p’Lat’seDoen – 13/07/2019 – De Vlaskouter, Kuurne.

Voor de negende editie van p’Lat’seDoen heeft de organisatie besloten om hun roots qua locatie te verlaten en het festival niet meer op het marktplein van Kuurne te laten doorgaan maar wel op het grasplein van de “GO! campus Kuurne” wat zich op enkele honderdtallen meters van de originele locatie bevind. Of deze beslissing de juiste was werd door sommigen in twijfel getrokken maar sceptici werden al gauw de mond gesnoerd want de nieuwe locatie is een schot in de roos, het grasplein heeft een extra festival sfeer en de rand animatie die tot in de puntjes afgewerkt werd maakt alles compleet. Het startschot was er één voor de allerjongsten in de vorm van kapitein Winokio die moeiteloos de kindjes aan het zingen en dansen zette waarbij een kortstondige regenbui voor de kleinsten de pret niet kon bederven.

Bronce had de moeilijke opdracht om de aandacht naar het podium te trekken, de meeste aanwezigen waren hun kroost aan het verzamelen en hadden ook meer interesse in de kraampjes dan wat er op het podium aan het gebeuren was. Bronce deed nochtans hun uiterste best en brachten een stevig potje indie rock met wat ruimte voor sfeervolle passages die netjes opgebouwd werden om daarna uit te barsten tot catchy rockriffs.

Met Coyote Melon werd de muzikale richting verder gezet met iets meer pop invloeden en meeslepende vocalen waarbij alles dansbaarder en toegankelijker klonk.

Black Leather Jacket sneed meer het ruige rock & roll aspect aan terwijl er meer en meer mensen toestromen en de weg naar het podium vonden.

De presentator van de allereerste editie Rick De Leeuw mag ook dit jaar op het podium vertoeven maar ditmaal om ons muzikaal te voorzien van nummers die zijn carrière tot op heden gevuld hebben, de band die hem hierin ondersteund bevat ook enkele gekende gezichten waaronder Jan Hautekiet ( die mij direct nostalgisch deed terugdenken aan de woensdagnamiddagen waarop Hallo Hautekiet uitgezonden werd) aan de toetsen en Axl Peleman (de man die ondertussen te horen is op ontelbare projecten/bands maar op mij het meeste indruk naliet bij Ashbury Faith ). Rick is een charismatisch figuur en een natuurlijke entertainer, hij heeft er dan ook geen moeite mee om het ganse plein aan zijn lippen te doen hangen.

Rick en zijn trawanten mochten het podium verlaten onder een daverend applaus om plaats te maken voor Les Truttes die een stevige live reputatie opgebouwd hebben en ook hier vanavond volle eer aan doen. Vanaf de eerste noot werd iedereen meegesleurd in hun verhaal die goed gevuld was met (soms stevige) klassiekers maar ook met hedendaagse nummers, het publiek werd constant opgezweept en aangemaand om mee te doen wat dan ook met volle overtuiging gebeurde. Overduidelijk een heel professionele aanpak op alle vlakken. Alles, zowel muzikaal als visueel, zat strak in elkaar en werd perfect uitgevoerd. De quote “we are the party” mogen ze zich terecht toe-eigenen, iedereen tevreden met een afsluiter als deze.

DJ Dirk Stoops moest dit feestje gaande houden met een resem van hits en dansplaten. Er werd nog met volle teugen genoten maar persoonlijk kon het mij niet bekoren, te korte fragmenten van hits die te vaak abrupt onderbroken werden door “bindteksten” wat voor mij de flow wat wegnam. Blijkbaar hadden niet veel mensen daar last van en vierden feest tot in de vroege uurtjes om daarna terug te blikken naar een zeer geslaagde editie van p’Lat’seDoen.

Met dank aan Timmy Tesch en p’Lat’seDoen.

Tekst: David Vandewalle.

Foto’s: Bianca Lootens.