Tussen al het metal en rockgeweld dat op me afkomt zit nu en dan toch iets waarbij ik mijn wenkbrauwen moet fronsen. Zo is ook het Britse Cats In Space niet onopgemerkt de revue gepasseerd. De band noemt hun stijl “Classic 70s inspired rock with a sprinkling of AOR Powerpop” en al die invloeden vind je wonderwel terug. De band werd in 2015 opgericht en vandaag bestaat deze uit zeven leden. Achter de microfoon vinden we zanger Paul Manzi. Gitaristen van dienst zijn Dean Howard en Greg Hart. Greg neemt ook de tubular bells voor zijn rekening. Jeff Brown speelt bas. Piano, synthesizers, vocoder en orgel zijn het terrein van Andy Stewart en ook Mick Wilson vinden we bij de synthesizers terug. Het ritmeslagwerk komt van drummer Steevi Bacon. Behalve Dean en Andy is iedereen ook (backing) vocaal actief. Het is alsof we zo’n goeie veertig à vijfenveertig jaar terug in tijd springen. De typische seventies sound zit al van het eerste nummer goed in je oren en blijft daar het volgende uur zeker hangen. ‘Narnia’ is het openingsnummer en direct zitten we in een seventies musical. Al ben ik geen echte seventies fan, de vraag-en-antwoord-sessie van vocals en backingvocals in ‘She Talks Too Much’ is de trigger voor een glimlach op mijn gezicht. Ik zou niet weten hoe ik de typische keyboardklanken van weleer zou moeten omschrijven, maar ze zitten zo herkenbaar in het nummer. De setup van ‘Hologram Man’ lijkt zo sterk op de ruggengraat die ze bij Smokie gebruiken. Het nummer kon op een van hun albums gestaan hebben. ‘Tragic Alter Ego’ kent een rustige piano intro en even gaan we van het feest naar een intiemere stemming. Zanger Paul Manzi zorgt dat het nummer een rustige luistertrack wordt met opnieuw Queen-achtige backingvocalen. Toen je in 1974 de radio aanzette, zou het commerciëlere ‘Silver & Gold’ kunnen gespeeld hebben. Je zit zonder het te beseffen mee te mompelen met het erg catchy refrein. We moeten enkel meegeven dat tussen het tijdstip en het maken van het nummer er vijfenveertig jaar tussen zit. De ballad ‘Chasing Diamonds’ laat ons even op adem komen want dat komt een meesterwerkje. Het zes nummers durend verhaal ‘The Story Of Johnny Rocket’, die me aan Golden Earring doet denken, laat de grenzen tussen rock en disco verdwijnen. Je kan het bijna als een ep met een rode draad beschouwen. ‘Space Overture’ is de intro die ons bij ‘Johnny Rocket’ brengt, waar gedroomd wordt om een “spaceman” te worden. ‘Thunder In The Night’ heeft dezelfde groove als ‘I Was Made For Lovin’ You’ van KISS en je ziet de glittering zo voor je als het catchy refrein je uitnodigend smeekt om mee te zingen. De beginselen van ‘One Small Step’ deden me dan weer aan ‘Bohemian Rhapsody’ van Queen denken, niet toevallig de grootste der groten uit de seventies. Het sluimerende ‘Twilight’ en ‘Yesterday’s News’ laten je weg zweven en ‘Destination Unknown’ sluit ritmisch af. Kortom, vele kanten van muzikanten die zich een half uurtje in de spotlights zetten. Alles in dit concept past: de sound, de ritmes, het gitaarwerk, de meervoudige zanglijnen, het musical gehalte …. Meerdere keren hoor je flarden van Queen, Smokie of Led Zeppelin. Ergens normaal als je weet dat ze de mosterd halen bij Slade, The Eagles, The Beatles, The Rolling Stones, Pink Floyd, Deep Purple of Aerosmith. Het album komt op de markt als cd, 12″ 180g witte vinyl en een erg beperkte en genummerde limited edition Narnia Box. Lang leve de brede broekspijpen en de bakkebaarden!

Rocking Klingon (80)

Harmony Factory / Cargo Records UK

Tracklist: 1. Narnia 2. She Talks Too Much 3. Hologram Man 4. Tragic Alter Ego 5. Silver & Gold 6. Chasing Diamonds 7. Unicorn 8. The Story Of Johnny Rocket – Space Overture 9. The Story Of Johnny Rocket – Johnny Rocket 10. The Story Of Johnny Rocket – Thunder In The Night 11. The Story Of Johnny Rocket – One Small Step 12. The Story Of Johnny Rocket – Twilight 13. The Story Of Johnny Rocket – Yesterday’s News 14. The Story Of Johnny Rocket – Destination Unknown