Cardinals Folly, supports: Mist, Splendidula, Terre – 10/05/2019 – De Verlichte Geest, Roeselare.

Er zijn zo van die dagen dat er keuzes zich opdringen. Niet toevallig dat een vrijdag vrij regelmatig voor schrijnende keuzes zorgt. Niets vervelender dan het langverwachte weekend inzetten met een optreden dat niet voldoet aan de verwachtingen. Waarschijnlijk daarom dat velen kiezen voor de veiligheid van gekende bands en niet zoals betreffende voor vier bands die niet of nauwelijks gekend zijn. Vooraf was er weliswaar een verandering in het programma opgetreden door de vervanging van Dusk door Splendidula.

In elk geval mocht Terre de debatten openen. Terre laat zich omschrijven als “nihilistic black sewage sludge”. Op papier en op plaat klinkt dit conform de omschrijving. Maar blijkbaar valt het verdict lichtjes tegen met betrekking tot de live uitvoering van hun debuut ep. Blijkbaar overschaduwt het noise-element de sound van de band. Jammer, want de ep klinkt best leuk. Misschien moeten de muzikanten van Terre zich eens bezinnen over de live sound, want anders gaan we nog meer tegen hun veren moeten instrijken, laat staan dat we “terre” (West-Vlaams voor pek) moeten bovenhalen. Misschien zouden we ze nog een dienst bewijzen en hierdoor hun black sewage imago versterken. Ik heb één tip voor Terre: die doodsrochel een beetje teveel gebruiken in je nummers klinkt saai. Weglaten die handel. Neem het van mij aan, want ik weet een goede en gepaste grunt wel te smaken.

Splendidula mocht de nihilistic black sewage rommel van Terre opkuisen en op basis van hun laatste cd bevat die stof die voor die taak toereikend zou moeten zijn. Wat mij betreft mag je de muziek van Splendidula omschrijven als een mix van progressieve metal met invloeden van bands als Tool, Fields Of The Nephilim of Pink Floyd. Echt spijtig dat het progressieve genekt werd door het volume die alle finesse wegveegde. Een gemiste kans om de aanwezigen te overtuigen van hun kwaliteiten. Kristien haar stem kwam wel uit de mix, maar ook daar denk ik dat veel meer mogelijk is. Stilte, pauzes of lage volumes hebben soms meer impact dat een portie lawaai.

Mist mocht bewijzen dat het anders kan en deed dit ook. De balans was perfect. De muziek is niet origineel: zeg maar een variatie op Black Sabbath, maar … De meisjes en jongen bewijzen dat je zelfs op platgetreden paden origineel voor de dag kan komen en muziek kan maken en brengen die er toe doet. Meer nog Mist bewijst dat je met geluid op het juiste volume gebracht door een band die op elkaar ingespeeld zijn een avond geslaagd kan maken voor de muziekfan. Ik heb de indruk dat de meesten gekomen waren voor Mist, want voor het podium was het ineens lekker druk en bovendien best gezellig. De kaarsjes van Mist zullen er wel voor iets tussen zitten. Pluim ook op de cape van zangeres Nina Spruk: perfect gezongen en gebracht. Mist hoort thuis op een groter festival zoals DesertFest of Roadburn.

Afsluiter en headliner was het Finse Cardinals Folly. De band staat gebrandmerkt als doom metal band, maar persoonlijk vind ik hun huidige sound eerder very old skool heavy metal. De Finnen vlogen er meteen in voor een zaal die ondertussen wat leger geworden was. Opmerkelijk feit is dat hun drummer blind is, maar er desalniettemin in slaagt om naadloos te drummen. Je merkt meteen op dat zijn stijl anders is dan bij een gewone drummer. In feite benadert zijn stijl die van een drumcomputer, echt de moeite om te zien en te horen. Anderzijds ben ik geen fan van Cardinals Folly. Dit heeft met de kwaliteit van de nummers en het timbre van de zanger te maken. De ganse set doorworstelen leek me een beetje teveel van het goede. Ik vrees dat Cardinals Folly nooit meer dan een cult band zal zijn.

Met dank aan Jason Proot (Offerantum Obscuro).

Tekst: Frederik Blieck.

Foto’s: Luc Ghyselen.