Aeonian Sorrow is een vrij nieuwe band met leden uit diverse al dan niet ter ziele gegane groepen zoals Red Moon Architect, Eye Of Solitude, Crimson Sun, Luna Obscura, etc. De band heeft wellicht de juiste roots voor het soort muziek dat ze brengen. De meeste leden zijn Fins en hebben ongetwijfeld goed geluisterd naar Insomnium en Swallow The Sun, terwijl zangeres Gogo Melone met haar Griekse roots kan zorgen voor een extra laagje dramatiek. ‘Into The Eternity A Moment We Are’ is hun in eigen beheer uitgebracht debuut uit 2018. Maar ondertussen hebben ze de cd én de plaat al meerdere malen heruitgebracht / herperst. Ter gelegenheid van de meest recente versie, een gelimiteerde cd-boxset, én hun passage in De Casino (Sint-Niklaas) was het wel gepast een review te schrijven over dit kleine juweeltje, want dat is het toch wel geworden. Opener ‘Forever Misery’ heeft meteen aan wat we verder mogen verwachten, diepdroevige doom metal met daarover heen de grafstem van zanger Alejandro Lotero, die aangevuld wordt door de treurnis wekkende stem van Gogo Melone. Alejandro Lotero werd ondertussen vervangen dor Ville Rutanen. ‘Forever Misery’ slaagt erin tegen de negen minuten aan te schurken, net zoals het gros van de negen songs die meestal de zeven minuten overschrijden. Anders gezegd je krijgt zware, logge doom metal voorgeschoteld die diep in de ziel kerft. De repetitieve gothic riffs zoals bij Paradise Lost en My Dying Bride splijten je als het ware open, terwijl de stem van Gogo Melone het zout is dat nog eens extra in de wonde gestrooid wordt. Bij momenten is deze muziek echt pakkend, geloof me, maar ik voeg eraan toe … wondermooi in zijn ogenschijnlijke eenvoud. Dit spanningsveld tussen schoonheid en somberheid is eigenlijk de rode draad doorheen de sound van Aeonian Sorrow. OK het is allemaal niet uniek; denk maar aan Tristania, Draconian, Theatre of Tragedy Of de pioneers van het genre 3rd And The Mortal, maar Aeonian Sorrow vult een gat in de markt waar er nood is aan een band die op regelmatige basis toert en platen uitbrengt, aangezien de overige bands meer de indruk geven dood dan levend te zijn. Ik zou ze graag terugzien op regelmatige basis, want deze band heeft het wel, die factor die je moeilijk kan omschrijven, maar waardoor de enen opvallen als een schitterende ster aan het donkere hemelgewelf. Uiteraard is dit voor een groot stuk te wijten aan de présence van Gogo Melone, die mee componeerde, de teksten schreef met donkere titels (check tracklist) én bovendien het abnormaal mooie artwork verzorgde. Tot het kleinste detail is alles op punt bij deze band; dat zie je en voel je in de muziek, de show en het promomateriaal in de merch. Aeonian Sorrow is top. Ave End.

Frederik Blieck (90)

Independent Release

Tracklist: 1. Forever Misery 2. Shadows Mourn 3. Under The Light 4. Memory Of Love 5. Thanatos Kyrie 6. Insendia 7. The Wind Of Silence 8. Ave End