Er zijn zo van die bands waarvoor je je hand in het vuur zou steken. Eluveitie is één van de weinigen en het scheelde niets of ze werden van de lijst geschrapt. Eluveitie stond namelijk altijd garant voor kwaliteit én belevenis. Na de split met aartsengel Anna Murphy kreeg mijn rotsvast vertrouwen toch een serieuze knauw, alsof Koning Arthur net zijn Excalibur in mijn vertrouwen geplant had. Gelukkig genoeg toerde Eluveitie al vrij snel met nieuwe leden en naar aanleiding van hun passage in Trix, Antwerpen was het overduidelijk dat de Eluveitie-machine nauwelijks hinder had ondervonden van de personeelswissel. De nieuwe leden bleken duidelijk te beseffen hoe hoog de lat lag en leken die moeiteloos te nemen. Of zoals de slogan van een zekere multimedia-keten, “jawadde”. Met het nieuwe album, ‘Ategnatos’ wordt een nieuwe mijlpaal genomen, de eerste met de nieuwe bezetting. Dé vraag die zich stelde is hoe hoog deze nieuwe in de hiërarchie zou stijgen. Als je immers moet concurreren met albums als ‘Origins’, ‘Helvetios’ of ‘Slania’, dan moet je wel van Alpijns niveau zijn. Geen nood echter. ‘Ategnatos’ opent zeer straf met ‘Ategnatos’ en ‘Deathwalker’. Het grote verschil tussen Eluveitie en andere folkmetalbands zit hem in het feit dat de passages die als folk omschreven kunnen worden sterk én origineel zijn in tegenstelling tot vele bands die niet het niveau van herkauwen ontstijgen. Maar het succes van Eluveitie zit hem natuurlijk ook in de composities, de vocalen en het evenwicht tussen death metal en folk, iets waar maar weinigen op een goede manier mee kunnen omgaan. ‘Black Water Dawn’ is het nummer dat je volledig overstag zal doen gaan als je je na de eerste twee nummers nog niet gewonnen heeft. ‘A Cry In The Wilderness’ is de mokerslag voor die enkelingen die nog enig spoor van verzet aantekenen. ‘The Raven Hill’ en ‘The Silvern Glow’ zijn twee nummers met elk hun karakter, maar typerend voor Eluveitie. ‘Ambiramus’ is een eerste poging om een hit te schrijven, noem het “Eluveitie meets EuroSong” of zoiets. Wat mij betreft een inzending waard en benieuwd wat het zou geven. Hopelijk hetzelfde als ik mocht ervaren naar aanleiding van mijn allereerste Eluveitie-show, namelijk ‘dank u, ik heb waarschijnlijk een mirakel meegemaakt’. ‘Mine Is The Fury’ moet dan weer met één ruk het net vooruitgeschoven ‘bravere imago’ verbrijzelen. Dit is death metal ontdaan van elke vorm van commercialiteit. Dit mogen ze als “encore” spelen op EuroSong, kwestie van een muilpeer van formaat te verkopen in Europa en elders. ‘The Slumber’ is het bastaardkind van ‘Mine Is The Fury’ en ‘Ambiramus’, een kind met een mooie smoel waar bij wijze van spreken alleen maar vuilbekkerij uitkomt. ‘Worship’ is familie van ‘Mine Is The Fury’. Het is duidelijk dat ‘Ategnatos’ vele gezichten heeft: ‘Threefold Death’ en ‘Breathe’ zijn hier het zoveelste bewijs van. ‘Rebirth’ is wat mij betreft het mindere nummer. ‘Eclipse’ is dan weer wat je mag noemen een ‘goede afsluiter’. Het zal duidelijk worden in de komende maanden wat ‘Ategnatos’ in zich heeft. Naar aanleiding van de shows zullen de hoorns rijkelijk vloeien, de moshpit zal ongekende proporties aannemen en de merch-stand zal draaien als nooit tevoren, alleen ben ik benieuwd naar de bewoordingen van de fans voor dit nieuwe meesterwerkje.

Frederik Blieck (90)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Ategnatos 2. Ancus 3. Deathwalker 4. Black Water Down 5. A Cry In The Wilderness 6. The Raven Hill 7. The Silvern Glow 8. Ambiramus 9. Mine Is The Fury 10. The Slumber 11. Worship 12. Trinoxtion 13. Threefold Death 14. Breathe 15. Rebirth 16. Eclipse