“For fans of Behemoth, Belphegor, Carach Angren” staat in grote letters te lezen op de bijgevoegde promo-bladzijde. Mijn interesse in Oculum Dei werd daardoor gewekt. ‘Dreams Of Desire And Torment’ is het debuutalbum van een band die in 2016 werd opgestart. Het trio – Tenebris (bass, drums, keys, programming), Camalus (gitaar) en Zebulv (vocals, gitaar) – zegt zelf beïnvloedt te zijn door Emperor, Behemoth en Dark Funeral en dus mag je Oculum Dei overduidelijk in het vakje black metal plaatsen. De heren leveren op dit debuut acht tracks af als je de opener meetelt. Die opener, ‘Pandemic’, is gewoon een intro van gesproken tekst zonder muzikale invulling. Het is pas vanaf ‘Involuntary Pandemic’ dat je echt kennis maakt met de heel rauwe en ruwe black metal van het drietal waarin ik niets terug vind van Behemoth, laat staan Carach Angren. “Even op de tanden bijten”, dacht ik, “het zal wel komen”. Maar helaas, het komt niet. Track na track probeert Oculum Dei me te overtuigen met hun zwaar op de maag liggende rauwe black metal die sporadisch wordt opgeluisterd met kerkgezang, en dat enkel tijdens een intro of een outro van een nummer. Voeg daaraan toe dat de meeste nummers lang uitgesponnen zijn en dat die niet echt spannend of beklijvend worden opgebouwd en je begrijpt ongetwijfeld mijn teleurstelling. Als een deel van de vocalen dan nog uit onverstaanbaar varkengekrijs bestaan, is de maat vol. Nee, Oculum Dei heeft me, en ik druk me heel zacht uit, niet kunnen bekoren met dit debuutalbum. Of ze een tweede kans verdienen, laat ik voorlopig nog in het midden. Of bracht de promo-talk me op een volledig verkeerd idee?

Luc Ghyselen (50)

Independent Release

Tracklist: 1. Pandemic 2. Involuntary Pandemic 3. Ghost In The Corridors 4. Kingdom Of Hell 5. Dreams Of Desire And Torment 6. A Cold Winter’s Plight 7. Blinded By Gods 8. A Mist Of Heaven Inside Of Hel