Surya is een typische sludge / doom metal act uit Londen (UK). Ontstaan in 2014 liet de band voor het eerst van zich horen met de single ‘Resurrection Of Care’ een circa zeven minuten lang instrumentaal pareltje waar typische ingrediënten van beide muziekstijlen perfect met elkaar werden verbonden. Met het album ‘Apocalypse A.D.’ (2016) zet de band zichzelf definitief op kaart. ‘Solastalgia’ laat een band horen die blijft evolueren binnen datzelfde doom / sludge gebeuren. Zowaar klinkt de band zelfs nog intensiever dan op hun debuut. ‘Anthropocene’ is al een meer dan negen minuten lange intensief meesterwerk, waarbij die stelling prompt in de verf wordt gezet. Hoewel het vooral de instrumentale inbreng is die de toon aangeeft, zijn we toch danig onder de indruk van de vaak spoken word tot fluisterende stem. Daardoor klinkt de muziek nog meer donker en dreigend dan voorheen. Echt vernieuwend is het niet wat Surya doet – het is ooit wel eens voorgedaan –, maar binnen dat typische sludge /doom / post metal met een opbouw naar verschroeiende climaxen, is deze Engelse band zeker een aanwinst om te koesteren. Dat blijkt ook uit weer een zeer lang uitgesponnen ‘The Purpose’. Van enig licht aan het einde van de tunnel is dan ook geen sprake. Die intensieve opbouw, zo typische aan het genre, dient er te allen tijde voor te zorgen dat we ons voelen wegdrijven naar de meest donkere zijde van onze ziel. En dat is wat Surya dus over de gehele lijn doet. Ook bij de daarop volgende songs is dat het geval. Telkens zijn dat zeer langdradige parels zoals ‘Black Snake Prophecy’ dat af klokt op circa zeven minuten. Het korte ‘Fenland’ , amper twee minuten en dertig seconden, blijkt zelfs een vreemde eend in de bijt te zijn. Afsluiter ‘Saviours’ ligt in diezelfde strakke, donkere en verschroeiende lijn als de voorgangers. Nee, echte verrassende wendingen nemen daar doet deze band niet aan mee, maar wie zich daar niet aan stoort zal daar geen boodschap aan hebben. We vrezen echter dat de band daardoor wel de stempel ‘een zoveelste in een lange rij’ zal op gekleefd krijgen. Besluit: Bij sludge / doom / post metal is het belangrijk dat die onheilspellende donkere wolkenmassa een verstikkende inwerking heeft op je gemoed. Zo intensief en aangrijpend klinkt de band over de ganse lijn. De gevarieerde vocale inbreng, die gaat van een schreeuw uit die duisternis over spoken word tot een fluisterende, dreigende ondertoon, blijkt meermaals de extra meerwaarde waardoor we over de streep worden getrokken. ‘Solastalgia” is dan ook een typische post metal /sludge / doom schijf die elke liefhebber van muziek die je op een intensieve wijze naar donkere krochten doorverwijst, zonder verpinken in huis kan nemen. Het is een kwalitatief zeer hoogstaand schijfje geworden. Dat deze band daardoor niets nieuws brengt, stoort daardoor dan ook allerminst. Integendeel, onze donkere gedachten werden voortdurend geprikkeld. Missie geslaagd.

Erik van Damme (75)

Argonauta Records

Tracklist: 1. Anthropocene 2. The Purpose 3. Fenland 4. Black Snake Prophecy 5. Saviours