Nightwish, support: Beast In Black – 07/11/2018 – Lotto Arena, Antwerpen.
Door een samenloop van verkeer, misverstanden en verkeerde timing kon Beast In Black niet voor mijn lens verschijnen. Dan maar afwachten op de afgesproken plaats tot ze ons kwamen halen voor Nightwish. Bleek dat we het vierde, vijfde en zesde nummer mochten fotograferen en achter de inkombalie moesten wachten. Ik had een vermoeden dat de groep fotografen te groot was en we in een tweede groep waren beland. Intussen het aangename aan het nuttige koppelen en de merchandise stand eens bekijken. Vrij veel keuze aan T-shirts en dergelijke, maar wat opviel waren de erg hoge prijzen. Een gewoon T-shirt koste al vlug veertig euro en hoodie wisselde van eigenaar voor een slordige zeventig euro. Toen we tijdens de beginnummers naar de zijkant van het podium geloosd werden, zag ik de vlammen torenhoog de zaal in vliegen en besefte dat dit wel eens de reden zou kunnen zijn. Toen het vierde nummer, ‘Come Over Me’, ingezet werd, kwamen we voor de band te staan en zagen het indrukwekkende achtergrondscherm, waar diverse taferelen en beelden op geprojecteerd werden. De zaal zag er vrij goed gevuld uit al is een zittend publiek toch altijd raar bij een metal concert. Floor stond te schitteren op het podium, uitgedost in een vrij strak pakje dat weinig aan de verbeelding overliet. De Finnen speelden daarna ‘Gethsemane’, wat voor Floor werkte als trigger om haar wilde haren te laten zwieren. Met alweer een fenomenale show van licht en spooky achtergronden (precies door het bos met fakkels) werd dit intrigerende nummer mystiek ondersteund. ‘Elan’ was het zesde nummer en de melodieuze klanken van dit nummer behoren tot een van mijn favoriete nummers van de band. De plotse Nederlandstalige uitnodiging om mee te zingen was de enige keer dat we met de neus op de feiten gedrukt werden dat we te maken hadden met een Nederlandse zangeres. Deze keer werden we meegesleurd in een kleurvolle trip doorheen de natuur. Qua belichting is een dergelijke band altijd perfect. Wat een beetje jammer was, was het feit dat het een relatief groot podium was en dus shots met meerdere muzikanten niet zo evident was.
Na het zesde nummer werden we vriendelijk verzocht om de zaal te verlaten, gezien we een fotopas en geen perspas hadden. Toen we dat duidelijk maakten dat we daar wel degelijk voor een review te schrijven waren, bleek het niet zo evident te gaan. Men vroeg naar ons ticket, wat we niet hadden gekregen bij het binnenkomen. Fototas paste niet in de lockers, de auto stond redelijk veraf, … Intussen was het negende nummer al ingezet en was eigenlijk de helft van het concert al gepasseerd. Eer we dan uiteindelijk teug in de zaal zouden geraken, gingen we wellicht nog de slotmomenten meemaken. Een lijst van negentien nummers zou de revue gepasseerd zijn. We besloten dan maar dit misverstand te onthouden en een volgende keer uitdrukkelijk naar een perspas te vragen.
Met dank aan Markus Wosgein (Nuclear Blast).
Tekst en foto’s: Andy Maelstaf.