Floating Worlds is een Grieks melodic progressive metal gezelschap dat reeds in 1998 het levenslicht zag, maar door tal van wijzigingen in de line-up is ‘Battleship Oceania’ pas het derde full-album in een muzikale carrière die nu toch iets langer dan twintig jaar op de teller heeft staan. Vergelijken met vorige albums kunnen we niet doen, daar zowel ‘Only A Dream, Can Kill A Dream …’ (2007) en ‘Below The Sea Of Light’ (2013) volledig aan onze aandacht wisten te ontsnappen. ‘Battleship Oceania’ is een conceptalbum geworden met een verhaal waarin een schip ten onrechte wordt gekelderd waardoor een oorlog ontstaat. De zeegoden gaan er zich mee gaan bemoeien en zorgen ervoor dat de “moordenaars” een zware straf opgelegd krijgen. Maar een aantal verwikkelingen verder … ach, luister zelf naar dit twaalf tracks tellend album en je krijgt het hele verhaal te horen. Het is in ieder geval een mooi en beklijvend verhaal geworden dat Floating Worlds hier heeft omgezet in muziek in tekst. Het geheel doet natuurlijk denken aan een pak andere conceptverhalen en omdat ook Floating Worlds zich begeeft op het muzikale pad van melodic metal / progressive metal kom je ongetwijfeld ook uit bij bands Symphony X, Star One, Ayreon, Avantasia en aanverwante. En tot op zeker hoogte kunnen we je daarin perfect volgen. Muzikaal klopt het wel degelijk: mooie opgebouwde nummers waarin tal van ritme en tempowisselingen te vinden waarin zowel kracht als melodie te vinden zijn. Ook het verhaal lijkt geknipt om er een muzikaal hoogtepunt van te maken. Maar het vocale gedeelte doet hier toch wat afbreuk aan. Ja, de vocalen zijn een heel stuk beter dan als wij die zelf zouden moeten brengen, maar als je als band op gelijke hoogte wil staan van eerder genoemde bands, moet je wel van goede huize zijn en daar hapert het toch wel. Er komen immers vocale passages langs – lang niet allemaal – die we echt zouden willen skippen, maar dan kan en mag je uiteraard niet doen als je het volledige verhaal wil meekrijgen. Misschien had Floating Worlds ook op zoek moeten gaan naar verschillende extra stemmen om het geheel in te zingen. Nu blijven we in, als we het totaalplaatje bekijken en vooral beluisteren, toch wat op onze honger zitten. Waarmee we niet willen beweren dat ‘Battleship Oceania’ niet gehoord mag worden, integendeel – we vermoeden zelfs dat heel wat muziekliefhebbers dit geheel zullen weten te waarderen –, maar zelf hadden we hier duidelijk meer van verwacht. Of leggen we de lat te hoog?

Luc Ghyselen (75)

Pride & Joy Music PJM 11909

Tracklist: 1. Oceania 2. Sailing In History 3. New Mission 4. The Empire Of The Media 5. The Curse 6. Retribution 7. Game Of Thrones 8. Captain Evil 9. The Last Goodbye 10. Divine Love 11. Eternal Sleep 12. Islands Of Dreams