Metal Against Child Cancer – 03/11/2018 – C.C. De Wieke, Deerlijk.

Voor de tiende editie van Metal Against Child Cancer, in de volksmond afgekort tot MACC, waren tien bands op de planken geroepen in C.C. De Wieke te Deerlijk. Ondanks de talrijke andere concerten die dag besloten we om toch het goede doel te steunen: we hebben er geen spijt van gehad.

Opener Devil’s Bargain startte reeds omstreeks een uur en het publiek was nog rustig aan het binnen sijpelen toen de band al af te rekenen kreeg met een storing in de elektriciteit (iets wat later nog eens gebeurde tijdens hun set). Nochtans was het vijftal goed uit de startblokken geschoten met krachtige nummers in een mix van classic hard rock en traditional heavy metal. Het geheel klinkt heel wat strakker en meer gedreven dan wat hun zeven tracks tellende debuut-ep belooft. Eigenlijk een goede opener, enkel spijtig dat de drive tot twee maal toe uit hun set werd gehaald.

Het trio van Deafcon steekt zijn bewondering voor Motörhead niet onder stoelen of banken en dat zorgt dus voor een hard rock ‘n’ roll feestje dat met hun versie van ‘Ace Of Spades’ meteen de toon zet. De heren zorgden voor een stevige set die hard, gedreven en energiek de zaal werd ingestuurd zodat de aanwezigen duidelijk konden genieten van dit drietal. Opvallend is het feit dat deze band reeds een getrouwe schare fans telt.

Dat België ook female fronted metal bands telt zullen we geweten hebben dankzij de knappe set van Everglow dat zijn power metal sound doorspekt met symfonische elementen. Het zestal zorgde, naast “ouder” materiaal, ook voor een paar gloednieuwe nummers die nog niet op een album werden uitgebracht (en waar we eigenlijk wel naar uitkijken). Een begeesterende set die vol enthousiasme werd gebracht.

Voor een set pure thrash metal ben jij bij Warckon aan het juiste adres. Dit viertal steekt vol energie en dat proberen ze zo goed als mogelijk over te brengen naar het publiek. Iets waar ze best wel in slagen zodat ook dit viertal op de nodige bijval kan rekenen. Dat de heren niet echt iets nieuws aan het genre toevoegen, is niet belangrijk, zolang wat ze brengen maar goed, stevig en krachtig door de speakers straalt. En daar slaagt Warckon met verve in.

Poseydon werd in 1992 opgestart en gaf er de brui aan in 1999. na zeven jaar van stilte werd de band in 2006 nieuw leven ingeblazen door gitarist Alain De Block en sindsdien klikt het muzikale plaatje van death metal en thrash metal goed in elkaar. Dat bewijzen niet enkel de ep ‘Cold World’ (2011) en het full-album ‘Masterpiece’, maar ook de talrijke concerten die de band tot een goed einde brengt. Hun sound is brutaal en agressief en dat vertaalt zich ook naar het podium waar het vijftal zich strak en gedreven aan houdt. Dit was opnieuw een knappe set van dit gezelschap.

Niet het aangekondigde Repossessed, maar wel het Waalse Drakkar was de volgende band op het podium. Dit zestal brengt een verzorgde mix van power metal en speed metal en doet dit steeds erg gedreven en energiek. Ook een uitstapje in het publiek wordt door vocalist Leni Anderssen nooit geschuwd en het draagt bij tot de sfeer die dan telkens tot een kolkend hoogtepunt stijgt. Maar het is niet enkel ambiance waar het hem om draait, daar de heren ook echt wel kwaliteit afleveren tijdens hun live concerten. En dit was ook nu weer het geval.

Ook FireForce staat steeds garant voor een beklijvende, energieke set power metal die ze het liefst slijten als “combat metal”. Zelfs met de nieuwe line-up, die eerder dit jaar tot stand kwam, blijven de heren kwalitatief hoogstaande power metal afleveren in een heel gedreven en krachtige setting. Enkel Erwin Suetens is er nog van de originele line-up en samen met zijn nieuwe compagnons zorgde hij opnieuw voor een knappe set waar ambiance en vakmanschap samensmelten tot een krachtig en energiek geheel.

