Katatonia, supports: Wheel, Cellar Darling – 24/05/2019 – Biebob, Vosselaar.

Katatonia doet na een lange stilte nog eens een mini tour door Europa – “The Night Comes Down Over Europa” – en die zet de tiende verjaardag van het album “Night is the New Day” in de spotlights. Biebob is één van de zes plekken die uitverkoren is en het is dan ook niet verwonderlijk dat het bordje sold-out aan de deur hangt. Support bands voor deze kleine tour zijn Cellar Darling en Wheel.

De Finse / Engelse prog rock / metal band Wheel mag als eerste de reeds goed gevulde Biebob opwarmen. Ze hebben net hun eerste full album ‘Moving Backwards’ uit, waarin de invloeden van bands als Tool, Alice In Chains en Karnivool duidelijk aanwezig zijn. Ze krijgen overal lovende kritieken en mochten al podia delen met bands als Haken, Leprous en Soen om er een paar te noemen. Bijgevolg zit Biebob al goed vol om Wheel aan het werk te zien … nou ja, zien? Het licht is minimaal, er hangt een dichte “smog” op het podium en hierdoor creëer je een sfeertje dat eerder bij een doom / death metal band past en niet bij dit viertal en al zeker niet bij de progressieve muziek die ze brengen. Toch komen ze het podium op gehuld in zwarte jassen met capuchons die ze onherkenbaar maken …, maar na twee nummers houden ze de kappen voor bekeken: te warm op voor het podium! Slechts vier nummers passeren de revue en openen doen ze sterk met het het nummer ‘Vulture’. Kort, krachtig en meteen worden de vocale capaciteiten van James Lascelles uitgespeeld. Live overtuigd hij door zijn grote stembereik, in de rustige stukken klinkt die heel melodieus, in de meer stevige passages komt die erg rauw om de hoek kijken. Op het podium komt ook het talent en de klasse van Mikko Määttä (bass) en Santeri Saskala (drums) boven drijven, de prominente baslijnen en tribal ritmes zorgen ervoor dat je spontaan aan het grooven slaat! Op het nummer ‘Tyrant’ brengt Roni Seppänen ons in vervoering met zijn prachtige gitaarspel: dromerig, atmosferisch, op het randje af van psychedelisch maar o zo sfeervol. Het strakke ‘Where The Pieces Lie’ heeft een “in-your-face” attitude maar het is de epische song ‘Wheel’ die voor mij persoonlijk het hoogtepunt is van deze show. Een ijzersterke prog song die gestaag opbouwt met een prachtige climax tot gevolg en op schitterende wijze de muzikale capaciteiten van deze band etaleert, live staan ze meer dan hun mannetje en ook het publiek blijkt dit erg te appreciëren, getuige het verdiende applaus dat hen dan ook te beurt valt. Hou ze in de gaten, hier gaan we nog van horen!

