Amorphis, supports: Soilwork, Jinjer, Nailed To Obscurity – 03/02/2019 – Trix, Antwerpen.

Tegen een dergelijke leuke line-up nee zeggen leek me geen optie. Vandaar dat we vroeg genoeg aanwezig waren om opener Nailed To Obscurity zeker niet te missen. De band kreeg voldoende tijd en ruimte om zich aan het publiek voor te stellen, want het merendeel in de zaal had nog nooit gehoord van deze Duitse death / doom metal band. Nochtans krijgt de band momenteel meer dan voldoende exposure naar aanleiding van hun nieuwste album, ‘Black Frost’, een meesterwerkje trouwens. Ook voor het optreden in Trix wordt er geregeld uit ‘Black Frost’ gepuurd, aangevuld met materiaal uit hun twee vorige albums. Nailed To Obscurity is duidelijk een band die weet hoe je een goede set moet neerzetten. Als er één minpuntje is, dan is het de cleane vocals van zanger Raimund Ennenga, die verder een innemende persoonlijkheid blijkt te zijn. Na vier albums en veertien jaar bestaan zou het best kunnen dat de band dit jaar een grote stap voorwaarts kan zetten. Het nog niet vol talrijke publiek in Trix gaf de band alvast haar goedkeuring.

Tweede band van de avond heeft de goedkeuring van het publiek niet nodig, daarvoor beschikken ze over meer dan voldoende zelfvertrouwen. Jinjer heeft ondertussen zoveel ervaring dat het nauwelijks nog fout kan gaan. Bovendien beschikt de band met frontvrouw Tatiana over een zangeres die gezegend is met een uitzonderlijke stem die alle regionen aankan en zoveel uitstraling dat alles wat Jinjer lijkt te ondernemen een succes lijkt te worden. De voorste rijen in Trix waren duidelijk gekomen voor Jinjer; de achterste stonden er wat onwennig bij en zullen waarschijnlijk geen fan geworden zijn, want Jinjer heeft een extreem geluid dat de grenzen van deathcore, metalcore en andere extremere genres aftast en integreert tot een boeiend geheel. Ik merk dat veel oudere muziekliefhebbers Jinjer te extreem vinden. Ik kan maar één ding zeggen: spijtig voor hen, want Jinjer is precies waarom ik naar metaal luister: extreem, entertaining en uitermate geschikt om de demonen los te schudden. De nieuwe nummers uit de ‘Micro’ ep vinden hun weg in de set. Het valt op dat velen de nummers reeds meebrullen en de nummers stilaan evolueren tot hymnes. Jinjer is groots en wordt groot, en de oudjes … die gaan dood of zijn het al zonder het zelf te weten. Spijtig dat mijn oude knoken niet meer mee kunnen, anders hadden ze serieus afgezien tijdens en na de show.

Na Jinjer mocht co-headliner Soilwork opdraven om hun nieuw meesterwerkje, ‘Verligkeiten’, aan het publiek voor te stellen. Ik heb Soilwork al meermaals aan het werk gezien. Enige minpunt van deze overigens geweldige band is dat de live shows niet altijd een promotie zijn voor hun fantastische opnames. Ook nu weer was het geluid oorverdovend en kroop er wat verveling in de set na enkele nummers. Blijkbaar slaagt Soilwork er niet altijd in om de aandacht van de luisteraar vast te houden, een zelfde probleem waar bijvoorbeeld ook The Haunted mee geplaagd wordt. In elk geval vloog de set in één uurtje voorbij.

Onmiddellijk na Soilwork werd het podium opgebouwd om headliners Amporhis de nodige ruimte te geven. Zelf ben ik geen grote Amorphis fan. Ik ben wel de eerste om te zeggen dat een Amorphis show op en top professioneel ineen steekt. De aankleding van het podium is fenomenaal. Als de band opkomt en losbarst, is het meteen raak. Het enige probleem dat ik met Amorphis heb is dat ik een beetje metal mis bij Amorphis. Daardoor heb ik het deze keer na vier nummers al gehad. Maar wie ben ik als de hele zaal uit zijn bol gaat. Zeven van de gebrachte nummers komen uit het nieuwste album ‘Queen Of Times’ (Nuclear Blast). De band legt de lat hoog voor zichzelf, maar heeft hier schijnbaar geen moeite mee. Alles is af bij Amorphis, tot in het absurde.

Met dank aan Philipp Adelsberger en Markus Wosgien (Nuclear Blast).

Tekst: Frederik Blieck.

Foto’s: Marc Callens.