Iron Mask is een power metal gezelschap rond mastermind / gitarist Dushan Petrossi die zich heden ten dage laat omringen door bassist Vasiliy Molchanov (erbij van in het prille begin), drummer Ramy Ali en vocalist Diego Valdez. Met die line-up werd het schitterende album ‘Diabolica’ ingeblikt en sindsdien lijkt het of de band op wat meer erkenning, zeker dan in Vlaanderen, kan rekenen, daar, wij van MUSIKA, hen nu toch al een paar keer aan het werk zagen op een podium. En dan valt het enorme potentieel van dit viertal op: de superbe drumpatronen van Ramy Ali en de pulserende basslijnen van Vasiliy Molchanov zorgen ervoor dat de fantastische melodieuze gitaar capriolen van Dushan Petrossi en de machtige vocalen van Diego Valdez ongestoord kunnen schitteren. Keer op keer worden we overweldigd door hun sound en podium présence en dat was nu niet anders. Dat de man met het ijzeren masker na de intrede van de band ook nog eens in het publiek zijn toertje maakt, zorgt voor extra ambiance en sfeer.

Met Off The Cross staat een band op het podium die misschien wel de absolute toekomst van de Belgische Metal is. Dit viertal werd pas in 2016 opgestart maar maakte al heel vlug naam dankzij schitterende shows. Ook het debuutalbum, ‘Divided Kingdom’ (2017), bevestigd die opmars, want dit viertal is niet in een bepaald muzikaal hokje te duwen. Melodic metalcore, nu-metal, groove metal, melodic metal, … het komt allemaal aan bod. – check heel zeker eens hun recent verschenen nieuwste ep ‘ERA’ en je zal verbaast staan over de verschillende accenten dat het viertal in hun sound weeft! – Live duwt het viertal het gaspedaal tot op de bodem, en dan bedoel ik niet op gebied van snelheid, maar wel op gebied van kracht, energie, gedrevenheid, souplesse en podium uitstraling. Dit was ook nu weer overduidelijk het geval en na zo’n concert ben je “op” van binnen, maar voel je je immens gelukkig dat je dit hebt mogen aanschouwen.

Na een kort, maar krachtige dankwoord van Brecht Debrouwere, de bezieler van tien jaar Metal Against Child Cancer, mocht het Nederlandse Izegrim de festiviteiten afsluiten. De band had ook de eerste editie afgesloten en zo was een tienjarige cirkel heel mooi rond. Dit vijftal draait reeds sinds 1996 mee (eerst als Isegrim en twee jaar later, na een eerste demo als Izegrim) en in hun death metal sound ontdek je ook wat thrash metal invloeden. Dit zorgt uiteraard bijna voor een uurtje headbangen op hoog niveau met de brullende en krachtige vocalen van Marloes Voskuil als grootste trekpleister, zonder dat we de inbreng van de overige vier muzikanten willen verwaarlozen, integendeel. Het geheel straalt kracht, woede en agressie uit en wordt verbazend brutaal en ruw door de speakers geramd. Toch opvallend dat een deel van het publiek het laat afweten als zo’n portie extreme metal op hen afkomt gedonderd. Maar wie bleef genoot duidelijk van een set stevige death metal agressie. Meteen een heel knappe afsluiter van deze tiende editie!

Spijtig van de wat valse start, maar toch is ook deze editie er weer eentje geworden om in te kaderen. Band na band gaf het beste van zichzelf, en samen met heel wat aanwezigen kon ook MUSIKA bijna twaalf uur lang genieten van goede tot steengoede live performances. Op naar editie elf!

Met dank aan Brecht Debrouwere.

Tekst en Foto’s: Luc Ghyselen.