Sólstafir – 12/03/2019 – Trix, Antwerpen.
Met de Europese tour “The Midnight Sun : a Light in the Storm” komt de Ijslandse formatie Sólstafir een laatste keer naar Europa in het kader van het in 2017 uitgebrachte album ‘Berdreyminn’ (Season Of Mist, SOM 412). Deze keer nemen ze strijkers mee om een meer subtielere en rustiger benadering van de nummers te brengen. Plaats van gebeuren: Trix Club Antwerpen. Met zijn negenen op een klein podium: dit zorgt voor een intieme sfeer en ook bij het talrijke opgekomen publiek gaat het er gemoedelijk aan toe, net geen sold-out! Deze keer geen support acts, wel worden we verwent met een adembenemende, briljante show, mooi opgedeeld in twee stukken. ‘Náttmál’ & ‘Ótta’ zetten meteen de toon, bij momenten zo intiem, melancholisch, vol tristesse, maar o zo mooi. Zanger, gitarist Aõalbjörn Tryggvason blaast me meermaals van de sokken met zijn wonderbaarlijke stem en fenomenale gitaarspel. Ook de vier dames van het strijk kwartet spelen een heel prominente rol in dit alles en tillen de songs naar een hoger niveau. Een aantal van die songs worden overigens op deze manier voor het eerst live gespeeld! Nummers als ‘Hula’, ‘Miõaftann’, ‘Dyrafjörõur’ knijpen je emotioneel heel hard in je ziel, de ganse set dompelt je onder in een mix van gevoelens, van pure euforie tot diepe treurnis …
Na een kleine pauze en intermezzo van het strijk kwartet, krijgen we ‘Lágnætti’ en ‘Hvít Sæng’ voorgeschoteld maar het kippenvel moment is, en dan wordt het tevens muisstil, wanneer “Addi” het relaas doet van een vriend die na een slepende depressie uit het leven stapt. Het nummer ‘Necrologue’ wordt hierbij aan hem opgedragen, Svavar Austmann gaat er zelfs bij zitten, prachtige baslijnen uit zijn Rickenbacker toverend, meesterlijke solo’s van de hand van Sæbór Marius Sæbórsson zorgen voor de meest ingetogen momenten. Ontroering overmeesterd mij, hier wordt je toch efkes stil van … Wat ook zeer mooi om zien is, is de gemoedelijkheid waarmee de band omgaat met het publiek, op de rand van de stage performend, gaan handshakes over en weer, worden hand kusjes uitgedeeld, tot een aai over de bol, het kan allemaal. ‘Fjara’ en ‘Kukl’, zijn stuk voor stuk opnieuw hoogtepunten in deze muzikale reis. Daarna gaat “Addi” het publiek wat vermaken met de vraag wie nu het hardst kan roepen ( boys or girls – natuurlijk winnen de girls – haha!!), hij en de band amuseren zich klaarblijkelijk! Wel heeft hij een duidelijke boodschap : “We kunnen nu de stage verlaten, jullie laten roepen en schreeuwen tot we terugkomen om dan nog een toegift te spelen, maar dat gaan we dus niet doen, we spelen nog een nummer en komen niet meer terug … akkoord?” …en zo geschiede! Met het nummer ‘Goddess Of The Ages’ komen we zo tot de apotheose van deze memorabele show, band als publiek gaan hierbij “total loss”! Wat een band, zo authentiek, verfrissend en wat een présence. Nogmaals, hier krijg je niet genoeg van, ik ben zwaar onder de indruk en kijk nu al uit naar een volgende show. Je vraagt je af wat er zich in het grondwater van Ijsland bevind om zulke getalenteerde bands voort te brengen.
Met dank aan Laetitia Abbenes (Season Of Mist)
Tekst: Livine Dereuck.
Foto’s: Marc Callens.