KMF – 17/11/2018 – Sint Pieterszaal, Kuurne.

Dat er in Kuurne metal gespeeld wordt, zullen we geweten hebben. Niet minder dan zes bands stonden geprogrammeerd op het KMF, voluit Kuurns Metal Fest. Niettegenstaande ik mijn GPS ingesteld had op de Brugsesteenweg 309, kwam ik ergens terecht waar vrij weinig te beleven viel. En als je dacht dat je op dat moment op de goede wil van de medemens mag rekenen, dan wordt je naar het winkelcentrum gestuurd. Uiteindelijk bleek de zaal ergens tussen beide te liggen … Dat betekende echter wel dat mijn aankomst een kwartier na het begin van de eerste band lag in plaats van een kwartier ervoor.

Violent Sin: Uiteindelijk kon ik dichtbij parkeren en spurtte naar binnen om deze vijf jonge wolven aan het werk te zien. Ik hoorde dat ze al een twaalftal optredens achter de rug hebben. In een half uurtje spelen konden ze hun eerder traditionele metal vlotjes aan de man brengen. Mooi om te zien dat de metalmicrobe ook de jongere gasten te pakken had. Met de nodige screams en uithalen werden we goed opgewarmd.

WildHeart: Hier schrijven we een ander verhaal. Deze heren zijn reeds meerdere jaren bekend in de omstreken. Een tweetal weken geleden kon ik Wouter Langhendries nog met zijn andere band Warckon aan het werk horen in MACC. Dat de heren hun performance goed getuned hebben, bleek al bij de eerste nummers ‘On The Run’ en ’Love Hunter’. De meeste nummers van hun setlist kunnen we terugvinden op hun album, maar ook enkele andere nummers passeerden de revue. Hun glamgehalte deed de koude buitentemperaturen vergeten. Vele nummers en vlotte gitaarsolo’s later sloten ze af met ‘Stone Cold Fox’ en ‘Never Let Go’.

The Difference: Een van mijn persoonlijke favorieten waren de heren van The Difference. Recentelijk hadden ze nog maar nieuw materiaal in de wereld gegooid en konden daar veel positieve reacties voor ontvangen. Op die voorstelling zelf kon ik niet aanwezig zijn wegens het MACC festival, maar deze keer was ik ook paraat om hun nieuwe nummers live te horen. Sterk album dat ook sterk gebracht werd. Guitig solowerk en straffe vocalen, we zijn al wat gewoon geworden van de heren maar telkens doen ze het opnieuw. Op de opener na kwamen dan ook alle nummers van hun nieuwste schijf. Enig minpuntje bleek dat ze achteraf bij de merchandise hun nieuwe schijfjes niet mee hadden. Gelukkig had ik het mijne wel mee en konden de nodige handtekeningen mijn exemplaar personaliseren.

Scavenger: De originele drummer van bij de start had een resem nieuw jong talent rond zich weten te winnen. De Vlaamse zangeres Tine Callebaut probeerde de West-Vlaamse taal meester te worden. Er zat een speciale vibrato in haar stem, die me vaak aan Doro deed denken. Voor de rest bleek het een erg goede muzikale combinatie te zijn. Het jonge geweld kreeg een klein uur de tijd om ons te overtuigen, dit zonder de originele gitarist Marc. Wegens ziekte moest hij noodgedwongen vanuit het publiek de show mee volgen. ‘Into the fire’ werd dan ook speciaal aan hem opgedragen.

Martyr: Na een langere changeover begon het Nederlandse Martyr met een popmeisje, dat centraal op het podium stond. Geschminkt als doodskop en nu en dan meezingend kwam ze erg creepy over en domineerde het eerste nummer volledig. De dynamische frontman vulde het ganse podium en dat bracht veel beweging en dynamiek. De bassist, die nu en dan wat backing meegrolde, speelde met een vijf snarige bass. We kregen de zoveelste goede performance van de avond.

Tokyo Blade: Headliner Tokyo Blade bleek de meeste ervaring op het podium te hebben. Deze Engelse band bracht een ultieme slotshow, waar menige gekende nummers op hun setlist niet ontbraken. Sterke set, goede zang en spetterend gitaarwerk stonden ook hier garant voor een ideale headlinershow. ‘Lightning Strikes Right To The Heart’ en ‘Samourai’ zongen de meesten dan ook vlotjes mee. In het nummer ‘Mean Streak’ kregen we zelfs een drum- en bass solo. Met ‘Black Water’ brachten ze ook recenter werk van hun laatste album met gelijke titel. Vaak werd rook gebruikt, maar gelukkig bleef die niet hangen. Tokyo Blade is nog steeds een sterke live band en dat zal die avond niemand ontgaan zijn.

KMF zit er voor dit jaar weer op. De enkele bands die ik vooraf nog niet kende bleken achteraf een goede keuze. Bedankt aan de organisatie voor de vlotte werking alsook de prima keuze van de bands. Zes topbands op een avond aan een democratische prijs, dat vraagt voor herhaling!

Met dank aan Bianca Lootens en David Vandewalle.

Tekst en foto’s: Andy Maelstaf.