Treat, supports: Dark Sky, Jessica Wolff – 02/11/2018 – Biebob, Vosselaar.

Meer dan te vroeg aangekomen aan de Biebob, de files van vorige keren in gedachten, kon ik mijn auto vrij dicht parkeren. Tot verbazing bleek tot het moment dat de deuren open gingen, bijna niemand aan de deur om aan te schuiven. We konden dus vlotjes binnen en vooraan plaats nemen. Beetje bij beetje vulde de zaal toch toen de eerste band mooi op tijd begon.

Jessica Wolff beet de spits af. Ik had haar al eens gecheckt op YouTube en vond haar nummer ‘War’ terug, die me toch een positieve indruk achterliet. Deze indruk werd bevestigd toen deze mooie zangeres met haar band een half uurtje een handvol nummers bracht. Het Finse gezelschap speelde een variatie van rock, pop en hard rock en wist toch het publiek aan te spreken. Na enkele nummers zat de sfeer er goed in en deed iedereen mee. De setlist was niet aanwezig, maar dat de nummers grotendeels van haar laatste album kwamen, kwam ik te weten door de aangename babbel die ik met haar achteraf had in de merchandise stand. Er bleek trouwens nog een eerste ep / album te zijn maar die is volgens haar in beperkte oplagen nog in Finland te verkrijgen. Persoonlijk was ik toch erg aangenaam verrast van de opener van de avond. Niet enkel muzikaal maar ook de vocalen waren live perfect. ‘K heb dan ook het schijfje aangeschaft. Jessica personalizeerde deze meteen door een boodschap op de cover te zetten. En uiteraard, altijd leuk, een foto als aandenken.

Tweede band van de avond was het Duitse Dark Sky. Zoals velen is dat een band die zijn roots al heeft in de jaren tachtig. Gezien de band niet eerder de Belgische grens wist over te steken, konden ze al die jaren aan mijn radar ontglippen. Ze kenden echter wel een periode van inactiviteit, maar toch. Als enig stichtend lid is zanger Frank Breuninger overgebleven. Na die split nam hij de microfoon ter hand, ervoor was hij gitarist, keyboardspeler en achtergrondvocalist van de band. Hij componeert en schrijft, samen met gitarist Steffen Doll, de meeste liedjes. Meestal kregen we vrij commerciële power metal, maar ook een ballad ontbrak niet. Bij momenten vond ik het wel wat geforceerd happy overkomen, maar de stijl werkte wel. Afsluiters waren twee catchy nummers die ons met een blij gevoel achterlieten. Ook achteraf bleken deze heren bereid om tijd te maken met hun fans en deelden zelfs enkele singles uit. Een toffe band en spijtig dat ze zolang gewacht hebben om hun muziek over de Belgische grenzen te verspreiden.

Headliner was Treat, afkomstig uit Zweden. Zo hadden we drie bands uit drie landen. Hun old school hard rock veroverde de wereld al in 1981, maar zij werden niet gespaard van een split van dertien jaar. Sedert 2006 is de band terug samen. Ik kon dit gezelschap al eerder dit jaar in Malmö aan het werk zien. Ook toen hadden ze me al meer dan overtuigd en gezien ze intussen met ‘Tunguska’ een erg goed nieuw album uitbrachten, mocht ik deze avond geen forfait geven. Ze openden met ‘Skies Of Mongolia’ uit 2010 en ‘Nonstop Madness’ uit 2016. Derde nummer was de eerste nieuwkomer van ‘Tunguska’, namelijk ‘Best Of Enemies’, waar zanger Robert Ernlund zijn prachtige vocale kwaliteiten volledig tot zijn recht liet komen. Van het nieuwe album volgden nog ‘Riptide’ en ‘Rose Of Jericho’. Treat wist het publiek volledig naar hun hand te zetten. Klassiekers als ‘We Own The Night’, ‘Party All Over’ en ‘Conspiracy’ ontbraken niet. Als bisnummers kregen we nog twee nieuwe nummers ‘Progenitors’ en ‘Build The Love’ en de catchy afsluiter ‘World Of Promises’ van hun beginjaren. Van de zeventien nummers bleken slechts vijf nieuwkomers in de setlist te zitten en daarom bleek Treat een stukje op veilig te spelen. Niets verkeerd mee, die combinatie nieuw en oud werkte prima en bevestigde hun muzikale kwaliteiten des te meer. De heren kunnen het nog altijd en speelden anderhalf uur de pannen van het dak. Ook achteraf konden we nog een woordje babbelen bij de merchandise. Toen ik Robert vertelde dat ik hen ook in Malmö gezien had, was hij aangenaam verrast. Dat moment kon ik met een gezamenlijke foto vereeuwigen.

Met dank aan Birgitt Schwanke (Metalopolis), Eddy Freiberger (Treat), Sjuul Kok (Frontiers Records) en Cindy Duchene (Biebob).

Tekst en foto’s: Andy Maelstaf.