardig gezongen zijn, maar daar stopt de vergelijking ook. Na het voorbije brute geweld komt het luchtigere en meer hardrockgerichte ‘Shadowlands’, waar Ronnie zichzelf nog eens in de spotlights zet. Het mesje snijdt terug een serieus stukje dieper met ‘Black Thunder’ maar met de ballad ‘Strength Of A Rose’ sluiten we het album op een rustige wijze af. Clichés zijn er om te verbreken zegt men soms wel eens, maar voor mij hoeft dat niet. Als het goed is, wil ik er meestal meer van en niet een of andere kwinkslag die breekt met het verleden om ‘vernieuwend’ te zijn. AC/DC is ook niet vernieuwend, enorm herkenbaar maar steengoed. Waarom zouden ze veranderen. Hetzelfde geldt voor deze Zweedse vrienden. Met ‘Undress Your Madness’ hebben ze voor de zestiende keer bewezen dat ze enerzijds nog steeds uit het goede hout gesneden zijn en anderzijds het na bijna 40 jaar nog altijd kunnen, waar heel wat bands, met zelfs een pak minder aantal jaren op de teller, het al laten afweten. Hoedje af, Pretty Maids, mij hadden jullie al als fan en dat zal met dit album zeker zo blijven.

Rocking Klingon (86)

Frontiers Records FRCD 993

Tracklist: 1. Intro 2. Serpentine 3. Firesoul Fly 4. Undress Your Madness 5. Will You Still Kiss Me (If I See You In Heaven) 6. Runaway World 7. If You Want Peace (Prepare For War) 8. Slavedriver 9. Shadowlands 10. Black Thunder 11. Strength Of A Rose