Headbanger’s Balls Fest – 04/05/2019 – De Leest, Izegem.

Editie 2019 is de tweede editie van Headbanger’s Balls Fest zonder Jurgen Callens, alhoewel hij er virtueel altijd een beetje bij zal zijn. Ook deze editie liepen de kaartjes als zoete broodjes over de toonband en was de editie net niet uitverkocht. De sterke line-up zorgde dat we enkele genres tegen onze tanden kregen waar ieder zijn ding wel in kon vinden. Death metal, thrash metal, heavy metal, speed metal of gothic metal, het was er te vinden. Voor elk wat wils dus. Elke band werd mooi aangekondigd, dus iemand die wat ging uitrusten of de inwendige mens versterkte met drank of eten, was direct weer mee met de tijdstabel.

Carneia: Openers van het festival waren Carneia. Voor mij een eerste keer dat ik de band aan het werk zag. Bij het betreden van het podium herkende ik zanger Jan Coudron, die ook achter de microfoon staat bij King Hiss. Hun recent nieuw uitgebracht werk zou wel eens een duwtje in de rug van de populariteit van deze band kunnen geven. Het festival werd hiermee stevig ingezet.

* Setlist: Lay Down / Blood & Candy / The Making Of The Universe / Black Coffee / Red Lights Are For Redheads / Alter Ego / White Collar.

Chalice: Ook Chalice is afkomstig uit ons eigen landje. Het viel op dat de band goed beweeglijk op het podium stond. Deze band kan inmiddels op een dikke twee decennia ervaring rekenen en een show is zowel muzikaal als visueel goed uitgewerkt. Met een zak over het hoofd kwam zanger Pieter het podium opgelopen, bloedend met een bijl in zijn handen. Hij had er duidelijk zin in, niettegenstaande hun teksten vaak over de negatieve zaken van het leven gaan. Straffer nog, hij beweerde meerdere orgasmes te hebben. “’t Is gelijk sex maar beter”, vatte hij het zelf samen. Hun laatste nummer over zelfmoord kreeg een diepere en vooral zware betekenis. Compleet murw geslagen van deze pletwals blijven we achter.

* Setlist: Amongst The Damned / Eternal Sleep / For You / Why / Cult Of Serpents / Musings / A Death Without Warning

Komah: Na enkele technische gitaar-problemen schoot de metalcore band zijn agressie de zaal in. Al vlug vormde er zich een circlepit / moshpit waardoor ondergetekende met fotomateriaal voor de veiligheid even achter ging staan. Met stevige vuisten in de lucht deed het publiek enthousiast mee. Zanger Leny Andrieux werd op het einde van de show op de handen door het publiek gedragen. Muzikaal niet honderd procent mijn ding maar een erg sterk optreden.

* Setlist: Bullet’s Replaced Words / Invisip’ / Walking Ghosts / Flashing Nightmare / Not Alone / The King Of Raptors / New Life / A Humpling Experience / Burried / Earthquake / Birth

Ostrogoth: Dit was de band waarvoor ik eigenlijk afzakte. Meerdere keren kon ik hen aan het werk zien en telkens is het een feestje. Niettegenstaande de bezetting de laatste jaren een knauw gekregen heeft, was daar vrij weinig van te zien op het podium. Het sterke soleerwerk staat nog steeds centraal en de krachtige vocalen van Josey zouden wellicht zonder microfoon ook perfect hoorbaar zijn. Een band die vlotjes zijn trouwe publiek kon overtuigen met gekend materiaal. Er zou nieuw materiaal in de maak zijn, maar de huidige setlist bestond enkel uit kleppers die vlot meegezongen werden. Met een gitaarsolo van Fré Ost werd nog maar eens duidelijk welk muzikaal talent ze aan boord gehaald hebben.

* Setlist: Rock Fever / Shoot Back / Love In The Streets / Heroes Museum / Stormbringer / XTC & Danger / Do It Right / Last Tribe Standing / Clouds / Queen Of Desire / Paris By Night / Too Hot / Full Moon’s Eyes

Dagoba: Een kleine 20 minuutjes later dan gepland, schoten de heren van het Franse Dagoba loeihard van start. Blijkbaar had een microfoon het niet door dat de band klaar stond en gooide wat roet in het eten. Dat kon de pret niet bederven, want met stevige bewegingen zwierden de lange haren in het rond. Opnieuw een ander genre, maar een schot in de roos.

* Setlist: I Reptile / Abyssal / Face The Colossus / Black Smokers / Tenebra / Inner Sun / The Infinite Chase / When Winter / Epilogue / The Sunset Curse / Vantablack / Stone Ocean / The Great Wonder / The Things Within

Enforcer: Met een recent album profileren deze heren zich iets anders dan we van hen gewoon zijn. Opnieuw een ander genre en persoonlijk vond ik dat een goede zet. Na de intro ‘Diamonds And Rust’ van Judas Priest kregen we heavy metal, die wat neigingen naar speed of glam – hun recent album ‘Zenith’ (Nuclear Blast) zit hier voor een deel tussen – niet uit de weg ging. De energie droop van het podium en dat is natuurlijk altijd plezant. Oud en nieuw materiaal vormde een goed lijst die er vlotjes in ging. De moshpit kwam zelden tot stilstand. De dynamiek werkte aanstekelijk en in een mum van tijd hadden de Zweden hun publiek in de hand. Een van de betere bands van de avond. Leuk detail was dat op het drumvel de naam “Musica” stond.

* Setlist: Die For The Devil / Searching For You / Undying Evil / From Beyond / Death Rides This Night / Zenith On The Black Sun / Mesmerized By Fire / One Thousand Years Of Darkness / City Lights / Scream Of The Savage / Run For Your Life / Take Me Out Of This Nightmare / Destroyer

Moonspell: Headliner van de avond was het Portugese Moonspell. Op zich een heel specifiek genre, maar vrij goed ingeburgerd waardoor ik de heren al heel vaak op de betere Belgische festivals aan het werk kon zien. Theatraal kwam zanger Fernando Ribeiro met lantaarn op het podium en dat was ineens de start van een groot uur gothic metal. Het Portugees ben ik nog niet machtig en ik was niet alleen. Meezingen was niet echt een optie, maar muzikaal en ook visueel zetten ze een ferm staaltje neer.

* Setlist: Em Nome De Medo / 1755 / In Tremor Dei / Opium / Awake / Night Eternal / Ruinas / Breathe / Instinct / Invaded / Evento / Todos Os Santos / Alma Mater / Full Moon Madness

Het Headbanger’s Balls Fest is sinds enkele jaren een gevestigde waarde en met zeven topbands is dit opnieuw een meer dan geslaagde editie. Vaak zag ik Yngwie Vanhoucke ook videoshots nemen. Wellicht mogen we vòòr de nieuwe editie van 2020 nog iets verwachten.

Met dank aan Eef Vanpevenaeyge.

Tekst en foto’s: Andy Maelstaf.