Een muziekgenre dat omschreven wordt als “Adult Contemporary” zal wellicht voor velen de wenkbrauwen fronsen. De term “soft-rock” zal vertrouwder in de oren klinken. Dit genre kent invloeden uit easy listening, soul, rhythm-and-blues en rock waardoor we vaak kwalitatief hoogstaande maar rustgevende nummers mogen verwachten. Bij Soleil Moon vinden we vooral jazz, pop, rock en country terug. Met nadruk op melodieën en harmonieën balanceren ze tussen “de aandacht trekken” en “achtergrondmuziek”. Erg productief is de band Soleil Moon niet, gezien ze in hun vijfentwintig jarig bestaan (de band werd in 1994 door zanger/liedjesschrijver Larry King en jazz pianist John Blasucci opgericht) nog maar hun derde album uitbrengen. In 2000 brachten ze ‘Worlds Apart’ uit, gevolgd door ‘On The Way To Everything’ in 2011. Opener ‘’72 Camaro’ is eerder rustig maar vocaal erg sterk nummer met een mooie melodie. We horen een band met ervaring, die weet hoe goede nummers in elkaar zitten. De power ballade ‘Here For You’ vervolgt naadloos dankzij vernuft gitaarwerk en is sterk melodieus werk. In ‘You And I’ hoor je de invloeden van rhythm-and-blues en in ‘Just So You Know’ vinden we enkele trekjes van Bob Catley in de stem. Het ganse nummer ondersteunt het Magnum gevoel. Door de simpliciteit en kwaliteit is dit mijn persoonlijke favoriet. Datzelfde tintje vinden we in ‘Can’t Go On’, aangevuld met soleerwerk op gitaar. Het album kent enkele ballads en ‘Halfway To Nowhere’ is er een van. Na het lekker bollende ‘How Long’ krijgen we nog een erg mooie ballad ‘Nothing Matters’. Het sterk vocaal werk zorgt voor zo’n nummer, dat op zich al zo goed klinkt, maar naar het einde toe toch nog weet een stapje verder te gaan. Dit zijn de nummers die het album een duwtje geven om uit de massa te liften. De sprankelende intro van ‘When I’m With You’ bouwt een spanning op die ontpopt in een vrolijk refrein. Enerzijds klaar om uitbundig te gaan, anderzijds ingetogen kracht. Maar het mag duidelijk geworden zijn dat ik alvast heel graag bij hen ben. ‘Before The Rainbow’ is terug een rustig en mooi luisternummer. Het is compleet tot rust komen met dergelijke parels. Titeltrack ‘Warrior’ sijpelt langzaam binnen en wint, naar het refrein toe, dat rockgehalte dat veel weg heeft van Magnum. De keyboardpassage in combinatie met de gitaarsolo zorgen voor een mooi arrangement. Opnieuw een topper. Met ‘420’ krijgen we een verrassend open klinkend nummer dat funky het album afsluit. Kwantiteit ten opzichte van kwaliteit, het is een discussie die ons te ver zou brengen, maar feit is dat hier een knaller van een album gebracht werd. Met enkele toppers konden de beide heren mij toch weer laten genieten. Fan van rustige ballades met een kruidig pitje of een toppertje als achtergrond? Soleil Moon’s Warrior is een sterke aanrader.

Rocking Klingon (87)

Frontiers Records FRCD 979

Tracklist: 1. ’72 Camaro 2. Here For You 3. You And I 4. Just So You Know 5. Can’t Go On 6. Halfway To Nowhere 7. How Long 8. Nothing Matters 9. When I’m With You 10. Before The Rainbow 11. Warrior 12. 420