Pythia is een Engelse symfonische metal band met een geschiedenis achter zich. Sedert 2007 laten ze op regelmatige een album los op de niet vermoedende mensheid. Meestal gaat dit heuglijk feit vrij onopgemerkt voorbij behalve voor de beperkte schare trouwe fans die Pythia toch wel op handen dragen. Met ‘The Solace Of Ancient Earth’ zijn ze toe aan het vierde opus. Tot 2015 was Emily Alice Ovenden een beetje het uithangbord van de groep tot Emily besloot dat het teveel werd en Sophie Dorman de taak mocht overnemen. ‘The Solace of Ancient Earth’ is dan ook meteen Sophie’s maiden trip. Vergelijkingen maken met Emily acht ik weinig zinvol en liever bespreek ik dit album op zijn intrinsieke waarde. En die is er wel degelijk. Symfonische metal zit een beetje in een doodlopend straatje. Er komen geen nieuwe bekende namen bij. Het genre lijkt uit gepuurd tot zelfs meer dan op het bot. Toch zijn er nog groepen die weten te boeien: Hexed, Kalidia, Walk in Darkness, Asphodelia, en is er zelfs ééntje die wel naam en faam weet te maken: Beyond The Black. Pythia mag je gerust tot deze categorie rekenen. Het eerste trio nummers geeft je meteen bevestiging over de kwaliteit van dit album en belangrijk de mix van archetypische constructies met inventieve injecties. Het maakt dat er een serieuze dynamiek in de nummers zit en de nummers ook gemiddeld iets harder klinken dan de meeste symfonische bands. Verder zit de productie ook bijzonder goed ineen: ik kan er echt niets op aan merken. Het niveau van de songs daalt niet of nauwelijks. De eerste helft van het album is stevig, vliegt voorbij en heeft voldoende weerhaakjes om te blijven hangen. Met ‘Dawn Will Come’ krijg je een eerste relatief rustmomentje; naarmate het einde nadert wordt het tempo stilaan weer opgedreven, kwestie van klaar te zijn voor ‘Hold Of Winter’, dat meteen losbarst. Tot en met afsluiter ‘Soul To The Sea’ blijft het album zijn hoog niveau behouden zodat we mogen spreken van een buitengewoon goed album. Sophie Dorman’s stem blijkt een prima schakel in het geheel te zijn en maakt dat Pythia anno 2019 er nog steeds staat en meer verdiend dan een voetnoot in de geschiedenis van symfonische metal. Geen idee wat ze moeten doen om meer in the picture te staan. Wellicht wat meer gaan toeren, want echt veel zie je ze niet op een podium. Spijtig, want het zou kunnen een zeer aangename ervaring zijn. Dus moeten we ons voorlopig warmen aan dit uitstekende album.

Frederik Blieck (89)

Golden Axe

Tracklist: 1. An Earthen Lament 2. Spirits Of The Trees 3. Ancient Soul 4. Black Wings 5. Your Dark Reign 6. Dawn Will Come 7. Hold Of Winter 8. Ghost In The Woods 9. Crumble To Dust 10. Soul To The Sea