High Fighter is Duitsland’s best bewaarde geheim. Deze stoner band met brulboei Mona Miluski levert materiaal af van de hoogste kwaliteit. Probleem van deze band is dat ze nogal hard om zich heen schoppen. Mona wenst niet geëvalueerd te worden als female fronted, wat ik wel kan begrijpen. Er zijn nog zeer veel andere bands met een zangeres die liefst zo ver mogelijk weg blijven van de nietszeggende term “female fronted”. Ook de realtie met Napalm Records lag wat moeilijk. Deze fijne mensen komen overigens uit Hamburg, een stad waar wel meer eigenzinnige bands uitkomen, denk maar aan Cripper / Critical Mess. ‘Champain’ is de opvolger van ‘Scars & Crosses’. Openingsnummer ‘Before I Disapear’ is hoe je de nagel op de kop slat: boenk erop! Fantastisch nummer. Live moet dit een geweldige beleving worden. Ik kan niet wachten. ‘Equal Dark’ is dan weer de uppercut die je onmiddellijk doet concluderen dat ‘Champain’ een dijk van een plaat geworden is. Mag ik nu al afsluiten, meneer de eindredacteur en gewoon de plaat uitluisteren zonder bespreking maar met een lekker streekbiertje? Nee? Dan doen we gewoon verder zeker. Oei, ‘Interlight’, wat gebeurt er? Een luchtig intermezzo die zomaar uit de lucht komt gevallen en de donkere en zware sfeer van ‘Champain’ opklaart als het eerste zonnetje na een hevige regenbui. ‘Interlight’ gaat over in ‘Dead Gift’ en meteen is het weer onweer boven Hamburg (en verder). Na drie nummers valt het op dat Mona een voorkeur heeft voor grunts en slechts sporadisch overgaat op clean vocals, wat ze ook wel kan. Met ‘Another Cure’ zijn we toe aan een nummer dat zich opbouwt en niet meteen alles prijsgeeft. Mag ook wel eens. Het is bovendien het langste nummer op dit album. Jawadde, dit is sludge / stoner gerijpt op eikenhouten Porto vaten, direct van het vat, zou ik zeggen. ‘Kozel’ mag je in het rijtje van ‘Another Cure’ zetten. Mijn mond valt hier werkelijk open van verbazing. Dit zijn riffs, waar een mens zijn ziel voor verkoopt. ‘I will Not’ is het volgende nummer en is bedoeld om de moshpitjes levendig te houden. ‘Interdark’ is een donker intermezzo; dit had u wellicht zelf kunnen raden. ‘When We Suffer’ met Anton Lisovoj als tweede stem sluit aan bij ‘Kozel’ en ‘Another Cure’. ‘A Shrine’ moet de beentjes doen losschudden. Het is klassieker van opbouw, maar zeker geen vuller of copie van een copie. Tot slot krijgen we eindelijk ‘Champain’. Het werd niet in dezelfde kelder gebrouwen als ‘Another Cure’ en ‘Kozel’, maar juist ernaast, in de kelder waar de snellere brouwsels gemaakt worden. ‘Champain’ is ook lettterlijk een sneller nummer geworden die ons regelrecht naar de uitgang leidt met een dikke smile op ons gezicht.

Frederik Blieck (95)

Argonauta Records

Tracklist: 1. Before I disappear 2. Equal Dark 3. Interlight 4. Dead Gift 5. Another Cure 6. Kozel 7. I will Not 8. Interdark 9. When we suffer 10. Champain