Vervolgens is Cellar Darling aan de beurt, opgericht in 2016 door drie ex-Eluveitie-leden namelijk Anna Murphy (vocalen, dwarsfluit en draailier), Ivo Henzi (gitaar) en Merlin Sutter (drums). De folk rock / metal koers die ze varen zorgt in 2017 voor het debuut ‘This Is The Sound’ en dit voorjaar ziet ‘The Spell’ het levenslicht. Live worden ze bijgestaan door een bassist en keyboardspeler. Beiden zorgen voor een ietwat “heavier sound” maar deze heren staan achterin geposteerd en vallen niet echt op. Frontvrouw Anna daarentegen is een lust voor oor en oog, ze zet een vlekkeloze en boeiende performance neer. Een stem die loepzuiver is, een mooi timbre heeft en je meteen aan Anneke (van Giesbergen) doet denken. Impressionant zijn de vertolkingen van nummers als ‘Six Days’, het doom klinkende ‘Death’ en ‘The Spell’ waarop ze ons verrast met fantastische maar grillige dwarsfluit solo’s. Maar haar absolute lievelingsinstrument blijft de draailier of de gurdy hurdy. Ze straalt en heerst op het podium, en met wat een verbluffend gemak en controle bespeelt ze dit instrument. De immense “power” en zalige solo’s die ze uit dit magnifieke maar vreemd uitziende “middeleeuwse ding” haalt, zijn onweerstaanbaar en laten onze monden openvallen van bewondering, mooie voorbeelden daarvan zijn ‘Black Moon’, ‘Insomnia’ en ‘Freeze’. Bijgestaan door het strakke maar briljante gitaarwerk van Ivo Henzi. De man etaleert een ietwat sobere maar heel efficiënte stijl van gitaar spelen en samen met de verpletterende ritmische drumstijl van Merlin Sutter zorgt dit voor een publiek dat zowat in trance is, net of iedereen betoverd en overdonderd is door zoveel kracht en schoonheid. Met het nummer ‘Redemption’ mag Cellar Darling deze relatief korte maar magische set voor een volle Biebob afsluiten waarna een daverend applaus volgt. Voor mij is dit persoonlijk de mooiste show van de avond, al kan je moeilijk appelen met peren gaan vergelijken …

Katatonia is deze avond de hoofdbrok en voor Jonas Renske en kompanen wordt dit niet zomaar een “walk-over”. Alles staat in het teken van het album ‘Night Is The New Day’ dat dit jaar tien kaarsjes mag uitblazen. Het album uit 2009 blijkt het meest rustige te zijn in de carrière van de band door het nog meer terugschroeven van de metal elementen en meer atmosferische prog elementen toe te voegen, wat voor meer complexiteit in de nummers zorgt. Deze avond krijgen we het ganse album op ons bord voor een uitverkochte Biebob. Opnieuw krijgen we een weinig verlichte stage en een “smog” gordijn van jewelste, de rook machines hebben duidelijk overuren geklopt. Voor de ene sfeervol, voor de andere een nachtmerrie … Maar eigenlijk leent de donkere atmosferische muziek er zich perfect toe. Nummers als ‘Onwards In The Battle’, ‘The Promise Of Deceit’ en ‘Nephilim’ raken je emotioneel heel hard en dompelen je onder in diepe treurnis en droefgeestigheid … prachtige sublieme sfeervolle gitaarsolo’s zorgen ervoor dat rillingen over je rug lopen. Het prachtige ‘Inheritance’ laat terug de hoop oplaaien dat niet alles kommer en kwel is. ‘The Longest Year’ en ‘Idle Blood’ onderscheiden zich door de dynamiek waarmee ze hier live gebracht worden. ‘Forsaker’, ‘Liberation’ en ‘Day And Then The Shade’ laten de “heavy” rauwe kant van de band horen. Maar de sfeer die deze avond overheerst is er een van melancholie en tristesse en daarbij speelt het breekbare stemgeluid van Jonas een prominente rol. De gevoelens die de man in zijn stem kan leggen in songs als ‘New Night’ en ‘Departer’ zijn van een ongekende schoonheid. De emoties die bij deze nummers vrijkomen zijn zo hevig en intens dat je er heel stilletjes van wordt. Zelden een band gezien die zich zo breekbaar en emotioneel bloot geeft op een podium.

P.S.: Zelfs tien jaar na het verschijnen van ‘Night Of The New Day’ is dit muzikaal nog steeds een juweeltje dat je bij iedere luisterbeurt opnieuw verrast.

* Setlist : Forsaker – The Longest Year – Idle blood – Onward Into battle – Liberation – The Promise Of Deceit – Nephilim – New Night – Inheritance – Day And Then The Shade – Departer / Encore: Lethean – Old Heart Falls – July – Night Comes Down (Judas Priest)

Met dank aan Cindy Duchene.

Tekst: Livine Dereuck.

Foto’s : Marc Callens.