Opeth, support: The Vintage Caravan – 06/11/2019 – AB, Brussel.

Het Zweedse progrock gezelschap Opeth is aan een zoveelste tour door Europa bezig, een meer dan goedlopende tour, want op verschillende locaties hing het bordje “sold out” al aan de deur. Zo komen ze ook naar AB in Brussel voor de enige show op Belgische bodem en ook hier is het concert al een tijdje uitverkocht. De heren hebben net het wereld album ‘In Cauda Venenum’ op de mensheid losgelaten, en met dit album lijkt de cirkel rond voor de band. Van een alles verwoestende death metal band geëvolueerd tot sublieme progressieve rockmasters waar de invloeden van bands als E.L.P., King Crimson en Van Der Graaf Generator langzaam maar zeker hun weg vonden in het schrijven van nieuwe nummers. Nog een markante vaststelling is dat de death growls plaatsgemaakt hebben voor de cleane zang van Mikael Åkerfeldt, verdomme wat heeft die man een schitterende stem! De stampvolle AB heeft hoge verwachtingen en die worden moeiteloos ingelost. De lichten doven, een luid gejuich stijgt op uit de menigte. Op een groot videoscherm prijkt het band logo, de intro van ‘Livets Trädgård’ (‘Garden Of Earthly Delights’) weerklinkt en de band komt het podium op. Mikael en Frederik Åkesson (guitar) staan mooi vooraan op de stage. Op een verhoog staat Joakim Svalberg (keyboards) broederlijk naast Martin Axenrot (percussie). Met wat verwondering zie ik ook dat Martin Mendez (bass) zich op de achtergrond bevind. Het sterke ‘Skevets Prins’ is het eerste nieuwe nummer dat we te horen krijgen, er zullen er nog twee volgen, voor de rest wordt er uit de rijke catalogus geput met hier en daar een verrassende keuze. ‘The Leper Affinity’ uit ‘Blackwater Park’ is er zo eentje, tot grote vreugde van de fans, toont het aan dat de band nog steeds in bloedvorm verkeert. Met hellenvlammen en overwegend rood licht zet het nummer ‘Hjärtat Vet Vad Handen Gör’ (‘Heart In Hand’) eveneens uit het ‘In Cauda Venenum’ album de indrukwekkende licht en videoshow goed in de verf. Op de achtergrond worden constant beelden van het concert getoond, afgewisseld met natuurbeelden en abstracte beelden. ‘Reverie / Harlequin Forest’ uit ‘Ghost Reveries’, ‘Nepenthe’ uit ‘Heritage’, ‘Moon Above, Sun Below’ uit ‘Pale Communion’ en ‘Hope Leaves’ uit ‘Damnation’ zijn stuk voor stuk pareltjes, van een ongekende schoonheid. Fenomenale gitaar- en toetsenpracht samen met de wondermooie stem van Mikael zorgt dat ervoor dat je nekharen overeind gaan staan, je “kiekenvel” krijgt … je wordt er zowaar stil van … grote klasse!!! Samen met ‘The Lotus Eater’ uit ‘Watershed’ dompelen ze je onder in de donkere wereld van Opeth’s muzikale meesterschap. ‘Allting Tar Slut’ (‘All Things Will Pass’), derde en laatste nummer uit het ‘In Cauda Venenum’ album, vormt een schitterend slot aan de reguliere set. Tijd voor de bis nummers dan. De loodzware riff van ‘Sorcerers’ knalt door de boxen en zorgt reeds voor heel wat deining in het publiek maar het is het onheilspellende en van brute kracht voorziene ‘Deliverance’ dat voor de kers op de taart zorgt. Schril in contrast met de rest van de set list zorgt dit voor een headbangende, luchtgitaarspelende meute. Het applaus aan het eind is ronduit indrukwekkend. Toch heb ik een kleine bedenking … de muziek en de visuele aspecten spreken voor zich, alles wordt tot in de perfectie gespeeld maar wat meer beleving op het podium kan echt geen kwaad, het oogde allemaal nogal statisch. Mikael is een geboren verteller en entertaint maar wat graag het publiek met zijn droge humor. Op zich niets mis mee maar ze halen wel de vaart uit het voor de rest prachtige optreden!

Oh ja … er was ook nog een opwarmertje voorzien, een retrorock bandje uit het verre Ijsland … The Vintage Caravan godbetert nog aan toe! Wel, in april van dit jaar zag ik ze nog aan het werk in Trix Club Antwerpen als hoofd act. Daar trakteerden ze een volle Club op een spetterende show. Dit keer mogen ze dit kunstje proberen te evenaren voor een publiek dat toch eerder voor Opeth komt, want beide stijlen liggen op zijn minst gezegd wat ver uit elkaar. Toch laten deze drie jonge veulens het niet aan hun hart komen en complexloos als ze zijn zetten ze een energieke, enthousiaste prestatie neer waar praktisch al hun leeftijdsgenoten een puntje kunnen aan zuigen. Hoewel ze maar met zijn drieën zijn weten ze als geen ander een krachtige volle sound te creëren. Met een headbangende Alexander Örn op bass, Stefán Ari op drums en Óskar Logi (vocals, guitar) als publieksentertainer nummer één weten ze binnen de kortste keer een leuke band met het publiek op te bouwen. Het spelplezier spat er zo van af. Óskar leeft zich zo uit tijdens zijn solo’s dat de mimiek op zijn gezicht boekdelen spreekt. Het publiek weet dit wel te smaken en de talloze goedkeurende knikkende hoofden bevestigen wat we al langer weten. Dit is zo aanstekelijk als de pest! Live klinken ze zeer overtuigend mede door de keuze van de nummers. We krijgen een relatief korte maar gebalde set zorgvuldig gekozen uit de drie albums die de Ijslanders tot nu toe op ons loslieten. We krijgen killer versies van ‘Reflections’ en ‘Crazy Horses’. Het groovende psychedelische ‘Set Your Sights’ zorgt ervoor dat de temperatuur al serieus begint op te lopen in de AB. Het vet klinkende ‘Babylon’ wordt aardig meegezongen. Sfeervolle songs als ‘Innerverse’ en ‘On The Run’ beginnen ingetogen en mede door de catchy riffs en het vlotte tempo zorgen die ervoor dat je nog moeilijk kan blijven stilzitten. Maar het zijn ‘Expand Your Mind’ en het shakende en stampende ‘Midnight Meditation’, beiden uit het ‘Voyage’ album, die – echt waar – het kot laten ontploffen!!! Onmogelijk om hierop niet uit de bol te gaan! Hier krijg je niet genoeg van! En of AB opgewarmd is…liet het publiek duidelijk merken door hen een hartverwarmend applaus te geven. Dit is zonder enige twijfel de beste LIVE RETRO ROCK band van het ogenblik!

Met dank aan Markus Wosgien (Nuclear Blast).

Tekst & Foto’s : Marc Callens