Misschien zegt de naam Michael Thompson je niet direct iets, hij is bekender dan we zouden denken. Deze gitarist / liedjesschrijver kon eerder al als sessie artiest samenwerken met Neil Diamond, Phil Collins, Christina Aguilera, Cher, Shania Twain en Celine Dion. Met zijn eigen band, Michael Thompson Band, brengt hij ook eigen materiaal uit. Zoals met dit nieuwe soloalbum ‘Love And Beyond’. De schijf ontpopt zich met een sfeer brengende gitaarsolo die naadloos in de titeltrack ‘Love & Beyond’ doorvloeit. Het bluesy nummer zet Michael’s gitaartalent met enkele solo’s mooi in de kijker, zonder dit uitdrukkelijk op te dringen. Waar in ‘Save Yourself’ sterk gitaarwerk verschuild gaat, blijft het een rustig rocknummer. ‘Passengers’ daarentegen opent met een agressief klinkende riff maar een gezapig drumritme fluit deze gedreven snarenplukker een beetje terug. Michael laat zich echter niet kisten en met enkele opwindende gitaarlijnen zorgt hij voor een excellent nummer. Verspreid over het album staan enkele kleinere stukjes. Zo vinden we ‘Red Sun’, dat slechts één minuutje duurt, alsof een nieuw hoofdstuk aangesneden wordt. In het instrumentale nummer maken we kennis met een solerende gitaar die op zijn manier het volgende nummer aankondigt. Van een lounge-achtige stijl evolueert ‘Supersonic’ naar een melodieus rocknummer met zoetgevooisde vocalen die het compleet maken. ‘La Perouse’ is opnieuw zo’n kort stukje, dat voor een nieuwe stemming zorgt. Deze keer voelt die een pak meer zweverig aan. We worden met de voetjes op de grond geduwd als ‘Don’t Look Down’ begint. De ruwe aanpak lijkt wat van de nineties KISS mee te hebben, de Gene nummers dan. Het bloeit mooi open tot een melodieus episch nummer. Ook ‘Far Away’ heeft een dergelijk “luisterliedjes”-gehalte. Opnieuw een instrumentaal stukje, ‘Penny Laughed’, wat een beetje tropisch aanvoelt. Je waant je midden in de brousse ondergedompeld in een licht psychdelisch sfeertje. De overgang naar de easy rocker ‘Love Was Never Blind’ verloopt dan ook zachtjes. Aan intro’s geen tekort. ‘Black Moon’ is vrij mysterieus en soms experimenteel te noemen. Het kondigt ‘Flying Without Wings’ aan. Dit luchtige meestampertje is een oorwormpje met alweer de prachtige omlijning van een ijverige gitarist. ‘Forbidden City’ is de meeslepende en melancholische intro voor de rustige rocker ‘Just Stardust’, die eveneens die experimentele psychedelische ondertoon kent. Met een aantal rustigere nummers zou je haast vergeten dat er nog geen ballad op het album zou komen. Echter, ‘What Will I Be Without You’ pakt ons een goede vijf minuutjes even weg van deze aardse wereld. Op een half volume van de andere nummers komt het rustige ‘Starting Over’. Misschien moeten we dat letterlijk nemen want het nummer valt door een andere productie op tussen de rest. Wellicht zal dit in de eindrelease nog anders zijn en hebben we een tijdelijk exemplaar. Net alsof bij het einde van een yoga-sessie geeft ”Til We Meet Again’ een laatste uitdovend gevoel. Het kloppende hart laat ons in alle stilte glijden naar het gaatje van de plaat. Het is alsof enkele nummers een eigen intro hebben om zo in de juiste stemming te geraken. Voor mij is dat een nieuw gegeven en dat werkt wel omdat er na de eerste twee nummers vrij weinig variatie in het album zit. Er staan achttien tracks op de schijf maar eigenlijk zijn er een zestal intro’s en een outro.

Rocking Klingon (75)

Frontiers Records

Tracks: 1. Opening 2. Love & Beyond 3. Save Yourself 4. Passengers 5. Red Sun 6. Supersonic 7. La Perouse 8. Don’t Look Down 9. Far Away 10. Penny Laughed 11. Love Was Never Blind 12. Black Moon 13. Flying Without Wings 14. Forbidden City 15. Just Stardust 16. What Will I Be Without You 17. Starting Over 18. ‘Til We Meet Again