FrietRock – 30/08/2019 – festivalterrein “De Patrouillehond”, Retie.

We hebben het al zo vaak herhaald maar doen het nog eens: “Wie het kleine niet eert is het grote niet waard”. Een stelling die past bij het gezellige en gratis festival FrietRock in Retie / Oud-Turnhout. Bovendien is dit een organisatie voor het goede doel. Reden temeer om naar Frietrock af te zakken, een advies naar de toekomst toe. FrietRock ging in 2019 door van 30 augustus tot en met 1 september. Op de eerste avond viel vooral de doortocht van Killer op, en knetterde Thorium als vanouds. Maar we waren ook diep onder de indruk van een dame met een zeer mysterieuze en sprookjesachtige stem. Splendidula ontpopt zich dan ook tot de meest aangename verrassing van de eerste festivalavond.

Je zult maar vervanger zijn van een act die heeft afgezegd, en zelf door technische problemen uw set niet kunnen spelen. Dat overkwam KRAS die insprongen voor Oath Of Vegenance die eerder zijn aantreden had geannuleerd. KRAS werd prompt uitgenodigd om volgend jaar deze tegenvaller goed te komen maken. Ook de volgende band in de tent, GunsBlaze, had met problemen met de P.A. af te rekenen, waardoor ze amper twee nummers konden spelen. Op basis daarvan zagen we een strak en energiek solerende band op het podium die zorgde voor een eerste korte adrenalinestoot die smaakte naar meer. Ook zij werden uitgenodigd om volgend jaar het dak er compleet te laten afgaan.

Maar eerst stond Morpheus op het buitenpodium een strakke set te spelen. Deze band ontstond in 2014 en bracht met ‘Last Man Standing’ een ep uit die op goede recensies kon rekenen. Ondertussen is Morpheus aan een stevige opmars naar boven toe bezig. De muzikanten binnen deze band toveren zeer mooie klanken uit hun instrumenten, en de stem van Nina Hermans kon me persoonlijk eveneens bekoren, ook al waren de meningen daarover sterk verdeeld. Kortom, op FrietRock kon Morpheus ons nog niet compleet over de streep trekken. Maar dat deze band mits de nodige kansen om te groeien, over het potentieel beschikt om ooit potten te breken, daar zijn we wel zeker van. Wordt vervolgd!

Wat volgde was iets dat moest doorgaan voor een verkleedpartij. Volière brengt een chaotische brij. Hun muziek ligt ergens tussen grindcore en, volgens hun facebook, ook wat death metal. De vertoning op het podium, de heren waren getooid in kippenpakken, zorgde voor hilariteit bij het publiek. We vonden het niet zo een geslaagde poging om te proberen grappig te zijn. Het publiek liet dat echter niet aan zijn hart komen en zette zelfs een circlepit tot een polonaise doorheen de weide in. Voor ons was het dus eerder een overdreven potje lawaai met een hoek af, maar wie doorheen de humor kijkt ziet een band die vooral een lekker feestje wil bouwen op dat podium. Ze kregen het publiek goed mee, dus wie zijn wij om daarover te klagen?

Het contrast kon niet groter zijn. Provectus dompelt de tent onder in een black metal atmosfeer, waarbij wordt teruggrepen naar de ingrediënten uit de jaren negentig. Ook al konden we ons stiekem niet van de indruk ontdoen dat er meer inzat, dan er werkelijk uit kwam. Deze zeer energiek spelende band, deed voor het eerst op deze avond de duisternis neerdalen over FrietRock. Mits enige groeimogelijkheden zien we Provectus zeker nog potten breken binnen dat typische black metal gebeuren. Een band om in het oog te houden dus.

Ook over het optreden van Splendidula lagen de meningen wat uiteen. De band was zelfs een beetje een vreemde eend in de bijt. Schipperende tussen heavy metal en doom, voegt de band daar nog ander elementen die duisternis en licht verbinden aan toe. Daardoor zet Splendidula je , al dan niet bewust, een beetje op het verkeerde been. Dat is o.a. de verdienste van muzikanten die de doom en heavy atmosfeer als het ware uit hun instrumenten toveren. Maar vooral die bijzonder mysterieuze en sprookjesachtige uitstraling van zangeres Kristien Cools spreekt toe de verbeelding. Haar bijzondere stem klinkt soms kristalhelder, anderzijds schreeuwt ze al haar emoties waardoor ze een donderslag bij heldere hemel doet ontstaan. Voor de zoveelste keer moet ik me excuseren bij de topmuzikanten binnen deze band, maar Kristien brengt je door haar bijzondere uitstraling in diepe ontroering. Of dompelt je onder in een vat van angst en vertwijfeling. Net dat spelen met uw emoties zorgt ervoor dat je, eens onder hypnose gebracht deze spookachtige trip die Splendidula je aanbiedt gewoon ondergaat. We schreven ooit in een recensie: ” Met de ogen gesloten voelden we de haren op onze armen recht komen en wisten niet of dat van pure angst of innerlijk genot was.” Dit laatste duidt aan wat we ook voelden toen we deze band zagen aantreden op FrietRock. Niet weten of we nu badende in angst stonden te genieten, of eerder van puur genot mee headbangen.

De heavy metal band Thorium bestaat uit één voor één topmuzikanten van uitzonderlijk talentvol allooi. Elk van hen bewees dat al ruimschoots binnen andere projecten. Samengevoegd krijg je een soort supergroep, die de heavy metal magie zodanig voorschotelt, dat de perfectie puur technisch compleet wordt overschreden. Op het podium van FrietRock werd dit nog maar eens in de verf gezet. Geen enkele speld valt er tussen te krijgen als de snarenplukkers van dienst menig riff door hun gitaren sturen die de haren op je armen doen recht komen. Verdovende drumsalvo’s en een aan het genre gelinkt vocale aankleding zorgen voor de ultieme kers op de heavy metal taart. Beter dan dit kom je zelden tegen. Bovendien stralen elk van de muzikanten spelplezier en charisma uit, waardoor niet alleen het dak er vrij snel volledig afgaat. Ook bezorgt Thorium je de ene na de andere adrenalinestoot, waarop stilstaan onmogelijk is. Deze band moet al een tijdje niet meer onderdoen voor internationale acts binnen hun genre, ook op FrietRock zet Thorium nog maar eens de puntjes op de metal “i”.

Levende Belgische legendes: daar sloten we de eerste avond mee af. Killer hoeft niets meer te bewijzen maar doen dat op FrietRock wel. Betrapten we hen in het verleden op het afleveren van een routineklus dan straalde de band deze keer gelukkig een overdosis spontaniteit en spelplezier uit. Niet alleen bewogen ze op het podium als jonge wolven, de heren gingen hun kunsten ook gewoon tussen het publiek vertonen. Ook vocaal en instrumentale viel er geen speld tussen te krijgen. Maar het is dus vooral het zien van een band met zoveel ervaring die de weide in vuur en vlam zet met een energieke set dat ons het meest over de streep trok. Bovendien valt ons op dat iedereen binnen Killer anno 2019 dezelfde kant uitkijkt, waardoor we compleet over de streep worden getrokken door deze verschroeiende set die aan je ribben kleeft. Een betere afsluiter van deze festivaldag konden we ons dan ook niet dromen. Klasse pure klasse, dat schotelt Killer ons voor op FrietRock!

Killer was niet echt de afsluiter, want in de tent zorgde Metal Circus, een prettig gestoord gezelschap, nog voor een stevige en knappe set dat door het publiek fel werd gesmaakt.

Met dank aan Inge Daems.

Tekst: Erik van Damme.

Foto’s: Luc Ghyselen.