Gitarist Phil Campbell, jullie allen bekend van het onvolprezen Motörhead, komt voor het eerst op de proppen met een solo-album. Geen geleuter dit keer met zijn “Bastard Sons”, maar gewoon onder eigen naam. En wat blijkt … Phil Campbell is in staat om knallende en rockende songs neer te pennen die een stevige en krachtige mix vormen van hard rock en traditional heavy metal. En als je dan ook nog eens “bijgestaan” wordt door een pak uitstekende muzikanten krijg je een album die weet te boeien van begin tot eind (of toch zo goed als) en die aantoont dat Phil Campbell veel meer in zijn mars heeft dan wat hij liet zien en horen bij Motörhead. We gaan maar meteen heel eerlijk zijn: niet alles wat Phil Campbell aanraakt verandert in goud. Zo opent deze ‘Old Lions Still Roar’ met ‘Rocking Chair’, een rustig verder kabbelend nummer dat gedragen wordt door akoestisch gitaarwerk. Leuk om eens te horen, maar ook niet veel meer dan dat. Maar hey, daarna wordt het stukken beter. Zo zijn we meteen al heel te spreken over het krachtige en energiek klinkende ‘Straight Up’. OK, de heerlijke stem van Rob Halford trekt ons misschien echt over de streep, maar uiteindelijk moeten we toegeven dat het nummer knap wordt opgebouwd, kracht uitstraalt, en dat we al vlug goedkeurend mee knikken op het stevige ritme. ‘Faith In Fire’ krijgt een heel mooie stoner rock / stoner metal groove en opnieuw is het de vocalist die, naar onze bescheiden mening, met de meeste pluimen mag lopen. Ben Ward (Orange Goblin) is dan ook absolute top in het (sub)genre. ‘Swing it’ volgt en is een energiek rockend en wild om zich heen schoppende nummer waar de gedrevenheid van af spat. Vocalist van dienst is dit keer Alice Cooper, maar het is vooral de drive en de groove van het nummer dat ons dit keer over de streep trekt. Het tempo wordt er uit gehaald voor de krachtige ballade ”Left For Dead’. En nee, échte fans van ballades zijn we niet, maar als die voldoende kracht uitstralen zoals deze doet, mag dit voor ons gerust langskomen. We knikken opnieuw heel goedkeurend en onthouden de Southern rock vibe van het nummer. Nick Olivieri, je misschien bekend van Kyuss en / of Queen Of The Stone Age is de man die ons volledig over de streep trekt tijdens het machtige ‘Walk The Talk’. Zijn immens krachtige vocalen en pulserende basslijnen zorgen voor een extra stevig, gedreven en energiek klinkend nummer. Ook Dee Snider zorgt voor een knappe prestatie tijdens het gedreven en krachtige ‘These Old Boots’, een aanstekelijk nummer dat uitnodigt om mee te brullen en pretentieloos te headbangen. Ook de vocale prestatie van Whitfield Crane (Ugly Kid Joe) is af tijdens het mooi opgebouwde en krachtig uit de speakers knallende ‘Dancing Dogs (Love Survives)’. Daarna volgt opnieuw een ballade. ‘Dead Roses’ is naar onze smaak toch te zeemzoet en hadden we liever links laten liggen. Ook de instrumentale afsluiter met gastgitarist Joe Satriani kan ons niet echt bekoren. Maar met zeven heel knappe nummers op tien, slaagt Phil Campbell erin om ons te overtuigen en vinden we dit een stuk beter uitgewerkt en beter gebracht dan het materiaal dat hij op de markt brengt met zijn “Bastard Sons”.
Luc Ghyselen (82)
Nuclear Blast
Tracklist: 1. Rocking Chair 2. Straight Up 3. Faith In Fire 4. Swing It 5. Left For Dead 6. Walk The Talk 7. These Old Boots 8. Dancing Dogs (Love Survives) 9. Dead Roses 10. Tears From A Glass Eye