Niharp is een Braziliaanse progressieve metalband uit Campinas. ‘Into Ethereal Dusk’ is hun eerste full length album na enkele ep’s uitgebracht te hebben. Momenteel ondernemen ze een korte toernee door Europa om hun eersteling voor te stellen. Wat meteen opvalt is het mooie artwork van het cd-hoesje, uitgebracht in eigen beheer. De dualiteit, die ook in de naam van de band steekt, vinden we ook terug in het hoesontwerp. Niharp is een samenvoeging van enerzijds “Ni”, dat naar “night” moet verwijzen zonder uitdrukkelijk te vermelden, want de band vindt dat er al voldoende groepen zijn die met “night” beginnen en anderzijds “harp” dat het esthetische, het pure moet belichamen. Het spanningsveld tussen beide is een beetje de rode draad doorheen het album. Beide aspecten komen dan ook voldoende aan bod. ‘Into Ethereal Dark’ opent met ‘An Angels’s Requiem, een brutaal stukje progressieve thrash dat duidelijk geïnspireerd is op helden uit het verleden. Vraag geen namen want de referenties naar gekende bands zijn er maar zitten lekker in de mix verweven. Het is niet makkelijk om Niharp nauwkeurig te omschrijven want de ongelofelijke variatie zorgt ervoor dat elk nummer precies een samenstelling van verschillende nummers is. Wat goed is maar beter zou kunnen om alle aspecten van de songs goed te belichten is de productie. Ze is verre van slecht, integendeel, maar dit soort moeilijke muziek vraagt eigenlijk extra aandacht voor de productie. Nu ja, als band moet je ergens beginnen: je kan geen omelet bakken zonder eieren te breken, dus is het logische dat een debuut in eigen beheer en moeilijke opdracht is (die deze band trouwens door de kwaliteit van de songs met verve vervult). ‘Quick Dizzy’ is een song in het verlegde van ‘An Angels’ Requiem’. Niharp brengt, zoals later zal blijken, de gemakkelijkste nummers eerst. Een logische keuze overigens lijkt me, zodat je je vertrouwd met de sound kan maken en de moeilijker passages uit de volgende stukken beter kan begrijpen. ‘Tempestatis’ is het eerste bewijs dat Niharp in staat is zeer boeiende muziek te maken. ‘Tempestatis’ bewijst ook dat de stem van zanger Douglas Rovas nog moet groeien. Het is nog een beetje zoeken naar de juiste toonaarden denk ik, maar het komt wel vermoed ik. Over ‘The Midnight Curse’ kunnen we kort zijn: groots! Ontdek zelf. Gelukkig valt de pudding niet ineen na ‘The Mignight Curse’, maar krijg je nog eens twee top songs bovenop: ‘A New Beginning’ en ‘Illusionati’. Aan dit album geraken is dan weer een ander paar mouwen. De gemakkelijkste weg lijkt me te bestellen via hun bandcamp-pagina (https://niharp.bandcamp.com/). Doe de moeite en check de band op het internet. Het ganse album staat trouwens ook op YouTube.

Frederik Blieck (85)

Independent Release

Tracklist: 1. An Angels’ Requiem 2. Quick Dizzy 3. Hymn For The End 4. Tempestatis 5. The Midnight Curse – Part I – The Ivory Moon 6. The Midnight Curse – Part II – The Ivory Orchid 7. A New Beginning 8. Illusionati