Na vijf seconden weet je het eigenlijk al: het elfde album van het Amerikaanse Novembers Doom is weer om duimen en vingers af te likken. ‘Petrichor’ opent ‘Nephilim Grove’ in grote stijl. Als ik ooit doom als genre moet uitleggen, dan verwijs ik gewoon hiernaar. Al moet het gezegd worden dat ‘Petrichor’ ook iets progressiefs heeft ergens in het midden van het nummer. Is het ook toeval dat dit album uitkomt via Prophecy Records? Nee zeker. En zoals het hoort op Prophecy in verschillende versies die puur esthetisch kleine meesterwerkjes mogen genoemd worden. ‘The Witness Marks’ klinkt dan als het bijhorende auditieve meesterwerk. Het gelijknamige ‘Nephilim Grove’ neemt wat gas terug om bij momenten een beetje uit te barsten. ‘What We Become’ opent zoals het beste van Empyrium, groots en weemoedig, om tijdig te ontpoppen tot een Novembers Doom nummer. Met ‘Adagio’ zitten we halfweg. In dit nummer laat Novembers Doom zich van zijn meest heavy kant zien, gekoppeld aan een meeslepend refrein: of het mooie en het beestige in de mix. ‘Black Light’ sluit perfect aan bij ‘Adagio’: niet voor de doorsnee rockliefhebber, wel voor de meerwaardezoeker die niet bang is van wat heaviness en intensiteit. ‘The Clearing Blind’ gaat een andere weg op, zij het met een lichte erfenis van het voorgaande geweld. Daarin schuilt het mooie van deze band: variatie binnen consistentie. Blijkbaar kunnen ze het zwaar uithalen toch niet laten deze keer, want ‘Still Wrath’ is ook wederom een mokerslag van een nummer. ‘The Obelus’ is een ook een bommeke of moet ik zeggen “een bommengordijn”, gezien het razende tempo. Het mag gezegd dat Novembers Doom al ruimschoots 25 jaar een meer dan boeiende band is en blijft.

Frederik Blieck (87)

Prophecy Productions

Tracklist: 1. Petrichor 2. The Witness Marks 3. Nephilim Grove 4. What We Become 5. Adagio 6. Black Light 7. The Clearing Blind 8. Still Wrath 9. The Obelus