Een legendarische band zal altijd afgerekend worden voor zijn parels die hij of zij uitbracht in zijn rijkelijk verleden. Dat is een nadeel van een succesvol opgebouwde carrière. Als zo een band een nieuw album uitbrengt wordt dat dan ook beoordeeld met de nodige sceptische kijk op de zaak. Neem nu Whitesnake. Eind jaren tachtig scoorde Whitesnake enkele grote hits. Dit allemaal in verlengde van het ‘glammetal’ genre dat toen hoge ogen gooide. ‘Here I Go Again’ en ‘Is This Love’ zijn samen met het album ‘1987’ uitgegroeid tot ware metal / hardrock klassiekers. Naast David Coverdale die met zijn bijzondere hoge stem menig haren op armen deed recht komen, beschikte Whitesnake steeds over niet meer of minder dan legendarische gitaristen in zijn midden. De Nederlander Adje Vandenberg had een groot aandeel in het succes in de beginjaren. Maar ook Steve Vai maakte deel uit van de band. Net die combinatie tussen Coverdale zijn stem en verschroeiende gitaar riffs klieven doorheen je botte lijf. Whitesnake brengt nu een gloednieuwe schijf op de markt, ‘Flesh & Blood’. De vraag is of de band ook anno 2019 nog steeds aan de hoogstaande verwachtingen kan voldoen? Vernieuwing hoeven we niet te verwachten, dat is ook niet nodig. Maar een geluid dat dicht aanleunt bij het aanstekelijke soort hardrock waardoor we ooit vielen voor de band, en daar toch iets aan toevoegen zou wel leuk zijn? Nu, we hebben goed nieuws. Deze plaat is alvast geen flauw routineklusje geworden, maar een stevige uppercut waarbij terug wordt gegrepen naar gouden tijden, maar waaruit blijkt dat Whitesnake nog steeds toonaangevende platen kan maken zonder te vervallen tot een flauw afkooksel van zichzelf. Niets meer en ook niets minder. Dat is natuurlijk de verdienste van een nog steeds goed bij stem zijnde David Coverdale, maar men mag ook het aandeel en inbreng van Reb Beach en Joel Hoekstra niet negeren. Beide virtuozen hebben uiteraard al de nodige ervaring opgedaan, en toveren riffs uit hun instrumenten die de typische hardrock fanaat koude rillingen zal bezorgen. U hebt het wellicht al gemerkt dat we nog geen songs hebben vernoemd. Nu, het is het totaalplaatje dat ons over de streep trekt, want de meeste songs gaan zo een beetje diezelfde lijn uit. En daar is, als je ons daardoor doet headbangen met de vuist in lucht tijdens het spelen van een potje luchtgitaar, niets mis mee. Besluit: Daar waar teveel bands van hun generatie trappen in de val van een flauwe routineschijf af te leveren, die niets toevoegt aan het geheel, slaagt Whitesnake er anno 2019 met ‘Flesh & Blood’ in de perfectie te benaderen. Het lijkt trouwens wel alsof Coverdale een patent heeft op vinden van enorm talentvolle muzikanten, want de man laat zich op deze schijf begeleiden door artiesten die Whitesnake weer diezelfde glans geven als die gouden jaren ’80. Nee, iets nieuw daaraan toevoegen is er niet bij, maar dat hoeft niet als een kwalitatief hoogstaande schijf wordt afgeleverd die ieder beetje liefhebber van hardrock in zijn meest pure vorm de ene na de andere adrenalinestoot bezorgt. En dat is net wat Whitesnake op deze klasse schijf dus doet. Terugkeren in de tijd, zonder gedateerd over te komen. Pure klasse.

Erik van Damme (80)

Frontiers Records

Tracklist: 1. Good To See You Again 2. Gonna Be Alright 3. Shut Up & Kiss Me 4. Hey You (You Make Me Rock) 5. Always & Forever 6. When I Think Of You (Color Me Blue) 7. Trouble Is Your Middle Name 8. Flesh & Blood 9. Well I Never 10. Heart Of Stone 11. Get Up 12. After All 13. Sands Of Time