Na hun ep, ‘Opus I: Dawn’ uit 2016, die ik wel kon smaken, brengt Cathubodua nu hun eerste full cd uit: ‘Continuum’. De bezetting heeft in die paar jaar toch een paar wijzigingen ondergaan, de drummer is nu Ricardo Lievano Flores, klein van gestalte, maar wel indrukwekkend op het slagwerk. De lead gitaar wordt nu gespeeld door Kyron Vannuffelen, violiste Katrien van den Hurk is op deze cd nog te horen, maar dit zou de laatste maal zijn, ze zou niet vervangen worden. Ik heb ze de laatste tijd een paar keer live aan het werk gehoord: op Wacken Open Air Metal Battle finale in Zingem, waar ze nipt tweede werden, en op de Femme Battle in Hilvarenbeek (Nl), een wedstrijd die ze wonnen. Ik vond ze op beide mini-concerten goed, en van mij mochten ze gerust winnen in Zingem. Nu ben ik gevraagd om hun nieuwe cd te bespreken, ik moet zeggen: ik ben een beetje teleurgesteld. Ze beginnen met een intro, het nogal bombastische ‘Dawn’. Ze beginnen echt bombastisch, om over te gaan op, hoe zal ik het zeggen, een beetje een kinderachtig refrein. De tweede song, ‘Abyss’, beloofd door de naam alleen al een betere song te worden. Het is een typische Cathubodua song met een goede mix tussen metal en folk, maar een topper kan ik het ook niet noemen. ‘Hero Of Ages’ begint rustig met een piano. Hier trekt zangeres Sarah haar vocals goed open, hier ook het beter drum en gitaarwerk tot nu toe. De vierde song, ‘Hydra’, die de single zal zijn, is tot nu toe duidelijk de beste song. Meer metal ook, minder folk, met een goede beat: het kan mij bekoren. ‘The Tempest’ begint met een soort donder (???) en dan symfonisch om over te schakelen op het beter gitaar werk, al eindigt het wel flauw. ‘The Fire’ is folk metal, verbeterd wel naar het midden en wordt daar dan ook heftiger. ‘My Way to Glory’ vind ik een beetje chaotisch, te chaotisch. ‘The Chasing Horde’ is kort, het is net een tweede intro midden in de cd: raar. ‘A Treacherous Maze’ begint, hoe zal ik het noemen, met Arabische invloeden. Speciaal, maar vind ik niet slecht: Arabische metal, moet kunnen. ‘Legends’ is ook één van de betere songs. ‘Nightfall’ begint weer bombastisch, maar is zeker geen slechte song met die pianostukjes ertussen. ‘In A Tale Of Redemption’, is een ballad met Japanse of Ierse invloeden. Hier toont Sarah dat ze wel kan zingen, maar de song kan mij niet bekoren. ‘Deified’ is dan weer een totaal andere song, zelfs met groll stemmen erin, ook weer bombastisch, maar toch bij het beter werk op die cd. ‘Apotheosis’ zou dus moeten het hoogtepunt zijn, aan de naam te zien dan toch. In deze meer dan tien minuten durende song tonen ze toch dat ze veel kunnen, gewoon goed. De afsluiter, ‘Dusk’, is een soort outro: kort, maar niet krachtig. Al bij al een redelijke (full) debuut cd, maar ik had er zeker meer van verwacht. Ik denk dat de keuze van hun songs me het meest teleurstelt. Volgens het bijgeleverde boekje zou dit een concept album zijn: het is mij bij het beluisteren zeker niet opgevallen. Zeker nog te vermelden waard zijn een paar gast muzikanten: Adam Delinger (MaYan) zingt mee op ‘Apotheosis’, Simon Duson (Camation) zingt mee op ‘A Treacherous Maze’ en Jelle Van Loo (Innervate) is te horen op “Deified”. Sabrina Gellin (Ithillen, La Maishie Hellequin) speelt hurdy-gurdy op ‘The Fire’ en ‘Apotheosis’.

Franky Van Daele (75)

Massacre Records

Tracklist: 1. Dawn 2. Abyss 3. Hero of Ages 4. Hydra 5. The Tempest 6. The Fire 7. My Way To Glory 8. The Chasing Horde 9. A Treacherous Maze 10. Legends 11. Nightfall 12. A Tale of Redemption 13. Deified 14. Apotheosis 15. Dusk