Watain, supports: Rotting Christ, Profanatica – 23/11/2018 – Trix, Antwerpen.

Vrijdag 23 november, “black Friday” voor de kooplustigen, was het de beurt aan Trix, Antwerpen om het “Trident’s Curse tour-circus” te ontvangen. In theorie lijkt niets beter om het weekend in te zetten dan zich te gooien voor de leeuwen van de black metal.

Alleen begon het met een leeuw zonder tanden deze keer. De zaal was nog maar halfvol toen Profanatica eraan begon. Profanatica is een band die deels is opgetrokken uit oud-Incantation leden. Dat is dan ook het enige dat het vermelden waard is over Profanatica. Inspiratieloze traditionele black metal, vol gestouwd met clichés, dat brengt de band. Tien minuten kan dit mijn aandacht trekken, daarna valt het doek over de Profanatica show wat mij betreft.

Tijd voor wat Grieks vuur dan. Rotting Christ moet je niet meer leren hoe ze een publiek moeten begeesteren. Het is hun tweede natuur geworden. De aftrap wordt gegeven met ‘666’ en direct zit de sfeer erin. Tien nummers lang blijft de band het publiek entertainen met wat wat handjeklap, een vroege wall of death, maar vooral … goede nummers. Passeerden de revue: ‘666’, ‘P’unchaw Kachun-Tuta Kachun’, ‘Fire God And Fear’, ‘Elthe Kyrie’, ‘Apage Satana’, ‘The Sign Of Evil Existence’, ‘Societas Satana’, (Thou Art Lord cover), ‘In Yumen-Xibalba’ en ‘Grandis Spiritus Diavolos’. Op deze manier kan je wel de achterban tevreden houden en nieuwe fans maken.

Als laatste was Watain aan de beurt om de poorten van de hek open te zetten. Normaal mag je een muur van vuur verwachten. Deze keer hadden ze blijkbaar geen zin om het hele podium in de fik te zetten. Het was eerder en gezellige bedoening onder kaarslicht. Maar dat is dan zonder de band gerekend, want als die op het podium komen is de hele zaal meteen wakker én gevuld met het aura van de band. Het kan niet alle dagen koekenbak zijn, maar zoals in het voetbal moet je, als je de kampioenstitel ambieert, in staat zijn om te kunnen winnen met een schaarse zege. De show werd iets tussen de twee. De band liet bij momenten haar genialiteit optekenen, voldoende om van een leuke show te kunnen spreken. De set werd ingevuld met oud en nieuw: ‘Storm Of The Antichrist’, ‘Nuclear Alchemy’, ‘The Child Must Die’, ‘Agony Fire’, ‘Furor Diabolicus’, ‘Sacred Damnation’, ‘Underneath The Cenotaph’, ‘The Golden Horns Of Darash’, ‘Malfeitor’, ‘Darkness And Evil’ (Bathory cover) en ‘The Serpent’s Chalice’. En toen waren ze even snel weg als ze gekomen waren ondanks dat het publiek graag nog wat meer gewild had.

Met dank aan Wilko Reijnders (Century Media).

Tekst: Frederik Blieck.

Foto’s: Luc Ghyselen.