Pristine is een Noorse retrorock band rond frontvrouw Heidi Solheim. De Heidi’s die ik ken zijn meestal vrouwen met ballen aan hun lijf en niet de eerste de beste gewillige kandidates voor een Tiroolse pornoprent. Ook Heidi Solheim lijkt me het type vrouw dat de touwtjes strak in handen heeft. Pristine is de band waarmee Heidi reeds een tiental jaar aan de weg timmert. Het eerste succes ging over Noorse wegen via de albums ‘Detoxing’ en ‘No Regret’. Derde album, ‘Reboot’, was het eerste internationale album. In 2017 mochten we ‘Ninja’ verwelkomen, het eerste voor Nuclear Blast. Nu is er dus ‘Road Back To Ruin’. De sound van Pristine evolueerde nauwelijks en valt te omschrijven als een hardere versie van Blues Pills. De stem van Heidi is apart en klinkt meeslepend. Het duo ‘Sinnerman’ en ‘Road Back To Ruin’ zorgt ervoor dat het album sterk opent en de aandacht van de luisteraar moeiteloos vastgehouden wordt. Vervolgens doet de band een verdienstelijke poging om de aandacht van de luisteraar bij de les te houden via het slepende en bluesy ‘Bluebird, waarin ook de meerstemmigheid een plaatsje vind. Het nummer wordt wat opgepimpt door middel van een aantal beproefde trucjes, maar het geheel klinkt toch aanvaardbaar. ’Landslide’ gooit het over een ander boeg en lijkt een perfecte ode aan het adres van de Roling Stones. ‘Aurora Skies’ is een traag nummer, aangespekt met de nodige clichés, maar voorzien van net voldoende eigen inbreng: niet super, maar best OK door zijn eenvoud. ‘Pioneer’ valt me wat te licht uit. Van ‘Blind Spot’ herinner ik me ook niet zoveel, wat ook geen goed teken is. ‘The Sober’ is beter gezien de affiniteit met classic rock. ‘Cause & Effect’ is geschreven op maat van Heidi en dus dik in orde. ‘Your Song’ is precies een half afgewerkt riedeltje dat je erbij krijgt als bonus. ‘Dead End’ begint hoopvol als furieuze rocker , maar gaandeweg heb je het gevoel dat de band niet goed wist waar dit heen moest. Het is een beetje jammer want met ‘Road Back To Ruin’ heb ik een dubbel gevoel: goed begonnen, maar gaandeweg het voordeel uit handen gegeven door songs die de middelmaat niet ontstijgen. Misschien dat meerdere luisterbeurten wat redding brengen, maar in elk geval wordt het hoog niveau van de eerste nummers niet gehaald met de daaropvolgende tracks. Als je meteen al je troefkaarten uitspeelt, kan je onmogelijk winnen. ‘Road Back To Ruin’ had er misschien wel bij gevaren indien er wat extra tijd over gegaan was en er nog twee à drie sterke nummers aan toegevoegd zou zijn. Ergens een gemiste kans en echt spijtig, want Heidi moet in staat zijn om meer nummers te brengen zoals ‘Sinnerman’ en ‘Road Back To Ruin’.

Frederik Blieck (78)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Sinnerman 2. Road Back To Ruin 3. Bluebird 4. Landslide 5. Aurora Skies 6. Pioneer 7. Blind Spot 8. The Sober 9. Cause And Effect 10. Your Song 11. Dead End 12. Ghost Chase