Metal Against Child Cancer – 03/11/2018 – C.C. De Wieke, Deerlijk.
Met trots mag de organisatie dit jaar tien kaarsjes uitblazen en om dit te vieren gaan de deuren van dit metalfeestje reeds om 12:00 open. Zoals steeds alles tot in de puntjes uitgewerkt mag men rekenen op de steun van de metalliefhebbers en stipt om 13:00 mag de eerste band die schuil gaat onder de naam Devil’s Bargain de eerste noten de zaal in sturen. Een fijne mix van rock / metal waarin de gitaarpartijen die harmonie gewijs met elkaar dansen centraal staan. Persoonlijk mis ik nog dat tikkeltje extra présence maar desondanks dat werd er een strakke set voorgeschoteld waarin er muzikaal weinig aan toe te voegen valt.
Met Deafcon, die dezer dagen heel wat podia onveilig maken, gaan we de Motörhead toer op met rechttoe rechtaan stevige rock and roll riffs die met subliem soleerwerk opgefrist worden. Er werd duidelijk van genoten wat een fijne uitwisseling van energie tussen publiek en podium teweeg bracht.
Na de ruige korrel is het de beurt aan Everglow die female fronted power metal ten berde brengt. Midtempo passages met vocalen die bij momenten wat zoek zijn gaan plots uitbarsten in een tornado van power en nemen ons de komende veertig minuten mee op hun muzikale avontuur.
Next up is Warckon, een band die garant staat voor hoogstaande gitaarpartijen en een snedig rollend geheel hebben mij tot op heden nog nooit ontgoocheld en ook deze keer krijgen we een thrash setje tegen de kiezen geklopt alsof het van de groten der aarde (Megadeth, Testament, Annihilator, …) kon zijn.
Met Poseydon is het de tweede maal dat gitarist Alain De Block het podium mag betreden en ditmaal gaat het er wat steviger aan toe, de thrash die wat meer gaat aanleunen bij death metal werd vol overgave en energiek overgebracht.
Wie Drakkar al eens aan het werk zag weet dat er aan energie hier met sympathieke spring in het veld “Leny” ook niks tekort zal zijn, en inderdaad opnieuw als een losgeslagen kanon gaat hij tekeer en heeft hij iedereen zijn aandacht. De heavy metal / speed metal werkt dan ook aanstekelijk en het is dan ook moeilijk om stil te staan waardoor er al wel eens wat hoofdjes gaan schudden.
Na de kennismaking met de nieuwe zanger, Soren Adamsen, op Evil Or Die Fest is het wel duidelijk dat voor FireForce alles terug snor zit. De power metal / combat metal werd opnieuw onder leiding van Soren feilloos afgeleverd en men kan wel besluiten dat de band er nog steeds staat en een fijne toekomst tegemoet gaat.
Een band waar ik steeds naar uitkijk is Iron Mask, tijdens de intro hebben ze opnieuw “the lord of the darkness” uit de kerkers vrijgelaten om vervolgens het virtuoze gitaargeweld van Dushan Petrossi op ons los te laten. De neo klassieke power metal gaat er weer vlotjes in en de muzikale kwaliteit bereikt hier eindeloze hoogtes. De arrangementen aangevuld met een zang die heel wat emotie en power combineert zorgt voor heel wat kippenvelmomentjes.
Zonder enige waarschuwing geraken we plots ondergedompeld in de duisternis van Off The Cross, een muzikaal charisma dat niet voor de eerste de beste is weggelegd heerst op het podium. Weinig overbodige poespas want de muziek spreekt voor zich, als een bulderende pletwals legt de band de zaal plat. De aanwezigen kunnen alleen maar goedkeurend kijken en zich laten meedraaien in het verhaal.
De tijd vliegt en het is al tijd om de headliner voor vanavond om aan te treden. Voor het eerst zie ik Izegrim frontvrouw Marloes het podium opkomen zonder de basgitaar ter hand. Het heeft wat visuele aanpassing nodig maar de vrijheid die ze nu heeft werd ten volle benut om tussen de diepe grunts die de dame kan voortbrengen iedereen aan te sporen om uit de bol te gaan. De tempowisselingen volgen elkaar vlekkeloos op en de strakheid waarop de nummers gebracht worden zorgen voor een fijne sfeer zowel op als naast het podium. Een klasse band die dan nog eens uiterst sympathiek blijkt te zijn en na de show nog wat tussen de aanwezigen komt na keuvelen: wat kan een mens nog meer wensen.
Opnieuw een super geslaagde editie waardoor we nu reeds uitkijken naar volgend jaar.
Met dank aan Brecht Debrouwere.
Tekst: David Vandewalle.
Foto’s: Bianca Lootens.