Met dit debuutalbum probeert het Finse Metal De Facto een eigen stempel te drukken in het koude metal landschap, met als muze ‘Make Power Metal Great Again’. De vijf heren maken, naar eigen zeggen, pure heavy metal zoals ze het zelf graag hebben. Ofwel, zoals de gekende West-Vlaamse keukenbouwer het ook zou zeggen, “alsof het voor zichzelf zou zijn”. Eind 2017 kreeg de band vorm, toen gitarist Esa Orjatsalo (ex-Dreamtale) en bassist Sami Hinkka (Ensiferum) de handen in elkaar sloegen na een discussie naar de diepere mening van power metal in Ensiferum’s tour bus. Later dat jaar kwam daar nog drummer Atte Marttinen (ex-Kivimetsän Druidi), keyboardspeler Benji Connelly (Everfrost), gitarist Mikko Salovaara (Leverage) en zanger Mikael Salo (Everfrost) bij. Hun bedoeling is om elk album een conceptalbum te maken, met een bepaalde geschiedenis, mythologie en culturele achtergrond in verwerkt. Zo heeft dit album het Romeinse Rijk als thema, met de vele verhalen, echter gebeurtenissen en filosofieën die dit met zich meebrengt, verwerkt in elk lied. ‘The Conqueror’ opent melodieus en dankzij de dubbele bas vrij krachtig. De stem van Mikael doet soms aan Klaus Meine denken. Het nummer gaat over de mythe van Rome. In plaats van de klassieke versie van de broers Romulus en Remus te vertellen, spelen ze met het idee van wat Romulus dacht nadat hij zijn broer had vermoord. Ook al zag hij de glorie van Rome, het had misschien nog groter kunnen zijn als ze er allebei nog waren geweest om samen te regeren. De krachtige vocalen komen nog sterker naar voor in ‘Legionnaires’ Oath’ omdat dit tweede nummer wat trager is. Drum en bas trekken ‘Naturalis Historia’ op toeren. De geweldige vocalen erbovenop, straffe riffs en indrukwekkende vingervlugge soleermomenten om het uptempo geheel te binden, dat is wat de ingrediënten zijn. Oh ja, een melodie en meezingmoment niet vergeten. Het is een variatie van een onopvallend nummer dat eigenlijk alles in zich heeft en niet altijd opvalt tussen de andere nummers. Vurig springt ‘Inferno’ in de dans, maar het ritme valt in elkaar als Sami Hinkka zijn bas laat ratelen en Mikael een krachtig vocaal antwoord biedt. Met ritmevariaties laait de passie een goeie viertal minuten op en neer. Met een super catchy melodie gaat ‘Bacchanalia’ van start. Het lijkt een instrumentaal nummer te worden, maar dan valt Mikael Salo in. Het refrein wordt kracht bijgezet door backing vocals. Eventjes rustiger met de ballad ‘Echoes In Eternity’, die met akoestische gitaar begint. En toch bevat het album een instrumentale track. “Let the game begin” is de slagzin waarmee ‘Colosseum’ begint. Het zet meteen de vingervlugge snarenplukker sterk in de spotlights. Met halverwege een break krijgen we eventjes tijd om op adem te komen, maar daarna vertrekt de metaltrein terug full speed ahead om met een vettige lach op het einde tot stilstand te komen. Met dezelfde snelheid krijg je ‘Ides Of March’, doch zit er een duistere ondertoon in het nummer. De ritme- en gemoedsveranderingen werken dit nog in de hand. ‘The Ascending Of Jupiter’ is een erg snel nummer en dat zal drummer Atte Marttinen wel geweten hebben. Met een app (een mens moet mee met zijn tijd) kon ik achterhalen dat de beste man zo’n goeie 750 drumslagen per minuut uitdeelt. Deze muur van kloppend ritme, als een aanhoudende rollende donder, wordt door een solerende snarenplukker ondersteund. De vocalen van Mikael Salo komen daar nog eens boven. Toch wordt de melodie niet achterwege geduwd wordt door het extreme tempo, want het ritme neemt nu en dan een duik, als is dat erg relatief te noemen. Beginnende drummers, dit is geen spek voor jullie bek. Ik denk dat er op deze aardkluit nog niet te veel dergelijke drummers rondlopen. ‘Germanicus’ is een uptempo nummer die halverwege ook een intiem moment inlast om dit bijna tien minuten durende afsluiter eventjes ter orde te roepen. Maurizio Iacono is de verteller van dienst die de gesproken woorden voor zijn rekening nam. We krijgen wat we ervan verlangen en dat is nooit slecht. Een debuutplaat is sowieso niet te vergelijken qua evolutie maar dat de heren een snelle en hoge start genomen hebben is hiermee zeker. Hun epische concepten zijn een tof pluspunt bij hun muzikale hoogstandjes. Geen vernieuwende elementen, maar het wiel heruitvinden is ook niet nodig, je kan het dan ook maar goed gebruiken. En dat hebben ze gedaan, ‘Imperium Romanum’ is een album, gemaakt door power metal fans voor andere power metal fans.

Rocking Klingon (85)

Rockshots Records

Tracklist: 1. The Conqueror 2. Legionnaires’ Oath 3. Naturalis Historia 4. Inferno 5. Bacchanalia 6. Echoes In Eternity 7. Colosseum 8. Ides Of March 9. The Ascending Of Jupiter 10. Germanicus